Και τώρα πως θα ζήσουμε χωρίς Χ - Factor?

Θεούλη μου καλέ και άσπλαχνε,

Εγώ γιατί να μην έχω το Χ-factor;

Εγώ γιατί να μην μπορώ να συγκινήσω λαοθάλασσες, να μην κάνω τα βυζιά της Γκαγκάκη να σκληραίνουν και να με καμαρώνει όταν με βλέπει; Γιατί εγώ να πρέπει να κάνω δάνειο για να πάρω ένα τρίκυκλο ενώ ο άλλος να παίρνει δωρεάν κοτζάμ jeep; Πτυχίο δεν έχω; Μάστερ δεν έχω; Τι μου λείπει;

Γιατί να μην με βλέπει ο Ρουβάς και να αλληθωρίζει; Δεν έχω εγώ ρεπερτόριο; Δεν έχω εγώ σκηνική παρουσία; Σου έκανα ποτέ το χορευτικό του «shake it» να σου’ ρθει κόλπος; Ένα χρόνο μάθαινα ζεϊμπέκικο στη σχολή του Σιακαλλή, αν θες να ξέρεις! Και έκανα ολόκληρη κινέζικη κοινότητα να παραληρεί πέρσι στο Κάρντιφ. Μόνο στην τελετή λήξης της Ολυμπιάδας δεν με ζήτησαν οι Κινέζοι! Με διεθνή καριέρα ξεκίνησα, όχι με παρακατιανά reality για δεύτερους!

Και αντί να επιβραβευθώ, κάθομαι και χάνομαι μες τα δικόγραφα και τις υποθέσεις. Φαντασιώνομαι την μέρα που θα έρθει η ώρα να αγορεύσω και θα μου πει η ολομέλεια: «Εσένα ψάχναμε! Από την ώρα που είδαμε τις φωτογραφίες σου στο facebook ξέραμε ό, τι το’ χεις! Και θα μου φορέσουν χρυσό τίβεννο, θα έρθει ο πρωτοκολλητής να με παρασημοφορήσει με τα δικηγορόσημα και θα κερδίσω υπόθεση και έξοδα, όλα μαζεμένα!

Δεν είπα ακόμα την τελευταία μου λέξη! Θα υπάρξει και X-Factor 2!

Τζάμπα και τα μηνύματα που έστειλα για το Τριημιτόνιο. Δεν λέω, και ο Λούκας καλός είναι και το «βισσικό» του ζεϊμπέκικο απόψε το βρήκα πολύ λεβέντικο. Αλλά πιστεύω ότι κέρδισε περισσότερο λόγω εξωτερικής εμφάνισης. Ο Μεταξάς είναι πιο κοντά σε αυτό που λέμε «καλλιτέχνης» με την ουσιαστική έννοια του όρου, ενώ ο Λούκας είναι μόνο για τα μπουζούκια, άντε και για καμιά μουσική σκηνή στο τσακίρ πένθος. Αλλά δεν λέω περισσότερα καθότι τυγχάνει ξάδελφος ονειρεμένης φίλης και δείχνουμε respect!

Απ’ όλο το αποψινό, σημειώνω την αναφορά των κόκκινων χαλιών (πολύ το χάρηκα που χάσανε), στην Κύπρο και την διευκρίνιση του όρου Έλληνας και Ελλαδίτης. Και πιο πολύ υπογραμμίζω τη δήλωση του Ρουβά «όλοι Έλληνες είμαστε.» Άμα το δήλωσε και ο Ρουβάς, που δεν κατόρθωσε 13 βδομάδες τώρα να αναγνώσει το auto-queue χωρίς σαρδάμ, απορώ γιατί δεν μπορούν να το δηλώσουν άφοβα και οι χώρκατο-κυπραίοι. (Βέβαια και ο Ρουβάς, καλός μαλάκας ήταν το 1996 που μου έκανε συναυλίες στην μαύρη επέτειο της σφαγής των Ποντίων στην πράσινη γραμμή και έπιανε φιλίες με τους Τούρκους, αλλά εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε αυτό που είπε.)

Επιστρέφω στην κουζίνα μου για άγριο X-σκισμα με το οικογενειακό δίκαιο.
Καλημέρα σας.

Με Βαζελίνη

Is there a God out there? Somebody hear my prayer?

Το μπλογκ σεξετάζεται! Και σεξετάζεται αγρίως!

Το πρόγραμμα των επόμενων 2 εβδομάδων περιλαμβάνει:

Εξετάσεις σε:

Πρωκτικό Δίκαιο
Πανικό Δίκαιο
Αιμομικτικό Δίκαιο
Αριστοκρατικό Δίκαιο
Ογκολογικό Δίκαιο
Αυνανική Δικονομία
Δίκαιο της Απόβηξης
Δεοντολογία και Περί δίκη γάρων νόμο

Και άλλα φρικτά!

Όπως καταλαβαίνετε θα απουσιάσω για 15 μέρες, καθότι οφείλουμε να αντεπεξέλθουμε μπας και συμπαθήσουμε ολίγον τι το 2009!

Μην μου κλαίτε με μαύρο δάκρι αναρίθμητοι αναγνώστες μου. Θα είμαι εδώ για να σχολιάσω τον τελικό του X-factor και την επιλογή του κυπριακού τραγουδιού για την Γιουροβίζιον, on time! Να ρίχνετε κανένα βλέφαρο στο μεταξύ. Επίσης, δεν αποκλείω έκτακτο δελτίο σε περίπτωση που φτάσω στο αμήν. Που κοντεύω, ούτως ή άλλως…

Τα φιλιά μου (πάντα υγρά και πρόστυχα!)

Σε Slow Motion

Θα γίνω μελό και να μην με κοροϊδέψετε!

Τον τελευταίο καιρό, δηλαδή τα τελευταία 2 χρόνια, βγήκα με αρκετές γυναίκες ραντεβού. Είτε για καφέ οι δυο μας, είτε για ποτό, είτε για να «διαπραγματευτούμε» τις προοπτικές της γνωριμίας μας. Η διαδικασία δεν διέφερε καθόλου από την προετοιμασία για μια συνέντευξη για εργασία. Οι ίδιες κλισέ ερωτήσεις, οι ίδιες αποστομωτικές απαντήσεις να καραδοκούν από μέρους σου, το ίδιο savoir vivre, όλα αυτά τα προβλέψιμα και βαρετά που επιστρατεύουμε όλοι για να κάνουμε εντύπωση.

Συζητήσεις επί συζητήσεων για το τι προσέχεις σε μια γυναίκα, τι σε ενθουσιάζει σε μια προσωπικότητα, τι προσδοκίες έχεις από μια σχέση, πως ορίζεις την ευτυχία, πώς ονειρεύεσαι μια οικογένεια, άρες μάρες κουκουνάρες! Να περνά η ώρα. Στο τέλος, τίποτα δεν βγαίνει. Πιο πολλά κοινά σημεία επαφής βρίσκει ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ, παρά εγώ με τις εκάστοτε υποψήφιες.

Νευριάζω διότι εγώ δεν ήμουν έτσι. Τα τελευταία χρόνια άρχισα να βλέπω τις σχέσεις ως συμβάσεις με όρους, αντιπαροχή και αποζημιώσεις σε περίπτωση αποτυχίας.

Παλιά, ήταν αλλιώς! Θυμήθηκα προ ολίγου την πρώτη φορά που είδα τη Jimena στην εστία του οικοτροφίου που έμενα, το 2000! Ούτε βαμμένη ήταν, ούτε πτυχίο είχε, ούτε την είχα ακούσει να μιλά για να πεις ότι επηρεάστηκα από τη τσαχπινιά και το λέγειν της. Καθόταν μόνη της μέσα στην τραπεζαρία της εστίας και έτρωγε corn flakes! Μπορεί να έσταζε και το γάλα από το κουτάλι, να έχριζε το νυχτικό της. Μπορεί να είχε και τα μαλλιά της πιασμένα πάνω σαν δουλάρα και να είχε και τη τσίμπλα στο μάτι αγουροξυπνημένη ούσα από το διάβασμα. Αλλά εγώ, με το έμπα μου στην τραπεζαρία είπα: «Εγώ- αυτήν -θέλω!»

Να μην γελάτε!

