Τόσα Καλοκαίρια (συνέχεια)

(...Συνέχεια από το προηγούμενο)

Number 3: “Πρωταράς 1997 με συμμαθητές και φίλους”

Το boyband δεν είχε καν σχηματιστεί. Είχε μόλις γνωριστεί. Μια παρέα εφτά αγοριών και τεσσάρων κοριτσιών που ελάχιστα κοινά είχαν μεταξύ τους, μαζεύτηκαν στο εξοχικό μου για τις σχεδόν πρώτες ανεξάρτητες διακοπές της ζωής μας χωρίς γονείς. Ειδύλλια, ίντριγκες και πάθη, χωρισμοί, αλλαξοκωλιές, καυγάδες και άπλετο αλκοόλ στιγμάτισαν ένα πενταήμερο τίγκα στην ανατροπή, το οποίο θα ζήλευε ακόμη και ο Φώσκολος. Απ’ αυτές τις διακοπές ο καθένας θυμάται ότι του συμφέρει και ευλογώ τα γένεια μου που κατέγραψα τα πάντα και πέρασαν στην αιωνιότητα. Μια μέρα θα γίνουν η απόλυτη teen movie!

Number 2: «Πάρος, Πα-Πάρος 2002»

Το boyband σε πλήρη απαρτία βγήκε για αρπαχτές στις Κυκλάδες. Οι διακοπές αυτές ήταν σημαδιακές και έγιναν σημείο αναφοράς. Θεωρώ πως εκείνο το καλοκαίρι πιάσαμε το απόλυτο peak μας όσον αφορά τις ατάκες που ξεστομήσαμε, τα σενάρια που βγάλαμε και τις γυναικοπαρέες που γνωρίσαμε. Ήταν όλα με το μέρος μας. Ακόμη και τα clubs στα οποία βγαίναμε (Πήρε φωτιά ο ‘Νόστος’), έπαιζαν ακριβώς αυτά που ήθελα να ακούσω. Τι να πω, δεν έχω λόγια.

Ο Αντρέας ήταν σε απόλυτη νιρβάνα και έδινε καθημερινό ρεσιτάλ, ενώ η Ταμάρα (Η Ουκρανή καθαρίστρια που μας τα έπρηζε), προάχθη εις επίπεδον καλτ προσωπικότητας. Κατά τα άλλα, τα γνωστά: Ποτά και χορός στην Πούντα, ύπνος στις αιώρες, τυρόπιτες και γάλα από τον ‘φούρνο που μυρίζει ωραία,’ αχχχ μαλάκες, πότε θα ξαναπάμε διακοπές όλοι μαζί;!

Number 1, the only treasure I’ll ever have: «Milano baby!»

Δεν θα πω πολλά, γιατί θα χάσει την αξία του, αλλά εκεί που πλήρωνα τις αμαρτίες μου στο Rimini της Ιταλίας (Ρίμουνι θα έπρεπε να λέγεται), βρέθηκα ξαφνικά με δυο βυζιά στο στόμα και δεν ήξερα που παν’ τα τέσσερα! Υπάρχει Θεός, αλλά μια στο εκατομμύριο εμφανίζεται!

Λοιπόν, μόλις έγραψα αυτό το κείμενο (μαζί με το προηγούμενο) και ξαναζωντάνεψα τα τελευταία 10 χρόνια μπροστά μου, έχω ψιλό-μελαγχολήσει και θέλω να κάνω μια επίσημη δήλωση! Αγαπητό μου boyband! Είστε πολύ μαλάκες όλοι που αφήσατε τους εαυτούς σας να μεγαλώσουν και να μιζεριάσουν. Του χρόνου δεν μου γλιτώνετε, θα πάμε European tour και εν ανάγκη θα σας απειλήσω ότι θα βγάλω τα άπλυτα μας στη φόρα προκειμένου να συμμορφωθείτε (και έχουμε πολλά!).

Είμαι ευγνώμων για ό,τι ζήσαμε, αλλά θέλω κι’ άλλο! Δεν το ζητάω, το απαιτώ!