Όταν ήμουν μικρός, κάπου εκεί στα τέσσερα-πέντε, ο πα-τέρας μου, μού εξιστόρησε τον τρωϊκό πόλεμο, με την ωραία Ελένη και τα χαΐρια της. «Άρπαξαν το κορίτσι του Πάρι, γιε μου, και όλοι οι Δαναοί έσπευσαν να φέρουν πίσω την κοπέλα, που τόσο αγαπούσε ο αρχηγός τους!» Πολύ ωραία ιστορία! Γεμάτη σεξ, αίμα, δάκρια και ιδρώτα. Το σημείο με τον δούρειο Ίππο δε, ήταν το αγαπημένο μου. Εν πάση περιπτώσει, όταν πήγα στο δημοτικό σχολείο, συγκεκριμμένα στην Τρίτη δημοτικού, ο πα-τέρας μου προέβη σε ανατριχιαστικές αποκαλύψεις που κατέρρευσαν τον μύθο που έχτιζα μέσα μου για χρόνια.
«Γιε μου, μην είσαι βλάκας! Σιγά μην πήγαν οι Δαναοί να φέρουν πίσω την ωραία Ελένη! Οι Δαναοί ενδιαφέρονταν να καταλάβουν την Τροία διότι ήταν εμπορικός σταθμός!»
Αντίδραση μικρού, άφωνου Χρίστου:
«!!!!» (Σαν δίδυμοι πύργοι κατέρρευσαν μπροστά μου τα παιδικά μου χρόνια. Μετά την συνωμοσία εναντίον του Άη Βασίλη, τώρα μου συκοφαντούν και τις προθέσεις του Πάρι του Παπάρι; Ε, όχι!)
«Είχαν εύπορη γη οι Τρώες, ενώ η στρατηγική σημασία της χώρας τους, ευνοούσε το εμπόριο μεταξύ Ευρώπης και Ανατολής! Αυτό λιμπίστηκαν οι Αχαιοί.»
«Τι είναι εμπόριο παπά μου; Είναι πιο ωραίο από την ωραία Ελένη;»
Ο πατήρ δυσανασχέτησε, κάπνισε, άνοιξε το παράθυρο, έκατσε πάλι κάτω και ημί-νευριασμένος μού εξήγησε: «Εμπόριο είναι ας πούμε, να σου πουλώ εγώ τα φρούτα μου και εσύ να με πληρώνεις!»
«Και πήγαν και σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι για να πουλούν τα φρούτα τους;»
«Ναι!»
«Μα τι βλάκες!»
«...Και όχι μόνο για τα φρούτα τους, αλλά και για τα λαχανικά τους και γενικά τα τρόφιμα και τα ποτά τους!»
«Κύριε ελέησον... Και θα πω έγω τέτοιες μαλακίες αύριο του δασκάλου?! Για ποιόν με πέρασες πτωχέ πατέρα! Εγώ δεν τα’ξερα έτσι, μου τα’πανε αλλιώς!»
«Πέ τα γιε μου όπως σου τα είπα και μην με νευριάζεις!»
Το βράδυ μεσ’ το πάπλωμα σκεφτόμουν τριείρεις φορτωμένες καρπούζια και πεπόνια να φλέγονται και δεν το χώραγε ο νους μου, ότι μπορεί να μην τους κάηκε καρφί για τα μπούτια της Ελένης! Αποκοιμήθηκα.
Την επόμενη μέρα πήγα στο σχολείο και ο κ. Λαμπρίδης που μας δίδασκε ιστορία και ήταν ο διευθυντής του ‘Α κύκλου του Ά Δημοτικού Έγκωμης εν έτει 1988, μας ρώτησε τα αίτια και τις αφορμές του Τρωϊκού πολέμου. Σήκωσε κάποιος το χέρι είπε για τις χάρες της Ελένης και απέσπασε τα συγχαρητήρια του δασκάλου. Σήκωσα και εγώ επιφυλακτικά το ξερό μου και του είπα:
«Εμένα εχτές... μου είπε ο παπάς μου... ότι οι Έλληνες δεν ήθελαν την ωραία Ελένη... αλλά τα πορτοκάλια τους!»
Αμήχανη παύση στην αίθουσα. Ο δάσκαλος μηδείασε. Μαλακία είπα πάλι, σκέφτηκα.
«Ε, μπορεί και τα λεμόνια τους!» συνέχισα, μπας και τα μπαλώσω.
Εν πάση περιπτώσει, γιατί τα λέω όλα αυτά! Τα γράφω για να δω τι είδους κίνητρα θα κινητοποιήσουν τις δικές μου επικείμενες αρπαγές. Σκεφτόμουν ερχόμενος από το TESCO ότι πολύ πιθανόν η δική μου εκστρατεία, επίσης να συμπεριλαμβάνει λαχανικά, φρούτα και ζαρζαβατικά (για ντομάτες και γιαούρτωμα με κόβω), και πως η κατάληψη της Τροίας θα καταλήξει σε αρπαγή των δικών μου τρία! Ξέρετε, το πατροπαράδοτο και το μακρύτερο...