Ήταν κινηματογραφικότατο! Η πόρτα της τραπεζαρίας έκλεισε πίσω μου σε αργή κίνηση. Έβρεξε μαργαρίτες ο ουρανός, η Jimena ρούφηξε τα corn flakes της υψώνοντας την κούπα στον αέρα για να πιει και τις τελευταίες σταγόνες γάλακτος και εγώ ήμουν σίγουρος ότι αυτήν θέλω για μια ζωή!

Στη συνέχεια μου προέκυψε τρελή, με ψυχολογικά προβλήματα, παρορμητική, μια κρύο - μια ζέστη, αλλά παρόλα αυτά εγώ αυτήν κατονόμαζα ως γυναίκα της ζωής μου και αυτήν ήθελα με όλα τα καλά και τα άπειρα κακά της!

Το ίδιο συνέβη και την πρώτη φορά που ερωτεύτηκα, (καθώς και την 3η φορά, αν και η 3η φορά συνέβη όταν ήμουν πια αρκετά μεγάλος και δεν άφησα τον έρωτα να με τυφλώσει γιατί δεν είχα όρεξη να φάω τα μούτρα μου. Όχι ότι δεν τα έφαγα δηλαδή, αλλά δεν ήταν σαν τις άλλες φορές.), Τόσο την πρώτη φορά, όσο και την δεύτερη, όλα έγιναν σε slow motion! Σήμερα όλη μου η ζωή κινείται σε slow motion, εκτός από τα ερωτικά που έβγαλαν αλάρμ, πάτησαν στοπ, σήκωσαν χειρόφρενο και περιμένουν την άμεση δράση!

Εν πάση περιπτώσει, αυτό που με βγάζει από τα ρούχα μου, είναι ότι μεγαλώνω και δεν έχω πια την πολυτέλεια να περιμένω τη ζωή να μου στείλει παρόμοιες στιγμές στο διάβα μου. Και συμβιβάζομαι και αντιμετωπίζω τα πάντα σαν μια πρόσληψη! Πρόσληψη στο κρεβάτι, πρόσληψη και στη ζωή μου! Ρωτώ κυρία μου, εσύ απαντάς, πες μου και πόσα θέλεις τον μήνα, να δούμε αν τα βρίσκουμε.

Και μην μου πείτε πάλι ότι όλα έρχονται όταν δεν το περιμένεις, διότι πουλί έχω και εγείρεται! Ενίσταται και θέλει να φάει! Έλα τώρα να του πεις εσύ να κάτσει κάτω και θα έρθουν όλα όταν δεν τα περιμένει!

Και δεν επικεντρώνομαι φυσικά μόνο στο σεξουαλικό του πράγματος, αυτό θα το έχετε καταλάβει όσοι με διαβάζετε συχνά.

Τέλος πάντων. Νευριάζω!
Αχ και να ήμουν ζώο και να μην με ένοιαζε τίποτε!

Παντός Καιρού

Η ζωή δεν είναι και πολύ ωραία, αλλά έχει και αναλαμπές:

Σάββατο μεσημέρι – οικογενειακό τραπέζι:

Ξαδέλφη: Εγώ πάντως, του χρόνου θα πάω στο X-factor, και μην μου πείτε μα και μου!
Θεία: Γιατί να κόψεις να πας στην Αθήνα, μια χαρά το βλέπουμε και από την τηλεόραση!
Ξαδέλφη: Δεν κατάλαβες…θα λάβω μέρος!
Αντίχριστος: Α, ωραία! Και εγώ θέλω να πάω και φοβόμουν να το πω!
Γιαγιά: Να πάτε μάνα μου! Γιατί τούτοι ούλλοι που πάσιν εν καλλύττεροι σας;
Θείος: Να πάτε! Να περιμένετε όμως πρώτα να φύουμε που την Κύπρο εμείς!
Ξαδέλφη: Εγώ όμως, δεν δέχομαι να μου μιλάνε απότομα! Αν δω ότι μου μπαίνουν, θα τους απαντήσω πίσω! Δεν θα κάτσω να με υποβιβάσουν μπροστά σε όλη την Κύπρο!
Θεία: Να πάτε ως συγκρότημα: Τα μαύρα χάλια!
Γιαγιά: «Τα αγαπημένα ξαδέλφια!»
Αντίχριστος: Ναι, ναι! Μια χαρά! Εγώ θα σου βαράω το ντέφι και εσύ θα χορεύεις!

Κυριακή απόγευμα – Επιστροφή από εκδρομή με φίλη ροκού, που δεν έχει ακούσει ελληνική ποπ, ούτε για δείγμα. Μέσα στον αυτοκινητόδρομο επικρατεί αμήχανη σιωπή. Προσπαθώ να πιάσω σταθμό στο ραδιόφωνο μάταια. Τελικά, κουτσά-στραβά πιάνω το 3ο πρόγραμμα του ΡΙΚ, με πολλές παρεμβολές. Ακούμε Παπαρίζου, σιγοτραγουδώ:

Αντίχριστος: «Στη ζωή, δεν νομίζω η ευτυχία να μας χαρίζεται έτσι απλά…»
Ροκ φίλη: …
Αντίχριστος: «…Μα εγώ θα ονειρεύομαι ακόμα και εσένα θα βλέπω όπου κοιτώωω!»
Ροκ φίλη: …
Αντίχριστος: «…Και ας τρέχει ο χρόνος να μας πάρει, ό, τι αξίζει είναι στιγμεεές!
Ροκ φίλη: …
Αντίχριστος: Το βρίσκεις αντι-ερωτικό που μ’ αρέσει αυτή η μουσική; Στο κάτω-κάτω, Χατζιδάκις είναι!
Ροκ φίλη: Έγραψε ο Χατζιδάκις για την Παπαρίζου;!!!
Αντίχριστος: …

Παρασκευή βράδι στο σπίτι μας - Ο πατέρας μισοκοιμισμένος στον καναπέ κοιτάζει το ταβάνι. Εγώ κάνω ζάπινγκ. Η μητέρα μου λύνει sudoku. Διακόπτει και μας ανακοινώνει:

Μητέρα: Η φίλη μου η Γιάννα έστειλε μήνυμα του Ομπάμα, από το κινητό της!
Πατέρας: …
Αντίχριστος: !!!
Μητέρα: Μου το είπαν οι κοπέλες το απόγευμα στην μπιρίμπα! Του έστειλε συγχαρητήρια για την εκλογή του. Έδιναν το τηλέφωνο του Ομπάμα στην τηλεόραση!
Αντίχριστος: Και τι του έγραψε; "Congratulations! ama evreis ora, pame gia kanenan kafe?"
Πατέρας: …
Μητέρα: Ε, ξέρω γω, του έγραψε εκεί: «συγχαρητήρια!»
Αντίχριστος: Ευτυχώς! Μη γίνει κανένα διπλωματικό επεισόδιο και τρέχουμε επειδή δεν έλαβε ο Ομπάμα τα συγχαρήκια της Γιάννας από τον Αγ. Δομέτιο!
Μητέρα: Γιατί; Καλά έκαμεν η γυναίκα! Του έγραψε ότι ο λόγος της ορκομοσίας του ήταν πολύ συγκινητικός και ότι εύχεται να κρατήσει τις υποσχέσεις του για το κυπριακό!
Πατέρας: …
Αντίχριστος: Της απάντησε πίσω;
Μητέρα: Δεν μου είπαν.
Αντίχριστος: (Ψάχνω το τηλεκοντρόλ που χάθηκε μέσα στα μαξιλάρια της πολυθρόνας και κάνω ζάπινγκ).

Πάλι καλά που η κυρία Γιάννα δεν του έστειλε κανένα forward μήνυμα του τύπου: «Το 2009 ξέχνα αυτούς που σε πλήγωσαν, κάνε μια νέα αρχή» κτλ. Μην το πάρει ο Ομπάμα προσωπικά και παρεξηγηθεί!

Σας αφήνω με το νεοσύστατο δελτίο καιρού του Σταρ! Όλα τα λεφτά η Πετρούλα! Και τα δικά μου συγχαρητήρια σε όποιον της γράφει τα κείμενα!

