Και Φέτος Θα'ναι Έρωτας!

Το Σάββατο θα επιλέξουμε το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στη Γιουροβίζιον του Βελιγραδίου τον Μάιο του 2008. Φέτος το ΡΙΚ ετοιμάζει μεγάλα πανηγύρια τα οποία είμαι σίγουρος πως θα φανούν αντάξια εκείνων που διοργάνωνε και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Να είναι καλά το Youtube που μου επέτρεψε να θυμηθώ πράγματα και θάματα από τα χρόνια εκείνα, τα οποία συνοψίζω και σατιρίζω στο κάτωθεν βιντεάκι. Φάτε μάτια ψάρια!




Δεν με ενοχλεί που υπήρξαμε κιτς. Με ενοχλεί που το ανάγαμε σε επιστήμη, με ενοχλεί που το ανάγαμε σε τέχνη. Αναρωτιέμαι και τυραννιέμαι! Δεν βρέθηκε μισός συγγενής ή φίλος των ‘καλλιτεχνών’ που εμφανίζονται στο άνωθεν βίντεο να τους πει: «Πού πας ρε Καρα-Μήτρο με τέτοιο τραγούδι και τέτοια εμφάνιση;»

Προφανώς δεν βρέθηκε. Διότι και οι τραγουδιστές, που ούτως ή άλλως έχουν υπέρμετρη αυτοπεποίθηση σε όρια αλαζονείας, ουδέποτε δέχονται την κριτική ως καλοπροαίρετη. Οι περισσότεροι την θεωρούν προσωπική επίθεση γεννημένη από αισθήματα ζήλειας, και προκειμένου να μην τους πληγώσεις τις περισσότερες φορές τους λες αυτά που θέλουν να ακούσουν. Δηλαδή, το τετριμμένο «Είσαι Θεά, αγάπη μου!»

Κλασσικό παράδειγμα και κατάντημα είναι η Μάρλεν Αγγελίδου, γνωστή μας από διάφορους χώρους αλλά κυρίως από τις hi5. Φαντάζομαι θα θυμάστε την συμμετοχή της στο διαγωνισμό το 1999 με το ‘Θα’ ναι έρωτας’ το οποίο ήταν φαβορί και τελικά κατέληξε προ-τελευταίο με μόνο 2 βαθμούς από το Ηνωμένο Βασίλειο (Η Ελλάς τότε δεν συμμετείχε για να μας δώσει το καθιερωμένο 12άρι). Η κυρία Μάρλεν έπαθε τεράστιο σοκ την εποχή εκείνη σε σημείο που με την επιστροφή της στην Κύπρο έβγαινε στα κανάλια και έκλαιγε, ενώ σχεδόν απαγόρευσε οποιαδήποτε αναφορά στη συμμετοχή της από τις μελλοντικές της συνεντεύξεις.




Βέβαια, η ερμηνεία της εκείνο το βράδυ ήταν μαύρο χάλι, η χορογραφία ερασιτεχνικότατη και το τρακ έτρεχε απ’ τα αφτιά της, οπότε ούτε το 12άρι της μητέρας Ελλάδος δεν μας έσωζε. Αλλά σίγουρα ένα ΤΟΠ10 το άξιζε δεδομένων των υπόλοιπων τραγουδιών. Να σημειώσω για όσους τους ενδιαφέρει πως οι εθνικές επιτροπές την χρονιά εκείνη ψήφιζαν ως backup σε περίπτωση αποτυχίας της τηλεψηφοφορίας. Αν υπολογίζονταν οι ψήφοι των επιτροπών θα ερχόμασταν τρίτοι βάσει των δεδομένων που δημοσίευσε η EBU ένα μήνα μετά τον διαγωνισμό. Για κακή τύχη της Μάρλεν, μια χαρά λειτούργησαν τα τηλέφωνα εκείνο το βράδυ!

