365 Μέρες Γάμου

Και να που αισίως κλείσαμε ένα χρόνο γάμου. 

Δεν μπορείς να πεις, αν και δεν είναι πολύς καιρός, είναι περισσότερος από πολλούς γάμους που γνωρίζω, που διαλύθηκαν στον μήνα επάνω. Συγχαρητήρια μας λοιπόν. 

Ο γάμος δεν είναι εύκολη υπόθεση, φίλε μου, άκου να μαθαίνεις, είναι ολόκληρη επιστήμη. Γι αυτό και αν δεν τον αντιμετωπίσεις ως ένα διαγώνισμα, θα πατώσεις γρήγορα. Προσωπικά, κατέληξα ότι μοίαζει με τη γεωπονία. Ο γάμος είναι ένα δέντρο που φύτεψες και πρέπει να το φροντίσεις για να ριζώσει, να μεγαλώσει, να ανθίσει και να καρποφορήσει. Και για να πετύχουν όλα αυτά, θέλει τσάπα, θέλει λίπασμα το χώμα, θέλει πότισμα, θέλει βέργες για να το υποστηρίξουν όταν θα αρχίσει να φυτρώνει, θέλει ψέκασμα από τα ζιζάνια (βλέπε οικογένειες και σόγια), θέλει κλάδεμα όταν κάποια κλαδιά του θα ξηραίνονται, θέλει γενικά πολλή προσπάθεια. Μα όταν γίνουν όλα αυτά και στρώσει, καρποφορήσει και φυλλώσει, θα κάθεσαι κάτω από τη σκιά του απολαμβάνοντας τη μυρωδιά του και θα είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη. 

Εννοείται πως θα έρθει και η καταιγίδα, εννοείται πως η βροχή και το χαλάζι θα σπάσουν κλαδιά, θα αχρηστέψουν καρπούς, αλλά και αυτό μέρος του παιχνιδιού είναι. Το πολύ να καταστραφεί μια σοδειά. Και τι έγινε; Θα βγούμε στο τρακτέρ να πάμε έξω από το Προεδρικό; Όχι δα, αν μπήκαν σωστές βάσεις θα ανακάμψουμε και όλα καλά. 

Εν ολίγοις, αυτό είναι ο γάμος. Ένα δέντρο. Αν το θες το φροντίζεις και το χαίρεσαι, αν βαριέσαι περιμένεις να ανθίσει μόνο του και στο τέλος καταλήγεις να ψάχνεις αλλού πορτοκαλιές...

Αρκετά όμως με τη φιλοσοφία του πράγματος. 

Μπρέντα μου σε αγαπώ. 

Και αν υπάρχουν φορές που θέλω απλά να σε πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια, ξέρεις πολύ καλά πως οι φορές που θέλω να σε πνίξω στα φιλιά είναι πολύ περισσότερες. Δηλώνω ευγνώμων για όσα ζήσαμε μαζί κοιτώντας τη βιντεογραφία μας και ονειρεύομαι ήδη τα επόμενα, που σου υπόσχομαι πως θα τα έχεις. Μέρα που είναι όμως, ας βγούμε όλοι στα μπαλκόνια να τραγουδήσουμε. 

Αβάντι μαέστρο!