Άβυσσος η Ψυχή του Ανθρώπου

Τι είναι φυσιολογικό και τι ανώμαλο σεξ;

Ξεκινώ με αφετηρία πως φυσιολογικό σεξ ορίζεται οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή αποσκοπεί στην γονιμοποίηση και αναπαραγωγή. Από εκεί και πέρα, κάθομαι και αμπελοφιλοσοφώ…

*Σεξ μετά της κοπέλας σου, που αποσκοπεί στην τεκνοποίηση, δύναται να θεωρηθεί φυσιολογικό, ακόμη και αν ο ένας από τους δυο είναι στείρος;

Κάποιοι μπορούν να πουν, ότι το πιο πάνω παράδειγμα δεν αποτελεί φυσιολογική σεξουαλική επαφή εφόσον η τεκνοποίηση καθίσταται αδύνατη. Από την άλλη, αν είσαι στείρος και το αποκρύβεις από τη γκόμενα σου, ή πηδάς εν αγνοίαν της στειρότητάς σου, καθιστάς αυτόματα την πιο πάνω σεξουαλική πράξη ως φυσιολογικότατη! Σωστά;

*Σεξ μετά της κοπέλας σου, το οποίο δεν αποσκοπεί στην τεκνοποίηση, αλλά μόνο στην περιστασιακή σαρκική ικανοποίηση, μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογικό;

Αν θεωρήσουμε ότι η τεκνοποίηση αποκλείεται, τότε η σεξουαλική πράξη κατατάσσεται πανηγυρικά ως ανώμαλη. Κανείς όμως δεν πρόκειται να συμφωνήσει με ένα τέτοιο επιχείρημα. Διότι πρόκειται περί πηδήματος το οποίο είναι δυνατόν να οδηγήσει στην τεκνοποίηση, απλώς δεν την τελειοποιείς. Θα μπορούσαμε να πούμε πως πρόκειται για μια ατελή, πλην όμως φυσιολογική σεξουαλική πράξη.

Με απλά ελληνικά: Γαμώ σαν άνθρωπος, αλλά χύνω έξω!

Όμως!

Με αυτή τη λογική, το ομόφυλο σεξ κατατάσσεται ανώμαλο a priori, ενώ η μαλακία παραμένει μαλακία, δεν υπολογίζεται καν ως σεξουαλική πράξη, εφόσον απουσιάζει το έτερον ήμισυ (οι φωτογραφίες της Αλεξανδράτου από το Νίτρο δεν πιάνονται!).

Αν όμως θεωρήσουμε ότι στο σεξ όλα επιτρέπονται, και όλα θεωρούνται φυσιολογικά, αίφνης τα πάντα ανατρέπονται και ομαλοποιούνται. Αυτομάτως, αθωώνεται και απενεχοποιείται το ομόφυλο σεξ, αθωώνεται η παρτούζα, η μαλακία, το ετερόφυλο πρωκτικό σεξ, ο σαδομαζοχισμός και ο φετιχισμός. Όλα αυτά αφορούν μεν τη σεξουαλική ηδονή, χωρίς κατ’ ανάγκη να αποβλέπουν στην αναπαραγωγή, δε.

Πού θέτουμε όμως τα όρια; Διότι πολλοί θεωρούν ανώμαλο τον φετιχισμό. Φερ’ ειπείν, υπάρχει κόσμος που φτιάχνεται και τελειώνει αγγίζοντας διάφορα είδη υφασμάτων. Υπάρχει κόσμος που φτιάχνεται με κοπρολαγνείες, ουρολαγνείες και κτηνοβασίες. Όμως αυτά θα καταταχθούν ως πιο ανώμαλες εκφράσεις σεξουαλισμού από τον μέσο άνθρωπο.

Και γιατί είστε αρνητικοί προς τον φετιχισμό παρακαλώ; Επειδή απορρίπτεται αυτόματα η πιθανότητα τεκνοποίησης ή επειδή απουσιάζει ο ανθρώπινος παράγοντας από την διαδικασία;

Από την άλλη, γιατί όταν ένας άντρας ή μια γυναίκα πάει με 2-3 συντρόφους ταυτοχρόνως αυτό να θεωρείται πιο νορμάλ από τον κόσμο; Αφού ούτε εδώ έχουμε πιθανότητες τεκνοποίησης, ενώ ο ανθρώπινος παράγοντας εμφανίζεται σε δυσανάλογα μεγέθη στο κρεββάτι.

Φαντάζομαι πως υπάρχει μια διαβάθμιση πάνω στην οποία κινείται το φυσιολογικό και το «ανώμαλο.» Αλλά, μήπως αυτός ο άξονας δεν σταθμίζεται διαφορετικά από τον καθένα μας;

Άρα, αφού δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε απόλυτα στο τι είναι φυσιολογικό και τι είναι ανώμαλο, προτείνω είτε να εφαρμόσουμε μια αυστηρή «εκκλησιαστική» προσέγγιση, είτε να σκίσουμε όλοι τα βρακιά μας και να κάνουμε μια παρτούζα άνευ προηγουμένου. Όπως π.χ. λέει και ο Robbie Williams σε κάθε συναυλία του, «Δεν θα θέλατε όλοι τώρα, να ξεσκιστούμε μέσα σ’ αυτό το στάδιο, ανεξαρτήτος φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού;»

Η νομολογία δεν είναι τόσο clear cut στις αποφάσεις των σεξουαλικών υποθέσεων. Κάποιες συμπεριφορές καταδικάζονται από τα Δικαστήρια ως «απαράδεκτες προς το κοινωνικό σύνολο και το κοινό συμφέρον» ενώ κάποιες άλλες γίνονται αποδεκτές κάπως πιο εύκολα. Αυτό εγώ, το βρίσκω λάθος! Δυο μέτρα και δυο σταθμά; Και ποιος τα καθορίζει τα μέτρα και τα σταθμά; Η μέση Κυπραία; Που ντρέπεται ακόμα και να τον πιάσει στα χέρια της να εξοικειωθεί με το κουπί; Ή μήπως τα καθορίζει η μέση παντρεμένη, η οποία εφαρμόζει στάνταρτς μεταπτυχιακής τσόντας;

Όχι κυρίες και κύριοι! Θέλω ξεκάθαρες τοποθετήσεις! Από εδώ και μπρος, για μένα, πάσα σεξουαλική επαφή η οποία θα αποσκοπεί εις ικανοποίηση της σαρκός θα κατατάσσεται ως ανώμαλη! Και μην ντρέπεστε να ενδώσετε στα πάθη σας! Μην σας φοβίζουν οι ταμπέλες λες και θα υπηρετήσετε ξαφνικά το έντεχνο τραγούδι! Αλλά από την άλλη μην μου το παίζετε όλοι και όλες «φυσιολογικοί!» Μπορεί στο τέλος να καταλήξουμε να έχουμε το πολύ 2-3 φυσιολογικές σεξουαλικές επαφές έκαστος μέχρι το τέλος της ζωής μας (αναλόγως του πόσες φορές έσπασε ο διάολος το ποδάρι του ή το προφυλακτικό), αλλά μια φορά, με τις ορολογίες θα είμαστε τυπικοί!

Ζούμε που ζούμε στην χώρα της ανωμαλίας, τουλάχιστον θα το απολαύσουμε, τηρώντας ορθά τους τύπους!

Η συνήθεια που έγινε λατρεία, επέστρεψε, παρεμπιπτόντως! Τη χαζεύω από το μεσημέρι και λιώνω! Απ' τη μια η MILF Μενεγάκη, από την άλλη η απόλυτη teen φαντασίωση... No wonder δεν ξέρω τι είναι πια φυσιολογικό!

Πέντε Χρόνια Δικασμένος Μέσα στον Γεντικουλέ

Αντιγράφω το Άρθρο 155 του Ποινικού Κώδικα:

«Όποιος, γνωρίζει ότι μια γυναίκα είναι ηλίθια ή μειωμένου νοητικού, έρχεται σε παράνομη συνουσία ή αποπειράται παράνομη συνουσία μαζί της κάτω από περιστάσεις που δεν ανάγονται σε βιασμό, είναι ένοχος κακουργήματος και υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 14 χρόνια!»

Χαχαχα! Όπως βλέπετε, ανάμεσα στο ηλίθια και το μειωμένου νοητικού, υπάρχει το διαζευκτικό ήττα (ή). Επομένως, δεν πρόκειται για συνώνυμες, ούτε για ταυτόσημες έννοιες. Ο νόμος διαχωρίζει τις περιπτώσεις: Άλλο αδίκημα να πηδήξεις μια ηλίθια και άλλο να πηδήξεις άτομο με χαμηλή νοητική ικανότητα.

Κλειδαμπαρωθείτε άπαντες σπίτι! Πραγματικά, με δυσκολία μπορώ να εξαιρέσω τον οποιονδήποτε από το αδίκημα. Και 14 χρόνια είναι πολλά! Πάρα πολλά!

