Οι Στόχοι της Νέας Χρονιάς

Με το νέο έτος θέλω,

Να πάρω την γαμημένη δικηγορική άδεια. Όχι γιατί αποφάσισα να το παίξω Λυκουρέζος ξαφνικά. Αλλά έτσι, για το γαμώ το! Στην Κύπρο της βιτρίνας και του φαίνεσθαι προτάσσω πρώτα την δικηγορική μου ιδιότητα προκειμένου να με πάρουν στα σοβαρά. Αλλιώς, αν στηριχτώ στις άλλες μου ασχολίες… φέξε μου και γλίστρησα. Λυπάμαι που το παρατηρώ αλλά είναι αλήθεια. Μια φορά σε ένα πάρτυ, δυο γκόμενες με δούλευαν ψιλό-γαζί και άμα άκουσαν πως έβγαλα νομική μόνο υποκλίσεις δεν έκαναν. Τραγικό; Εν πάση περιπτώσει, αφού μ’ αυτούς επέλεξα να ζήσω, πρέπει να παίξω το παιχνίδι τους…

Θέλω να έχω ηρεμία και χρόνο για τον εαυτό μου. Να προλαβαίνω γυμναστήριο, Ισπανικά και φίλους αρμονικά, στις σωστές δόσεις. Κόβονται σύρριζα οι άσκοποι καφέδες! Ενισχύω τις θεατρικές μου ασχολίες. Αν δώσει ο Θεός και ανοίξει ο νους και ο κώλος κανενός επιχειρηματία / σκηνοθέτη, θέλω τον Σεπτέμβριο να ανεβάσω το θεατρικό που έγραψα. Το αναθεώρησα μέσα στις γιορτές και το έκανα καλύτερο. Ναι, είμαι ψώνιο και το χαίρομαι. Τι θες;!

Θέλω το καλοκαίρι να πάω ταξίδι. Μαζεύω χρήματα για να πάω στη λατινική Αμερική. Τα απωθημένα βλέπετε. Κούβα, Αργεντινή, Εκουαδόρ, όλα δεκτά. Παρέα θα βρεθεί; Και όταν λέω παρέα, εννοώ παρέα ψιλή, ξανθιά με μεγάλα βυζιά και να με θέλει! Τρελά να με θέλει όμως! Με βλέπω σε κανά νησί στο τέλος να τιμώ τα Θεία με όλα τα κοσμητικά επίθετα που ξέρω.

Θέλω να γνωρίσω νέο κόσμο. Που να μην είναι γνωστός του γνωστού, που να μην τον ξέρουν οι δικοί μου διότι ο θείος της/του πήγε στρατό με τον θείο μου. Και προπάντων, ενδιαφέρων κόσμο. Που να έχει να διηγηθεί ιστορίες, να έχει άποψη, να δέχεται την αντίθετη γνώμη με χιούμορ και να μην καπνίζει απαθώς με συνοδεία φραπέ.

Μέχρι το Φθινόπωρο εύχομαι να μένω μόνος. Κυριολεκτικά μόνος, επειδή ουσιαστικά και τώρα μόνος μου μένω. Να μπορεί να μπει καμιά πουτάνα μέσα σ’ αυτό το σπίτι με την άνεση της! Όχι απ’ αυτές που έμπαιναν μέχρι σήμερα, τις απλήρωτες. Για τα καμάρια της πρώην ΕΣΣΔ μιλάω. Να μπορώ να αγοράσω 2-3 ένα Σάββατο, να κάνουμε μια παρτούζα της προκοπής, να νιώσω και εγώ άνθρωπος! Διότι άμα έχεις τον έναν στο σαλόνι να βλέπει τον Ολυμπιακό και την mamma mia στη κουζίνα να λύνει σταυρόλεξα, ούτε βιντεοκασέτα δεν παίζει εδώ μέσα. Άσε, να φύγουν να μ’ αφήσουν μόνο μου, να οργιάσω με την ησυχία μου.

Να πηγαίνω να κάνω ντους μετά μουσικής, να κατουρώ χωρίς να αναγκάζομαι να κλείνω τη πόρτα πίσω μου, να ξυρίζομαι τραγουδώντας χωρίς να ανησυχώ μη με δουν που κάνω το ξυραφάκι μικρόφωνο…

Αυτά…

Θα το κανονίσουμε!