Αχ, μυθολογία του κώλου...Λες και η ωραία Ελένη δεν έφυγε από μόνη της η τσούλα! Κάθεται ο κάθε βλάκας και την κυνηγά! Χίλιες φορές τα λεμόνια και τα πορτοκάλια τους κυρίες και κύριοι!
«Γιε μου, μην είσαι βλάκας! Σιγά μην πήγαν οι Δαναοί να φέρουν πίσω την ωραία Ελένη! Οι Δαναοί ενδιαφέρονταν να καταλάβουν την Τροία διότι ήταν εμπορικός σταθμός!»
Αντίδραση μικρού, άφωνου Χρίστου:
«!!!!» (Σαν δίδυμοι πύργοι κατέρρευσαν μπροστά μου τα παιδικά μου χρόνια. Μετά την συνωμοσία εναντίον του Άη Βασίλη, τώρα μου συκοφαντούν και τις προθέσεις του Πάρι του Παπάρι; Ε, όχι!)
«Είχαν εύπορη γη οι Τρώες, ενώ η στρατηγική σημασία της χώρας τους, ευνοούσε το εμπόριο μεταξύ Ευρώπης και Ανατολής! Αυτό λιμπίστηκαν οι Αχαιοί.»
«Τι είναι εμπόριο παπά μου; Είναι πιο ωραίο από την ωραία Ελένη;»
Ο πατήρ δυσανασχέτησε, κάπνισε, άνοιξε το παράθυρο, έκατσε πάλι κάτω και ημί-νευριασμένος μού εξήγησε: «Εμπόριο είναι ας πούμε, να σου πουλώ εγώ τα φρούτα μου και εσύ να με πληρώνεις!»
«Και πήγαν και σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι για να πουλούν τα φρούτα τους;»
«Ναι!»
«Μα τι βλάκες!»
«...Και όχι μόνο για τα φρούτα τους, αλλά και για τα λαχανικά τους και γενικά τα τρόφιμα και τα ποτά τους!»
«Κύριε ελέησον... Και θα πω έγω τέτοιες μαλακίες αύριο του δασκάλου?! Για ποιόν με πέρασες πτωχέ πατέρα! Εγώ δεν τα’ξερα έτσι, μου τα’πανε αλλιώς!»
«Πέ τα γιε μου όπως σου τα είπα και μην με νευριάζεις!»
Το βράδυ μεσ’ το πάπλωμα σκεφτόμουν τριείρεις φορτωμένες καρπούζια και πεπόνια να φλέγονται και δεν το χώραγε ο νους μου, ότι μπορεί να μην τους κάηκε καρφί για τα μπούτια της Ελένης! Αποκοιμήθηκα.
Την επόμενη μέρα πήγα στο σχολείο και ο κ. Λαμπρίδης που μας δίδασκε ιστορία και ήταν ο διευθυντής του ‘Α κύκλου του Ά Δημοτικού Έγκωμης εν έτει 1988, μας ρώτησε τα αίτια και τις αφορμές του Τρωϊκού πολέμου. Σήκωσε κάποιος το χέρι είπε για τις χάρες της Ελένης και απέσπασε τα συγχαρητήρια του δασκάλου. Σήκωσα και εγώ επιφυλακτικά το ξερό μου και του είπα:
«Εμένα εχτές... μου είπε ο παπάς μου... ότι οι Έλληνες δεν ήθελαν την ωραία Ελένη... αλλά τα πορτοκάλια τους!»
Αμήχανη παύση στην αίθουσα. Ο δάσκαλος μηδείασε. Μαλακία είπα πάλι, σκέφτηκα.
«Ε, μπορεί και τα λεμόνια τους!» συνέχισα, μπας και τα μπαλώσω.
Εν πάση περιπτώσει, γιατί τα λέω όλα αυτά! Τα γράφω για να δω τι είδους κίνητρα θα κινητοποιήσουν τις δικές μου επικείμενες αρπαγές. Σκεφτόμουν ερχόμενος από το TESCO ότι πολύ πιθανόν η δική μου εκστρατεία, επίσης να συμπεριλαμβάνει λαχανικά, φρούτα και ζαρζαβατικά (για ντομάτες και γιαούρτωμα με κόβω), και πως η κατάληψη της Τροίας θα καταλήξει σε αρπαγή των δικών μου τρία! Ξέρετε, το πατροπαράδοτο και το μακρύτερο...
Αχ, μυθολογία του κώλου...Λες και η ωραία Ελένη δεν έφυγε από μόνη της η τσούλα! Κάθεται ο κάθε βλάκας και την κυνηγά! Χίλιες φορές τα λεμόνια και τα πορτοκάλια τους κυρίες και κύριοι!
1 σχόλιο:
xaxaxaxaxa!ma ti kalooooo!
Angel x x
Δημοσίευση σχολίου