Ή μήπως η έμφαση πρέπει να δίνεται στο «παράνομη συνουσία;»

Αναρωτιέμαι όμως αν το συγκεκριμένο εδάφιο λειτουργεί και αντιστρόφως. Δηλαδή: Αν η απόπειρα συνουσίας είναι νόμιμη, δηλαδή η γυναίκα συγκαταθέτει στο άλμα, ποια η απόδειξη ότι δεν είναι ηλίθια; Διότι και εδώ έχω άπειρα παραδείγματα από γνωστές μου να παραθέσω!

Τον μπελά μας βρήκαμε με αυτά τα νομικά!

Κόκκινα Φανάρια, Μπουρδελέ.

Κάνοντας ένα διάλειμμα από το διάβασμα που με κατατρύχει, απόψε παρακολούθησα τα «Κόκκινα Φανάρια» στο Θέατρο Ένα. Ήταν και η τελευταία μου έξοδος για το επόμενο δεκαπενθήμερο, μιας και διανύω περίοδο σεξετάσεων και πρέπει επιτέλους να πειστώ και να πιεστώ γι αυτό! Τέλος πάντων, συνοψίζω:

Καλύτερα Κρητικός παρά Κριτικός:

Το έργο είναι μια μαλακία όσον αφορά την υπόθεση. Το γνώριζα εξ’ αρχής, ήξερα που πάω να μπλέξω, δεν παραπονιέμαι. Ναι, βαριόμουν τόσο πολύ να διαβάσω που δέχτηκα να το φάω στη μάπα. Έτσι κι αλλιώς, πιστεύω ακράδαντα στο: «θέατρο να’ ναι, και ό, τι να’ ναι!»

Η πλοκή αφορά τη ζωή σε ένα μπουρδέλο. Παρακολουθούμε τα δράματα 4 γυναικών που εργάζονται εκεί. Η αγαπημένη μου φάση ήταν όταν παρουσίασαν ένα Χριστουγεννιάτικο Δέντρο επί σκηνής για να το στολίσουν. Πιο γελοίο Χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν ξαναείδα στη ζωή μου! Έριξαν και τα στολίδια πάνω όπως-όπως, με δυσκολία συγκράτησα τα γέλια μου. Ήταν ολοφάνερο πως επρόκειτο για δέντρο-προσφορά από τα καλάθια του Τσαούση και ουδόλως έδενε με το υπόλοιπο –ομολογουμένως εξαιρετικό- σκηνικό! Αξίζει να πάτε για να δείτε το δέντρο, πραγματικά! Θα με θυμηθείτε και θα σκάσετε στα γέλια. (Αν πάλι το δέντρο ήταν τόσο χάλια επίτηδες, υποκλίνομαι. Αλλά δεν νομίζω. Μάλλον ήταν λύση της τελευταίας στιγμής).

Επίσης, βρήκα τρομαχτικά αστείο το ότι ένας καπετάνιος έταξε σε μια από τις πρωταγωνίστριες να την παντρευτεί για να την σώσει από την πορνεία, αλλά στο τέλος πνίγεται σε ναυάγιο και μένει η άλλη σύξυλη. Τρομερό black humor!

Από τους ηθοποιούς δεν ενθουσιάστηκα. Η κυρία Σορόκου ήταν απλώς καλή στον ρόλο της Τσα-τσας. Οι υπόλοιποι μετριότατοι. Μια ηθοποιός μάλιστα, ερμήνευε λες και έπαιζε σε κυπριακή σειρά της μιας λίρας, και δεν έδενε καθόλου με το πομπώδες παίξιμο των υπολοίπων. Ήταν σαν να βλέπω Τσιάκκα με ολίγην από Φώσκολο.

Η σκηνοθεσία από την άλλη, ήταν εξαιρετική! Σε κάποιες στιγμές φοβερά κινηματογραφική. Μου άρεσε πολύ στο σημείο του “Let’s twist again” (όσοι το είδατε καταλάβατε σε τι αναφέρομαι). Είδαμε και βυζάκια επί σκηνής, αποζημιωθήκαμε για το κατά τα άλλα βαρετό έργο! Επίσης, οφείλω να εξομολογηθώ την αμαρτία μου: την περισσότερη ώρα συμπλήρωνα τις ατάκες των ηθοποιών με δικές μου – στα μουγκά εννοείται – και γελούσα μόνος μου. Χαχαχα-χουχουχου, ταρακουνούσα ολόκληρη την κερκίδα! Πρέπει να τους έσπασα τα νεύρα, αλλά κάπως έπρεπε να περάσει η ώρα μου.

Το θέατρο ήταν γεμάτο, αν και αυτό ήταν το μόνο εύκολο με 100 θέσεις όλες κι όλες! Πιστεύω ότι το εισιτήριο δεν άξιζε τα λεφτά του. Είναι η δεύτερη παράσταση στην οποία βαρέθηκα φέτος. Η πρώτη ήταν το «Εχθροί εξ’ Αίματος» του Αρκά.

Lost and Found

10 Λόγοι για τους οποίους οι παραγωγοί του Lost πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους την Κύπρο για τις νέες σαιζόν!

1) Διότι και το δικό μας νησί στους μισούς χάρτες που κυκλοφορούν δεν υπάρχει πουθενά.

2) Διότι και το δικό μας νησί, βάσει ερευνών από σεισμολόγους μια μέρα θα βυθιστεί και θα μεταφερθεί αλλού (στον πάτο δηλαδή). Έτσι έγινε και στο Lost, στο τέλος του 4ου κύκλου επεισοδίων.

3) Και στο δικό μας νησί το να είσαι κατάδικος και να καταζητείσαι, όπως η Kate, δεν σου αποτρέπει την ελευθερία πρωτοβουλιών και κινήσεων.

4) Στο δικό μας νησί δεν πεθαίνουν οι μάνες και επιβιώνουν τα βρέφη, όπως στη σειρά. Εδώ πεθαίνουν τα βρέφη από μικρόβια που δεν τα ξανακούσαμε.

5) Έχουμε πρόσφατο ιστορικό με πτώση αεροπλάνου, ελικοπτέρων και γενικά ιπτάμενων. Μόνο που σ’ εμάς πέφτουν αφότου απογειωθούν από εδώ και όχι καθώς έρχονται.

6) Έχουμε και εμείς the others, που ζουν παράνομα στο βορρά, κατέχοντας το 35% του νησιού. Μάλιστα, όταν επισκεφτείς τα κατεχόμενα αισθάνεσαι πως δεν βρίσκεσαι «στο ίδιο νησί» όπως ακριβώς δηλαδή έγινε και στο Lost.

7) Το νησί στο Lost είχε ιαματικές ιδιότητες, ενώ εδώ από τις πολλές παράνομες κεραίες, τις εκπομπές ηλεκτρομαγνητισμού κτλ, ο κόσμος εμφανίζει καρκίνο πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Μεσογείου.

8) Στο Lost, το νησί το διοικούσαν άνθρωποι που έκαναν πάνω στους πρωταγωνιστές βιολογικά πειράματα. Εδώ μας διοικούν άνθρωποι που κάνουν πάνω μας πολιτικά πειράματα. Η τερατογένεση (παρθενογένεση) ταυτίζεται και στα δυο σήριαλ.

9) Και στην Κύπρο, όπως και στην σειρά, όλως περιέργως κυκλοφορούν πολικές αρκούδες ελεύθερες και είναι να απορεί κανείς πως βρέθηκαν εδώ. Οι μισές από τις δικές μας μάλιστα, κρατούν τσάντα των 1500 ευρώ και οδηγούν Μερσεντές.

10) Οι μισοί κάτοικοι της Κύπρου περπατούν και ακούν φωνές ή τουλάχιστον κοντεύουν.

ΩΩ! Ώρες, ώρες, δίνω συγχαρητήρια στον εαυτό μου, που θα έλεγε και η Άντζελα! Πόσα θέλει η Buena Vista να της πουλήσω τα δικαιώματα; Πάντως, μιας και πρόκειται περί νέας παραγωγής και δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον ίδιο τίτλο, προτείνω το δικό μας να ονομαστεί: L’ούστ!

Lost

Δηλώνω φοβερά απογοητευμένος και στεναχωρημένος.

