Χωρίς το Μωρό μου

Διαπιστώσεις του τελευταίου 24ώρου:

• Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ολοκλήρωση για έναν άντρα της ηλικίας μου από την αποδοχή και αγάπη μιας γυναίκας που δεν πρόλαβε να γίνει γυναίκα με την κακή έννοια της λέξης. Είμαι ξαφνικά και πάλι στα πάνω μου και στα ωραία μου, ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω στη Γη και τουλάχιστον δικαιωμένος.
• Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο από ένα club γεμάτο με άγνωστους θαμώνες, με γυναίκες που μοιάζουν προσιτές και ευχάριστες, με ένα Dj που ξέρει να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τραγούδια όχι τόσο προβλέψιμα.
  
• Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από το να αποχωρείς από το κλαμπ στις 6:00 το πρωί και η πόλη ακόμη να σφύζει από ζωή.
• Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από το να περπατάς στην πόλη και να παρατηρείς μιλιούνια να περιφέρονται. Να καβγαδίζουν, να κλαίνε, να γελάνε, να βρίζονται, να κορνάρουν, να φιλιούνται μέσα στο μετρό, στα παγκάκια, στις γωνίες! Ακόμη και τα αδέσποτα σ' αυτή τη χώρα τα αγαπώ!
• Επιβάλλονται τρία ταξίδια τον χρόνο προκειμένου να διατηρώ την ψυχική μου υγεία. Όση μου έμεινε.

Σας χαιρετώ, από μια από τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου. Την Αθήνα!
(ΥΓ: Ο τίτλος μοιάζει άσχετος, αλλά δεν είναι. Χωρίς το μωρό μου ου ου ου! ΤΙ-ΠΟ-ΤΑΑΑΑ!)