Amore Mio Εμείς οι Δυο...

Ήρθε η Ιταλίδα στην Κύπρο για ένα χρόνο. Και έζησε. Και δούλεψε. Και όσο ζούσε εδώ περπατούσε και έτριζαν τα πεζοδρόμια. Άνθιζαν τα λουλούδια, έλαμπε ο ήλιος. Έβρεχε και σε φυσιολογικά επίπεδα! Η φυσική της φινέτσα, η ακραιφνής της γοητεία κάβλωνε και ιερέα (ατυχές παράδειγμα, αλλά πιάσατε το υπονοούμενο). Αλλά τα μάζεψε και έφυγε. Με το πέρας του πρώτου αρριβεντέρτσι μας ξανά επισκέφτηκε. Και μεταξύ καφέ και σοκολάτας, μεταξύ εξομολόγησης και παραπόνου με ρώτησε:

«Φλερτάρει κανείς σ’ αυτή τη χώρα;»
-Φλερτάρει… Μέσω της σιγουριάς που προσφέρει ένα απρόσωπο SMS. Άλλωστε, παρά να το συντάξει λάθος και να γαμήσει τη μαγεία της έκφρασης, ας το πει καλύτερα στα greeklish.

«One night stand κάνετε;»
-Θέλουμε... Αλλά αν θα το κάνουμε με κάτι πεινασμένες δευτεράντζες επιπέδου blinkers και βγάλε, προτιμούμε να τιμούμε τη χούφτα μας. Επίσης, αν είναι να το πληρώσουμε με επιβεβλημένο γάμο (τελευταίως ξανά στη μόδα!), το σκεφτόμαστε και εμείς διπλά και τρίδιπλα…

«Τις καθημερινές βγαίνετε ποτέ;»
-Μόνο έξω απ’ τα ρούχα μας! Και το Σάββατο στο Zoo Lounge. Με την μισή Λευκωσία που μισεί την άλλη μισή.

«…Δεν είναι ότι δεν μου την πέφτουνε, αλλά δεν θα έβλαπτε αν έχει και ο άντρας λίγη κουλτούρα!»
-Amore mio, εδώ άμα ο άντρας διαθέτει κουλτούρα τον λένε τουλάχιστον φλώρο. Μεγάλες προσδοκίες έχεις κι' εσύ! Και εννοούμε ποπ κουλτούρα έτσι; Διότι με την αυθεντική έννοια του όρου, μια τέτοια σπανίως εμφανίζεται στον αέρα που αναπνέουμε.

Πφφφ! Γυναικάρα μου, χάρη μας έκανες που ήρθες! Αλλά, σ' ευχαριστούμε.

Φεύγω το Σάββατο, να ξεχάσω πόση υπομονή κάνω. Να ξαναγίνω άνθρωπος. Μικρέ μου έρωτα, σου έρχομαι να γίνω πάλι 17! χχχχ