Δεν τα κατάφερα -για δεύτερη φορά- να πάρω μια δουλειά που έβαλα στο μάτι τέσσερα χρόνια τώρα, και η οποία θα μου έλυνε το 95% των προβλημάτων μου. Είναι η δεύτερη φορά που φτάνω τόσο κοντά στην πηγή και δεν πίνω νερό. Θα μου πεις, κομμένο είναι από το καλοκαίρι. Και τις δυο φορές κόπηκα στη συνέντευξη! Και να πεις ότι το μπλα-μπλα δεν είναι το δυνατό μου σημείο;

Αλλά φίλε μου, συνέντευξη ήταν αυτή; Από Δίκη πέρασα! Κακουργιοδικείο και βάλε! Ούτε για τα μελλοντικά μου σχέδια με ρώτησαν, ούτε για το κλίμα που επικρατεί στα παρασκήνια, ούτε ποιους συναδέλφους μου ξεχωρίζω, ούτε αν έχω φιλίες στον χώρο. Τίποτα, όλο κάτι νομικίστικα!

Δεν θα επικαλεστώ διαπλοκές, ούτε κομματικές παρεμβάσεις. Επικαλούμαι τη μαύρη μοίρα μου! Μ’ ακούς μαύρη μοίρα; Ούτε με το καλύτερο λευκαντικό δεν ξασπρίζεις! Πρέπει να σου κάμω laser! Αλλά ερρίφθη ο κύβος, φίλε μου! Ερρίφθη επάνω στο κεφάλι μου και μου έδειξε τον σωστό τον δρόμο που μ' έχει χρόνια διαλέξει! Κλείνω κάτι άλλες εκκρεμότητες μέχρι τον Ιούνιο και έφυγα για πάντα! Θα μου πεις, όλος ο κόσμος επιστρέφει λόγω της κρίσης, εσύ που θα πας;

Όπου έβρω!
(Στις Βρυξέλλες μάλλον θα πάω. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι εγώ δεν είμαι κατά βάθος typical Κυπραίος;)

Δεν είναι τα λεφτά, ούτε η προοπτική! Είναι όλα τα άλλα που με νευριάζουν εδώ στην Κύπρο. Μόνο για τους φίλους μου λυπάμαι, που δεν θα τους χαίρομαι όποτε θέλω, αλλά σαμπώς και τους χαίρομαι τώρα; Πως τα καταφέρνουμε και είμαστε όλοι busy στην χώρα του τίποτα δεν καταλαβαίνω! Άσε που όσο σπούδαζα είχα την αίσθηση πως είχα πιο ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους (και μην το πάρετε στραβά/προσωπικά όσοι με διαβάζετε).

Έφυγα! Και όσο θα λείπω να μην βάζετε το χέρι σας στην πρίζα, ούτε να ανοίγετε σε αγνώστους! Και να φύγετε και εσείς! Πριν μεγαλώσετε! Είμαστε πολύ μικροί για να αραχνιάσουμε κι άλλο! Πάρτε τα μπογαλάκια σας και δρόμο! Μόνο αν μένετε εδώ για να διατηρήσετε την ελληνικότητα της Κύπρου δέχομαι την άρνηση σας να φύγετε. Κατά τα άλλα σιγά το νησί! Στο νησί του Lost σου περνούσε ο καρκίνος, εδώ έρχεται και σε βρίσκει! (By the way, σκέφτηκα τρελό σενάριο τώρα, αλλά θα το αναπτύξω άλλη φορά.)

Μια φορά, το blogging από το εξωτερικό έχει περισσότερο ενδιαφέρον! Αν μάλιστα βάλεις ίντερνετ και νόβα είναι σαν να μην έφυγες. Συνδυάζεις ελληνική κουλτούρα με πολιτισμένο περιβάλλον και γερνάς αργότερα.

Προς το παρόν:
Ασσιχτίρ! Δεν το είπα εγώ ότι το 2009 θα μπει ανάποδα;

Τρελός Παπάς σε Βάφτισε!

Είναι γεγονός πως η επιλογή ονόματος για ένα μωρό είναι ολόκληρη ιεροτελεστία. Η διαδικασία ανεύρεσης ονόματος για το υψηλόν μικρόν κάθε οικογένειας και δη κυπριακής οικογένειας, μπορεί να αποβεί από πολύ εμπνευσμένη και καλλιτεχνική, μέχρι πολύ παραδοσιακή και επεισοδιακή. Εν πάση περιπτώσει, η όλη διαδικασία καταντά κουραστική, για αυτούς που την παρακολουθούν και των οποίων η γνώμη ουδόλως βαραίνει την τελική απόφαση.

Ο Κυπραίος δεν μπορεί να βγάλει ένα απλό όνομα του μωρού και να σκάσει. Το παιδί του πρέπει να έχει όνομα υπερπαραγωγή. Δεν το κατακρίνω, πόσω μάλλον όταν οι γονείς και τα πεθερικά σου έχουν ονόματα χέσε-μέσα. Αλλά, το να ψάχνεις όνομα που να είναι αρχαιό-ελληνικό, αλλά όχι μπανάλ, με νόημα αλλά να ηχεί και καλά στα αφτιά, στο τέλος καταντάς να ψάχνεις όνομα για εταιρεία και όχι για άνθρωπο.

Είμαι της άποψης πως τον άνθρωπο δεν τον κάνει το όνομα (και θα το επαναλάβω αυτό πολλές φορές μέχρι το τέλος της σημερινής ανάρτησης). Για παράδειγμα, το όνομα Ευρυδίκη το βρίσκω πολύ άσχημο, αλλά επειδή η γνωστή τραγουδίστρια μου είναι συμπαθής ως προς την εμφάνιση, δεν με πειράζει. Ονόματα όπως Ευσταθία, Ευδοκία, Καλομοίρα και άλλα φρικτά, συγκαταλέγονται πλέον στα αγαπημένα μου, λόγω των celebrities που τα κατέχουν. Επομένως, το να ψάχνουμε όνομα ποιότητος είναι ολίγον τι μάταιο. Το θέμα είναι να μεγαλώσετε μωρό που όταν το βλέπεις να το χαίρεσαι, ακόμη και αν το βαφτίσετε «ευκοιλιότητα.»

Παρακάτω υποβάλλω εισηγήσεις για ονομασίες, για όσους ενδιαφέρονται.

Πρώτον: Αν τα πεθερικά και οι γονείς, σας πρήζουν να τιμήσετε την παράδοση και να βγάλετε το όνομά τους, και δεν έχετε επιλογή, πράξτε το. Αλλά μην παραποιήσετε τα ονόματα σε περίπτωση που οι παππούδες και οι γιαγιάδες έχουν ονόματα κοινότυπα. Αν δηλαδή, η μαμά σας λέγεται Μαρία, και εσείς βρίσκετε το όνομα κορεσμένο, μην τολμήσετε να το αλλάξετε, γιατί στο τέλος θα το γελοιοποιήσετε. Παραλλαγές του τύπου: Μαρί, Μαριέλλα, Μάρα, Μαριάντα, Μαριλέττα, Μαρίσσα και τατοιάυτα αφαιρούν από το κάλλος του ονόματος και υποδεικνύουν εις άπαντες ότι ξενυχτήσατε μερόνυχτα για να το επινοήσετε. Είναι χωριάτικο!

Άνθρωπο βαφτίζεις, όχι κρουαζιερόπλοιο!

Στο ίδιο πνεύμα, αν η πεθερά σου λέγεται Άντρη, και εσύ θες να βαφτίσεις την κόρη σου: Αντριάνα, Άντρεα, κτλ διαπράττεις το ίδιο μπανάλ αδίκημα, χώρια που άμα μεγαλώσει η κοπέλα θα νομίζουν όλοι πως πρόκειται για καλλιτέχνιδα τρίτης διαλογής. Πουτάνας δηλαδή.

Αν πάλι διαφωνείτε κάθετα με αυτή τη λογική, έχω να σας προτείνω κάτι εντελώς ριζοσπαστικό!

Παρά να ξεσηκώσετε την μισή ελληνική και λατινική μυθολογία προκειμένου να βρείτε το κατάλληλο όνομα, εισηγούμαι να ανατρέξετε στις επιστήμες! Πώς θα σας φαινόταν να ονομάζατε την κόρη σας Μουσική; Μην γελάτε, το βρίσκω πολύ ωραίο όνομα και δεν καταλαβαίνω γιατί το Νεφέλη να ακούγεται πιο λογικό. Και τα δυο ονόματα είναι ουσιαστικά γένους θηλυκού. Στο ίδιο πνεύμα, θα μπορούσατε να δώσετε στο μωρό σας το όνομα Επιστήμη!

