Έξω Κάνει Ψόφο

Το σημερινό κείμενο είναι γραμμένο στην κυπριακή διάλεκτο σε μια προσπάθεια επικοινωνίας με τον ευρύτερο πληθυσμό αυτής της χώρας. Μιας που σας γράφω στην κοινή ελληνική και δεν συνεννοούμαστε, ας σας τα γράψω στη διάλεκτο που, αν μη τι άλλο την προσαρμόσατε στα μέτρα σας και την κατανοείτε.

Εξηγείστε μου, ρε χωρκάτες, γιατί ανάβκετε το κινητό μες το σινεμά τζιαι παίζετε με τα σόσιαλ μίντια. Πόσην αναισθησία πιον;! Εν έκοψεν ο νους σας ότι η φωτεινότητα της οθόνης ενοχλεί; Έννεν δυνατόν. Φυσικά τζιαι έκοψε το ο νους σας. Αλλά στ’ αρχίδια σας, διότι μες τα μπουρδέλλα που εμεγαλώσατε, τούτον τον σεβασμό σας εδίδαξαν να δείχνετε στους υπόλοιπους μαλάκες που ήρταν να δουν την ταινία. Αν σηκωστεί κανένας που τη θέσην του τζιαι φέξει σας τον πάτσον την ώρα που θωρείτε το Facebook εννά φταίει; Οξά εννά φκείτε τζιαι που πάνω; Ρητορικόν το ερώτημαν. Εν κανεί που εν ηξέρετε να πείτε μισό συγγνώμη, διότι εκτός που ζώα είσαστεν τζιαι κομπλεξικοί να πάρετε την ευθύνη, έσιετε τζιαι υφάκι που σας εκάμαν παρατήρηση. Χωρκάτες, ψόφον!

Εξηγείστε μου ρε χωρκάτες, γιατί έσιετε το κινητόν ανοιχτό μες το θέατρο. Εκαταλάβατε ότι έσιει κόσμο που θέλει να ακούσει την παράσταση τζιαι να απορροφηθεί; Εν θέλουμε να ακούμε τα ringtones σας, ούτε μας κόφτει αν εν επείγον. Πραγματικά, το χωρκαθκιόν που σας δέρνει δεν σταματά να με εντυπωσιάζει. Τις προάλλες απάντησεν η κυράτσα το κινητό μες το θέατρο, σαν επαίζαν οι ηθοποιοί, τζιαι άρκεψεν τζιαι εδίαν οδηγίες της Φιλιπινέζας να ετοιμάσει κάτι ζεστό. Όταν το έκλεισεν τζιαι είπα της ότι μας ενοχλεί, η απάντηση ήταν: «σόρρι εν άρρωστο το μωρό μου τζιαι ερωτούσα αν ήθελεν τίποτε!» Αν εν άρρωστο το μωρό σου τζιαι εσύ είσιες ώρα να έρτεις να δεις την Μαντάμ Σουσού, ψόφα! Τζιαι εσύ, τζιαι οι φίλες σου που ύστερα ερωτούσαν σε, (πάλε εν ώραν παράστασης), αν εν καλά το μωρό.

Άχρηστοι, πανάχρηστοι, που νομίζετε ο κόσμος εν δικός σας, επειδή έτυχεν να γεννηθείτε σε χώρα με χλιαρή εφαρμογή του Νόμου. Νεύκω σας έξω που το Ντα Πάολο ότι δαμέ που επαρκάρετε εν θέση για ανάπηρους, τζιαι η μόνη σας αντίδραση ένει έναν ξερό «α, ναι;» Ναίξις τζιαι ξερός! Αλλά ούτε που σας κόφτει να το ταράξετε. Νεύκω σας ότι δαμέ που επαρκάρετε κλείετε την είσοδο της πολυκατοικίας τζιαι η απάντηση σας ένει «μισό λεπτό έννα κάμω στο περίπτερο». Μισή ναν’ η ώρα σας! Αλλά, άμαν παρκάρουν άλλοι μπροστά που το χωρκατόσπιτό σας, ξέρετε να μου βάλλετε ταπέλλαν τύπου «no parking». Σαν να τζιαι ο δρόμος εν δικός σας τζιαι όι δημόσιος. Εξαιρετική αντίληψη του τι εν δικό μου τζιαι του τι εν δημόσιο. Ψόφο!

Για να μεν αρκέψω για το κάπνισμα μες τα κλαμπ, τα μπαρ τζιαι τα εστιατόρια. Που λαλείς της άλλης, «μεν φυσάς τον καπνό μες τα μούτρα μου», τζιαι ζαοθωρεί σε. Αντί να νιώσει άσιημα που παρανομεί, καραμουτσιάζει τη φάτσα της, επειδή ετόλμησες να της πεις να φυσά που την άλλην. Ως πριν είκοσι χρόνια εν εξέρατε ίντα μπου εν η αποτρίχωση, τωρά νομίζετε εγίνατε τζιαι γκόμενες. Ψόφο!

Κουρπάτσιην τζιαι βασανιστήρια μόνον!

Ωραία. Και τώρα που τα είπα και ξεθύμανα, καλό σαββατοκύριακο.