Πρωτοχρονιάτικα

Νέα * Νέα * Νέα!

Πρώτα απ’ όλα να σας πω ότι το 2008 δεν το χωνεύω καθόλου. Σαν αριθμός στο μάτι δεν μου κάθεται, ούτε αποπνέει τον αισιόδοξο αέρα που είχε το 2007. Εύχομαι να διαψευστώ, αλλά χλωμό το κόβω. Το 2007 το πέρασα στα ξένα βέβαια, εξ ου και η αισιοδοξία. Τέλος πάντων. Σήμερα επιστρέφοντας στη δουλειά βρήκα και πάλι δώρο πάνω στο γραφείο μου και είμαι και πάλι με το χαμόγελο της τύχης στο πρόσωπο. Ξεστραβωθείτε να δείτε τι μου γράφει η Άννα μου!

«Στο άλλο μου μισό, με αγάπη Άννα Βίσση.» Άργησες Βισσάρα μου, αλλά χαίρομαι που αναγνωρίζεις σιγά-σιγά ποιος είναι το πραγματικό άλλο σου μισό! Πήγα και στις Φοινικούδες τις προάλλες. Δυστυχώς δεν έχω βιντεάκια ή άλλο υλικό προς δημοσίευση. Η κάμερα με πρόδωσε με τους πρώτους ήχους του nylon. Δεν πειράζει, γούρι! Η συναυλία δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Το πρόγραμμα του ‘Βοτανικού’ ελαφρώς παραλλαγμένο είδαμε και πάλι, αλλά είχε ευχάριστες εκπλήξεις όπως το αξεπέραστο “βρε κουτό,” το τραυματικό “Σε θυμάμαι,” τα παιδικά μου ενθύμια “Αντίστροφη μέτρηση” και “τελευταίος χορός.” Χαίρομαι επίσης που συνεχίζω να ακούω το “Everything.”

Αυτά σε μέσες άκρες. Καθ’ οδόν προς τη συναυλία σκεφτόμουνα: Τι θέλω και τρέχω σαν μαλάκας στις συναυλίες 27 χρονών γάιδαρος. Σκεφτόμουν πως ο μεγάλος ενθουσιασμός, το δέος που αισθανόμουν για την Βίσση πριν 10 χρόνια έχει ξεθωριάσει, ενώ την ίδια την απομυθοποίησα χιλιάδες φορές. Παρόλα αυτά αισθάνομαι πως διαπράττω την έσχατη προδοσία αν δεν παρευρεθώ σε live της. Είναι σαν να απαρνιέσαι ένα μεγάλο συναισθηματικό παρελθόν σου νομίζοντας πως το ξεπέρασες.

Αφού κάθε τραγούδι της για μένα είναι και ένας νταλκάς. Κάθε ρεφραίν και γκόμενα, κάθε κορώνα και απογοήτευση μου. Κάθε beat, κάθε “θα-πε-θά-νω” και επιτυχία μου! Δεν μετανιώνω, θα την τιμώ ώσπου να πεθάνω!

Περνάμε σε άλλα νέα:

Αυξήθηκαν οι υποψήφιοι για την προεδρία και χάρηκα τα μάλα, καθώς θα αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον η προεκλογική περίοδος. Θυμάστε παλιότερα που είχα πει ότι αυτές οι εκλογές είναι σαν το big brother και τους ψηφίζουμε αρνητικά προς αποχώρηση; Θυμάστε επίσης πως σε όλα τα reality shows της ελληνικής τηλεόρασης κάθε φορά που έπεφτε το ενδιαφέρον του κόσμου έμπαζαν διάφορους παρατρεχάμενους στο σπίτι για να ανέβει η τηλεθέαση; Έτσι κι’ εδώ!

Πώς είχαμε τον Περικλή Στεργιανούδη, πώς είχαμε την Αννέτ Αρτάνι φάντηδες μπαστούνηδες στα μέσα των παιχνιδιών; Τώρα έχουμε τον Μάριο Ματσάκη ο οποίος με τις καταδρομικές του επιθέσεις και τα λοιπά του τερτίπια υπόσχεται να μας αναγκάσει να ασχοληθούμε με την προεκλογική περίοδο. Έτσι είναι, ο λαός θέλει το show του. Και ο Ματσάκης αποτελεί εγγύηση στο είδος του. Το έχει στο αίμα του. Φωκάς Ευαγγελινός και βάλε! Πολύ χάρηκα με την εξέλιξη αυτή, μη σας πω ότι σκέφτομαι να τον ψηφίσω κιόλας. Έτσι, όπως έγινε και με τους Lordi πρόπερσι στη Eurovision. Που τους ψηφίσαμε όλοι για χάζι και μετά αναρωτιόμασταν πως έγινε και κέρδισαν! Μάτσακης για πρόεδρος λοιπόν, να κάμνει χάζι και ο λαός!

Τώρα που αναφέρθηκα στο λαό!

Θέλω να σχολιάσω κάτι και ας με συγχωρέσουν οι απανταχού λαϊκοί του τόπου. Είδα την διαφήμιση του Χριστόφια στους δρόμους και στα ΜΜΕ και κόντεψα να πεθάνω από τα γέλια. Καμαρώστε! Δεν βρίσκω αυτή τη στιγμή την φωτογραφία στο ίντερνετ, αλλά μπορείτε να την δείτε φάτσα-κάρτα στην ιστοσελίδα του, www.christofias.com.cy

Πείτε μου τώρα τι μπορεί να ερμηνεύσει κάνεις από το body language του υποψηφίου στη συγκεκριμένη διαφήμιση. “Μόλις ήρτα που τον καφενέ ρε παρέα, έπαιξα τζαι ένα παρολί, άτε, πέρκιμον κερτίσει ο άππαρος μας!” Βήχει, ξεροβήχει και συνεχίζει: “Όι ρε, ίντα ωραία που περνούμεν!”

Μισός stylist δεν βρέθηκε να του πει να κάτσει όρθιος-λεβέντης στη φωτογράφιση; Αυτό που με ανησυχεί είναι πως μπορεί και να εκλεγεί! Και θα έχουμε αυτόν να κάθεται δίπλα από τον Σαρκοζί στις συνεδρίες ηγετών της ΕΕ. Τον έχω άξιο να του κόβει λούντζα και σιουσιούκο στα κρυφά κάτω από το έδρανο και να τον κερνά! «Tu Χέλεις; Φάε! Non χέλεις, εσιέ-ξι-ξι!» (διαβάζεται γαλλιστί με σπαστή φωνή).


I love to hate Christofias!

Λοιπόν, πάω να καθαρίσω το γραφείο μου και θα τα ξαναπούμε σύντομα!