- «Είμαι ερωτευμένος με τη Μουσική!» (Ωραίο δεν ακούγεται;)
- «Παίρνω την Επιστήμη και δεν το σηκώνει, η καριόλα! Γιατί με γράφει;»

Δείτε το αλλιώς επίδοξοι νονοί:
Γιατί το Γεωργία να αντιμετωπίζεται ως πιο φυσιολογικό όνομα από την Γεωλογία;
Γιατί να θεωρούμε φυσιολογικό να ονομάζουμε μια κοπέλα Δροσούλα, αλλά να θεωρούμε απαράδεκτο όνομα το Ξηρασία, ή το όνομα Υγρασία;

«Ήρθε και η Υγρασία στο πάρτυ, περάσαμε υπέροχα!»

Γιατί να μας φαίνεται παράξενο αν κάποιος θέλει να ονομάσει τον γιο του Αλεξίσφαιρο, αλλά όλοι να θέλουμε να βαφτίσουμε Αλέξανδρους; Στην πρώτη περίπτωση το όνομα σημαίνει «αποκρούω τις σφαίρες» και στην δεύτερη «αποκρούω τους άνδρες.»

Είναι όλα στο μυαλό! Επομένως, αν θέλετε να πρωτοτυπήσετε, αφήστε στην άκρη το τετριμμένο και ταλαιπωρημένο δωδεκάθεο και επιδοθείτε σε πρωτότυπα ονόματα τα οποία προηγουμένως δεν σας περνούσαν από το μυαλό.

Ωραία ονόματα για κόρες:

- Σοκολάτα
- Καραμέλα (όλα τα αγόρια θα θέλουν να την γλείψουν άμα μεγαλώσει!)
- Φραουλίτσα (μπορεί να το κάνει Λίτσα, άμα μεγαλώσει)
- Πουτανίτσα (Μπορεί να το κάνει Νίτσα, άμα μεγαλώσει, αν και μάλλον θα το κάνει Πουτανάρα).

Ωραία ονόματα για γιους:

- Αστραπιαίος (άσε που η κατάληξη παραπέμπει στο πέος, και θα λειτουργεί υποσυνείδητα ως αφροδιασιακό!)
- Γαλαξίας
- Αστέρας (μπορεί να το κάνει σκέτο –τέρας αν τυχόν παραστρατήσει στη ζωή και καταντήσει εγκληματίας. Π.Χ. «Καταζητείται ο ισοβίτης Αστέρας Γεωργίου, άλλως Τέρας!»)

Επίσης:

Όπως θα διαπιστώσατε, πολλοί άνθρωποι δίνουν στα κατοικίδια τους ονόματα ανθρώπων. Για παράδειγμα, ένας φίλος μου αποκαλεί τον σκύλο του Άρη. Και ένας άλλος, αποκαλεί τη γάτα του Μαρίνα. Με την ίδια λογική, μπορούμε να καθιερώσουμε το αντίθετο. Να βαφτίζουμε αγόρια με ονόματα: Ρεξ, Αζόρ, Μπλάκι, και κόρες ως Λάσσι, Blanche και Τερέζ.

Το ίδιο μπορούμε να πράξουμε και με άλλες κατηγορίες. Με τα τρόφιμα ας πούμε. Γιατί να υπάρχει το όνομα «Λεμονιά» και «Έμιλη» (από το Μηλιά) αλλά να μην μπορεί να υπάρξει το όνομα «Πεπόνα», «Φορμόζα» «Αγκινάρα» εξίσου;

«Καλημέρα παιδιά, είμαι η καινούρια δασκάλα σας! Με λένε Πεπόνα και μαζί θα περάσουμε όλη την νέα χρονιά!» Υπέροχο;

Τα λουλούδια που τα βάζεις; Γιατί να υπάρχει το όνομα «Ζουμπουλιά», «Τριαντάφυλλος» και «Μαργαρίτα» αλλά να μας φαίνονται παράξενα τα ονόματα «Κάκτος» και «Γλάστρα;» Εντάξει, η Γλάστρα δεν είναι λουλούδι, αλλά μπορεί να χωρέσει λουλούδια και πολλά μάλιστα. Το Στέφανη δηλαδή, που εννοεί το Μαγιάτικο στεφάνι με τα λουλούδια, καλύτερο είναι;

Άμα το σκεφτείς, μπορείς να βγάλεις υπέροχα και παράξενα ονόματα, που δεν τα έχει κανένας άλλος! Μου έλεγε τις προάλες κάποια, πως θέλει να ονομάσει την κόρη της Amelia. Εγώ, από το πολύ το διάβασμα, κατάλαβα πως θέλει να την βγάλει «Αμέλεια.» Και αμέσως σκέφτηκα τα αστικά αδικήματα. Της πρότεινα λοιπόν, αντ’ αυτού, να ονομάσει την κόρη της «Έφεση.»

«Βαφτίζεται η δούλη του Θεού Έφεση, και η δίδυμη αδελφή της η Ολομέλεια»

Δεν είναι ανάγκη να ξέρει ο κόσμος ότι εσύ είχες υπόψιν την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου που παρεμπιπτόντως αποτελείται από 13 Δικαστές. Εσύ, κάλλιστα μπορείς να λες ότι το όνομα της κορούλας σου προέρχεται από το «Όλο + Μέλι = Ολομέλεια!»

Είμαι της άποψης, πως τον άνθρωπο δεν τον κάνει το όνομα, αλλά ο άνθρωπος το όνομα. Δεδομένου όμως, πως ξόδεψα μια ώρα από τη ζωή μου αναλογιζόμενος τα πιο πάνω, μπορεί και να κάνω λάθος!

Παναγία μου, δως μου φώτιση σήμερα στην εξέταση, έκαψα κύτταρα!

Μισώ!

Δεν κοιμάμαι με το savoir vivre κάτω από το μαξιλάρι, ούτε είμαι ο γιος του Ζαμπούνη. Δεν θεωρώ έγκλημα να σου ξεφύγει μια κλανιά στα καλά καθούμενα, αν και εναντιώνομαι του ρεψίματος. Δεν θεωρώ πως πρέπει να τηρούμε τους τύπους επειδή είθισται, ούτε να μιλούμε στον πληθυντικό στους ηλικιωμένους επειδή απλά μας ρίχνουν κάποια χρόνια. Αλλά οι πιο κάτω συμπεριφορές με βγάζουν απ’ τα ρούχα μου:

- Μισώ αυτούς που στις γιορτές και στα γενέθλια στέλνουν SMS με ένα ξερό και ανέπνευστο: «Χρόνια πολλά!» Αν είναι να ευχηθείς τόσο προβλέψιμα και πεζά, μην σώσεις και ευχηθείς! Μου σπας τα νεύρα! Επίσης, άλλο τόσο μου τα σπας, αν μου ευχηθείς στα αγγλικά! Τι πάει να πει “Happy Birthday?” Με ποιο δικαίωμα θεωρείς ότι ομιλώ την αγγλική και μου εύχεσαι ξενικά; Γιατί δεν μου εύχεσαι “Feliz Cumpleaños” ας πούμε;

- Μισώ αυτές, (όπου αυτές, βλέπε το 85% των Κυπραίων), που σου μιλούν χωρίς να σε κοιτάζουν στα μάτια. Και μην ακούω μαλακίες, ότι τάχα είναι ντροπαλές. Δεν είναι ντροπαλές, (οι πλείστες ξέρουν να κάνουν τη πουτανιά τους όταν πρέπει.) Είναι απλώς μαλακισμένες και κοινωνικά αμόρφωτες. Δεν αξιώνονται να εκφράσουν μισή άποψη πάνω σε καθημερινά προβλήματα, με πρόταση που να διαθέτει ρήμα, αντικείμενο και υποκείμενο. Δεν με ενοχλεί που είναι βλαχάρες. Με ενοχλεί που αυτή η μετριότητα συμπληρώνεται με κομμωτήριο, αισθητικό και ακριβά ρούχα κάθε βδομάδα. Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους, κυρίες μου.