Εν πάση περιπτώσει. Το 2001 είχα πάει σε ένα πάρτυ και γνώριζα πως θα ήταν και η Μάρλεν εκεί. Ήθελα να την γνωρίσω διότι μου ήταν συμπαθής, αλλά ένα στενό φιλικό της πρόσωπο με προειδοποίησε πως καλά θα έκανα να μην αναφέρω τίποτα για την συμμετοχή της στο διαγωνισμό αν της μιλήσω. «Ούτε καν λόγια παρηγοριάς! Αυτό κάνουμε όλοι από τότε, είναι σαν να μην συνέβη!» Σιγά ρε μαλάκα! Σιγά την απόρριψη απ’ το Χάρβαρντ! Εδώ κοτζάμ Βίσση ήρθε 9η και βγήκε και δήλωσε μπροστά σε ολόκληρο ΓΣΠ και 16000 θεατές «Έχασα, απολογούμαι!» Και ήρθε η Μάρλεν να μας απαγορεύσει οποιαδήποτε αναφορά στη συμμετοχή της;

Φέτος, εννέα χρόνια μετά, αφότου ξεπέρασε ελαφρώς το κόμπλεξ και αφού είδε και απόειδε στην ελληνική ζώου μπίζνες ως lollipop girl και ως άφαντο girl γενικώς, έγραψε ένα τραγούδι «γροθιά στο κατεστημένο» με τίτλο ‘Rejection’ και ω! τι έκπληξη, ζητεί την ψήφο μας για να σηκώσει τη σημαία μας ψηλά σε ένα διαγωνισμό που περιφρονούσε χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια! Γλείφουμε εκεί που φτύναμε! Μιλάμε για τραγούδι τίγκα στην πίκρα «εμπνευσμένο από τις εμπειρίες μου στην ελληνική μουσική σκηνή» όπως λέει και η ίδια στο myspace της, το οποίο εγώ μεταφράζω ως: «Έσπασαν τα νεύρα μου τόσα χρόνια που δεν μου βγάζει κανένας δίσκο, και είπα να γυρίσω σαν μαντάμ Σουσού στον Μπούθουλα με την ουρά στα σκέλια! Δείξετε οίκτο, έχω και τρία παιδιά να μεγαλώσω.» Λέμε τώρα…

Φυσικά, το τραγούδι δεν το ακούσαμε ακόμη και δεν μπορούμε να το απορρίψουμε, παρόλο που ο τίτλος του προς σ’ αυτό μας κατευθύνει, αλλά σκεφτείτε τι αρνητικό feng sui κουβαλά αυτό το τραγούδι! Δεν έχει τον τίτλο νικητή που είχε το ‘My Number One.’ Παρόλα αυτά, θα είμαι αντικειμενικός και αν δω ότι πρόκοψες, θα σε ψηφίσω. Κατά τ’ άλλα Μάρλεν μου, άκουσα ότι σπούδασες χημεία στο imperial college of London πριν κάτι δεκαετίες, βρες το πτυχίο να το έχεις πρόχειρο γιατί σε βλέπω να κάνεις αναλύσεις από Δευτέρας.

Η συνταγή της Γιουροβίζιον είναι απλή και απορώ γιατί κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να την εφαρμόσει. Μάλλον γνωρίζω γιατί, αλλά αυτό είναι μεγάλο θέμα και δεν έχω την όρεξη να γράψω πτυχιακή επί του θέματος. Παρόλα αυτά να δηλώσω πως ο έξυπνος που θα στείλει ζεϊμπέκικο ή χασάπικο με δυτικές επιρροές έστω, στον διαγωνισμό, έχει από τώρα τη ψήφο μου. Guaranteed!

Τα τάλαντα που θα εμφανιστούν το Σάββατο στις οθόνες μας θα τα θάψουμε παρέα την Κυριακή. Θα φέρω και την Μπόκοτα ως special guest για σχόλιο at the side.