- Μισώ αυτούς που με προσθέτουν στους φίλους τους στο facebook, έχοντας με δει μια φορά στη ζωή τους. Επίσης, μισώ αυτούς που ενώ είμαστε φίλοι στο facebook, άμα με δουν έξω προσποιούνται πως δεν με έπιασε το μάτι τους. Που να σας βγει το μάτι και το όνομα μαζί. Πώς κάνεις remove friend είπαμε;

- Μισώ αυτούς που παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο. Μισώ αυτούς που παρκάρουν μέσα στη μέση του δρόμου, μπροστά από περίπτερο με τη δικαιολογία «για δυο λεπτά κατέβηκα!» Άμα σου τη χώσω από πίσω, ποιος θα φταίει;

- Μισώ αυτούς που με κατηγορούν ότι κουτσομπολεύω επειδή σχολιάζω δυσμενώς παντρεμένες που κερατώνουν τους συζύγους τους, ή όταν γενικά σχολιάζω απαράδεκτες ηθικές που τα τελευταία χρόνια έγιναν του συρμού. Πιστεύω ότι η απάτη πρέπει να ξεμπροστιάζεται και να καυτηριάζεται. Αυτοί που μου επιτίθενται, απλώς φοβούνται την ώρα που θα βγουν οι δικές τους απάτες στη φόρα. Μάθανε τώρα όλοι «Η προσωπική μου ζωή δεν σας αφορά!» Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει!

- Μισώ αυτούς που αντιμετωπίζουν τη γκόμενα τους ως μέρος της ζωής τους και όχι ως τη ζωή τους. Μισώ επίσης αυτές τις γκόμενες που έχουν πολύ χαμηλό IQ και αποδέχονται αυτό το απαράδεκτο status quo, αλλά δεν επαναστατούν επειδή εφαρμόζουν τη λογική «στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι.»

- Μισώ επίσης τις γκόμενες που βλέπουν τον άλλο γυναικά, αναξιόπιστο, να παίζει σε πολλά ταμπλό, αλλά θεωρούν πως άμα τα φτιάξουν μαζί του θα τον στρώσουν! Μια φορά μαλάκας, πάντα μαλάκας, κυρίες μου!

- Μισώ το κάθε τι που αγγίζεις και δεν είμαι εγώ, μισώ να βλέπω να δακρύζεις και να μην φταίω εγώ, μισώ αυτό που αντικρίζεις αν δεν είμαι εγώ, μισώ τον εαυτό μου γιατί σ’ αγαπώ.

- Έχω εξετάσεις τη Δευτέρα και έχω άγχος.

Σ' αγαπάω Κίτα!

Μόλις το πήρα είδηση ότι η αστυνομία εντόπισε και συνέλαβε τον Αλ Καπόνε (γνωστός και ως Αντώνης Κίτας)! Τυχαία το ανακάλυψα, διαβάζοντας ειδήσεις στο διαδίκτυο. Αφού, μάνα μου, από την πολλή την ΝΟΒΑ και το δελτίο του Star, εμείς εδώ μέσα έχουμε για Βουλή τους εκάστοτε εκπροσώπους της Ελλάδος στη Γιουροβίζιον και για πρόεδρο την Παπαρίζου. Φέτος έληξε η 12μηνη θητεία της Καλομοίρας, αναλαμβάνει την προεδρία ο Ρουβάς! Πού να πάρουμε χαμπάρι ότι δραπέτευσε και ξανά-συνελήφθη ο Αλ Καπόνε; Μια μέρα θα μας πάρουν όλο το νησί οι Τούρκοι και εμείς θα το μάθουμε ένα χρόνο ύστερα.

Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας:

Ω! Μα τι ωραία που μπήκε το 2009 για την πατρίδα μου! Σκέφτομαι τώρα, εγώ, αφελέστατα και δυνατά, ως είθιστε:

- Αλ Καπόνε, είσαι βλάκας! Τους ξέφυγες με τόση άνεση, what went wrong?! Αν ήθελες μπορούσες να βρίσκεσαι σε τροπικό νησί με 10 γκόμενες να σου κάνουν αέρα. Και αντ’ αυτού, αντί να διαφύγεις από τα κατεχόμενα, πήγες και κρύφτηκες στο Παραλίμνι; (Ακόμη και οι «κακοί» αυτής της χώρας είναι εντελώς μέτριοι!) Πιο μπανάλ κρυψώνα δεν έβρισκες; Μετά τις βόλτες στη Στασικράτους, έπεται το Παραλίμνι; Εκτός και αν πήγαινες για πλην δυο μεριά και σε τσακώσανε λίγο πριν μπεις στο μπάνιο! Μόνο έτσι σε δικαιολογώ!

- Άκουσα ότι είσαι και παντρεμένος με Κινέζα! Θα μου πεις, παρά με Κυπραία... ΟΚ! Δεν θα σε αρπάξω από τον λαιμό. Η Κινέζα σώζει λίγο την κατάσταση, καθότι όλοι οι "κινηματογραφικοί" εγκληματίες περιωπής είχαν αλλοδαπή γκόμενα. Εσύ όμως με τέτοιο άδοξο prison break, κατατάσσεσαι απλά στο "γραφικοί." Δεν με έπεισες ότι έχεις το X-Factor. Τέρμα στους μέτριους δραπέτες με Κινέζα σύζυγο! Τέλος!

- Η αστυνομία θέλει, λέει, τα εύσημα από τα ΜΜΕ που έπιασαν τον Δραπέτη! Μόλις θυμήθηκα τώρα τον λοχαγό μου στον στρατό που έριξε μια πεντάρα φυλακή σε ένα αλφάδι, όταν ζήτησε τιμητική άδεια επειδή εκτέλεσε αξιοπρεπώς τα καθήκοντα του και δεν αποκοιμήθηκε στην σκοπιά! Πάρτε μια πεντάρα και από μένα, τιμητικότατη! Ννα, μες τα μμάθκια!

- Μα πως είναι δυνατόν, φίλε μου, να χάσεις τον Αλ Καπόνε στην Κύπρο; Εγώ εδώ, μια βόλτα να πάω στα καφέ της Λευκωσίας, βρίσκω μπροστά μου 100 ανεπιθύμητους γνωστούς! Και δεν τους ψάχνω κιόλας! Εσείς που ψάχνετε, πως γίνεται να τον χάνετε, ειδικά όταν ο κύριος βρίσκεται στις ελεύθερες περιοχές;

- Τι να σου κάνουν και οι αστυνομικοί; Μαθητές του 12-14 στο Λύκειο και με μέσο όρο στις εξετάσεις που υποβάλλονται για να προσληφθούν, το 12 στα 20! Το μόνο 12άρι που παίρνουμε κάθε χρόνο με την αξία μας! Με τέτοιο μέσο όρο ευφυΐας πάλι καλά που ξέρουν να κόβουν κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα! Γιατί μόνο για αυτό είναι άξιοι! Πήραμε φωτιά τις προάλλες στην γειτονιά μου, η ώρα 4:00 το πρωί. Έτυχε να είμαι ξύπνιος και είδα ποιος μαλάκας ρόκωλος έβαλε τη φωτιά. Τηλεφώνησα σε αστυνομία και πυροσβεστική ταυτόχρονα. Μου λέει η αστυνομικίνα: «Μας ενημέρωσε κι άλλος για τη φωτιά, αλλά μας είπε ότι η φωτιά βρίσκεται απέναντι από την καφετέρια και όχι απέναντι από το σπίτι σας.» "Ναι ρε ηλίθια, διότι προφανώς ο άλλος καθόταν στην καφετέρια, όχι στο σπίτι μου! Για την ίδια φωτιά μιλάμε!" Ήρθαν με 25 λεπτά καθυστέρηση! Και φυσικά στο μεταξύ έσβησα μόνος μου τη φωτιά με κουβάδες. Τέσσερις φορές ανεβοκατέβηκα την πολυκατοικία για να πάρω νερό, μου βγήκε ο σπόνδυλος! Ήρθαν εν τέλει, δεν βρήκαν τίποτα, ούτε έναν μάρτυρα για δείγμα! Τους κοίταζα από το παράθυρο κουνώντας απαξιωτικά το κεφάλι. Αρνιόμουν να κατέβω να δώσω κατάθεση στις 4:00 τα χαράματα. Ας έρχονταν στην ώρα τους!

- Ε, αυτοί οι αχάπαροι, που δεν αντιλαμβάνονται την έννοια του «απέναντι» και την έννοια του χρόνου, περιμένουμε ότι θα μας σώσουν; Και ότι θα εντοπίσουν και κακοποιό που δραπέτευσε κάτω από τη μύτη τους;

- Αλ Καπόνε μου, πρέπει να βαριόσουν τρομερά να κρυφτείς και είμαι σίγουρος πως κατά βάθος παραδόθηκες. Θέλει πιο πολλή προσπάθεια αυτή η καριέρα! Δεν επαναπαύομαστε επειδή μας στηρίζει όλη η Κύπρος! Νομίζω πεθύμησες την Κινέζα σύζυγο σου και ήρθε η ώρα να πας να την βρείς! Διότι πιο εύκολα θα έβρισκαν τους αριθμούς του Τζόκερ οι μπάτσοι και θα έπαιρναν τα 12 εκατομμύρια, παρά να σε έβρισκαν εσένα κατόπιν «συντονισμένης προσπάθειας!» Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μια χαρά είμαι και με τις ειδήσεις του Star!

Δημοτικότητα στα Ύψη

Τις προάλλες που γιόρτασα τα γενέθλια μου, φρόντισα να προσκαλέσω και πολλούς συμμαθητές μου από το Δημοτικό σχολείο, που είχα χρόνια να τους δω. Έκτοτε, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και φάσεις-φάσεις με πιάνουν άγριες μελαγχολίες για εκείνα τα χρόνια, τα οποία θεωρώ ευλογημένα.

Την τελευταία εβδομάδα ανακαλώ συνέχεια στη μνήμη μου στιγμές από το Δημοτικό, χαμογελώ σαν χαχας out of the blue, συμπεριφέρομαι λες και θα μας κάνουν ταινία για τον κινηματογράφο. Σαν το Sex and the City που το ανάστησαν στο πανί μετά το τέλος της σειράς. Άνοιξα ντουλάπια, βρήκα φωτογραφίες, κανόνισα και είδα τους περισσότερους έναν-έναν με καφέ, άσε! Μέχρι και ολόκληρο playlist έκατσα και έφτιαξα στο i-tunes με τραγούδια που ακούγαμε τότε στα πάρτι.


Αφιερωμένο το Wind of Change, που μυρίζει Δημοτικό από χιλιόμετρα μακριά.

Ακούγεται χαζό, αλλά θέλω να πάω να αγοράσω τους συμμαθητές μου. Πόσα θέλουν; Ένα, δυο εκατομμύρια για να μου κάνουν την χάρη να μην μεγαλώσουν περισσότερο; Να τους πλαστικοποιήσω! Να τους έχω σπίτι μου, σαν action figures, να μου φτιάχνουν τη διάθεση και να μου υπενθυμίζουν τα καλύτερα μας (ή μού) χρόνια. Τότε που χτίζαμε κρησφύγετα με τον εξοπλισμό της γυμναστικής, που κρυβόμασταν στην αποθήκη κάτω από τη σκάλα και διαβάζαμε τα πρώτα πορνο-περιοδικά, που κάθε βδομάδα γουστάραμε διαφορετικό κορίτσι και προ πάντων, το είχαμε! Τότε που το μόνο μας άγχος ήταν να μάθουμε το ποίημα για την γιορτή της 25ης Μαρτίου και να τελειώσουμε το σχέδιο για την τέχνη!

Στο Δημοτικό ήμασταν άρχοντες. Τέλος!

Θέλω να γράψω κι’ άλλα, αλλά δεν μου αρκούν οι λέξεις. Άσε που οι περισσότεροι απ’ αυτούς όλα αυτά τα έχουν ξεγράψει εδώ και χρόνια, άρα δεν ξέρω αν μου κάνω καλό που εμμένω σε έτη που οι περισσότεροι δεν τα θυμούνται καν.

Αποφάσισα ότι πρέπει να βρω κάποια γκόμενα να μου κάνει παιδί. Έστω και επί πληρωμής. Μόνο έτσι θα πειστώ ότι μεγάλωσα.

Μπορεί και όχι.

Σέξυπνα Προϊόντα 5 - Θερμουαλέττα

Καιρό είχα να εμπνευστώ ένα τόσο ευφάνταστο και πρακτικό προϊόν, κυρίες και κύριοι!

Γεμάτος καμάρι, εθνική υπερηφάνεια και με χαμόγελο επιτυχίας στα χείλη, σας παρουσιάζω, αυτό!

Όχι, όχι, μην ξεγελιέστε φίλοι μου από το κοινότυπο παρουσιαστικό του! Δεν πρόκειται για οποιοδήποτε καπάκι-κάθισμα τουαλέτας! Αυτό το κάθισμα, θερμαίνεται! Ναι, καλά ακούσατε, θερμαίνεται! «Βράζει» που λέμε στα κυπριακά! Υποδεχτείτε την ΘΕΡΜΟΥΑΛΕΤΤΑ!

Εξηγώ: Παρατηρήσατε ότι τώρα που χειμώνιασε για τα καλά, δεν απολαμβάνετε το χέσιμο όπως παλιά; Παλιά, που καθόσαστε με τις ώρες, διαβάζοντας το ΟΚ, ξεφυλλίζοντας το Maxim και κινδυνεύατε να κατεβάσετε αιμορροΐδες; Αυτά τώρα, είναι περασμένα μεγαλεία! Διότι από πολύ το κρύο, δεν αντέχεις να κάτσεις στην τουαλέτα! Κρυώνεις, και η επαφή με το κάθισμα είναι ένα μαρτύριο! Επομένως, η αγαπημένη σου συνήθεια πάει περίπατο!

Τώρα όμως, έχετε τη λύση! Εφαρμόζετε το θερμαινόμενο κάθισμα στην τουαλέτα και το βάζετε στην πρίζα λίγο πριν σας έρθει κόψιμο. Το αφήνετε να βράσει κανένα πεντάλεπτο, όπως ακριβώς κάνετε και με τον θερμολουτήρα. Αφού πάρει σωστή θερμοκρασία, κατεβάζετε τα παντελόνια σας και κάθεστε σαν άρχοντας στην τουαλέτα, απολαμβάνοντας το αγαπημένο σας περιοδικό! Συνδυάζετε αφόδευση και εκπαίδευση σε ένα ζεστό και άνετο περιβάλλον!

Τέρμα οι ανατριχίλες από το παγωμένο κάθισμα!

Τώρα πια, η έκφραση «κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα» περνά σε νέα διάσταση!

Για παραγγελίες, αποταθείτε στο γνωστό email!

Στην Καρδιά μου σ' έχω βάλει Στόχο

Πριν ένα χρόνο έθεσα τους καινούριους στόχους για το έτος 2008. Τους διάβασα προ ολίγου και μου ήρθε σκοτοδείνη, καθότι ουδέν εξ’ αυτών πραγματοποίησα. (κάνε κλικ εδώ, για να γελάσεις με τη ψυχή σου!) Είμαι τελικά, ένας τεμπέλης και μισός! Πέρασε ένας χρόνος και δεν προόδεψα πουθενά! Χαράμισα 365 μέρες στο βωμό της ασθενούς μου σαρκός!

Δεν φταίω μόνο εγώ βέβαια. Φταίει και που όσο μεγαλώνω, τα χρόνια περνάνε πιο γρήγορα. Υπό άλλες συνθήκες, αν δηλαδή ένα έτος ισοδυναμούσε με πέντε, θα είχα πράξει όλα όσα έθεσα!

Αιτούμαι, λοιπόν, αναβλητικής αιρέσεως και θέτω τους ίδιους και απαράλλαχτους στόχους για το 2009!

Μα ήταν χρονιά τώρα το 2008; Δεν θυμάμαι μισό γεγονός που να αξίζει απομνημόνευσης! Μόνο το ότι πήγα στο Σάλζμπουργκ το καλοκαίρι για το EuroCup άξιζε τον κόπο! Ήταν αναμφισβήτητα η πιο ωραία εμπειρία της ζωής μου, κάτι αναπάντεχο και εκπληκτικό δεδομένου του τρόπου με τον οποίο ζω!

(Φωτογραφία από το Σάλτζμπουργκ όπου ποζάρω σαν Αυτοκράτορας, όπως δηλαδή μου αξίζει)

Με περιμένει τρομερή δουλειά για το νέο έτος! Ειδικά οι πρώτοι 2 μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι, αλλά καθοριστικοί. Με το πέρας Φεβρουαρίου θα μπορώ να δηλώσω και επίσημα κατά πόσο θα διαολοστείλω και το 2009, ή αν θα του γράψω διθύραμβους. Πάντως, η ιστορία μέχρι σήμερα έχει αποδείξει πως μόνο με τις χρονιές που λήγουν στον αριθμό εφτά έχω καλοτυχία. Το 1987, το 1997 και το 2007 ήταν ονειρεμένα έτη.

Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μέχρι το 2017!