Μεξικό

Το Μεξικό ήταν μεγαλειώδες!

Μπορεί να βγήκε ο κώλος μας ώσπου να φτάσουμε από το νησάκι Κόζουμελ μέχρι την πυραμίδα των Μάγιας στη Τσιτσενίτσα, αλλά άξιζε τον κόπο. Μα, δεν μπορείς να φανταστείς ταλαιπωρία. Πενήντα λεπτά με πλοιαράκι που σχεδόν έμπαζε νερά, από το νησάκι στην ενδοχώρα και μετά δυόμιση ώρες διαδρομή με λεωφορείο πάνω στο οποίο συναντήσαμε όλων των ειδών τα νούμερα. Γιατί μπορεί να θάβω το συνάφι μας, αλλά αυτοί στο γκρουπ μας χθες, έχρηζαν κοινωνιολογικής εξέτασης. Ένα θα σου πω: κυρία προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα του λεωφορείου προσπαθώντας να ανοίξει την οροφή, αγνoώντας την πόρτα στο πλάι. Όταν αξιώθηκε να την εντοπίσει και να μπει, έκρινε πως δεν έπρεπε να κλείσει την πόρτα για να κάνει την ανάγκη της με αποτέλεσμα εγώ που καθόμουν φάτσα κάρτα να δω το μωβ βρακί της και το λυμένο γατί της. Όταν τελείωσε την ιεροτελεστία ξεπρόβαλε ανακουφισμένη, λέγοντάς μου: “wow, that was a treat, right?” Στην υγειά σου, θεία!

Που λες, το Μεξικό και δη ο πολιτισμός των Μάγια, προκαλούν δέος. Είναι από τα μνημεία που δεν χορταίνεις να κοιτάζεις όσο είσαι εκεί, που τα φωτογραφίζεις 400 φορές όσο είσαι μπροστά τους. Ο ξεναγός μας είπε τρομερά ενδιαφέροντα πράγματα για την ιστορία τους (και υπόσχομαι να την ψάξω κι άλλο). Το ήξερες ότι οι Ισπανοί έκαψαν όλα τα βιβλία των Μάγια όταν εισέβαλαν στη χώρα τους με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε πόθεν προήλθαν; Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την καταγωγή τους, μεταξύ των οποίων και αυτή της προέλευσης από άλλον πλανήτη (!), αλλά σήμερα η επικρατέστερη είναι πως προήλθαν από την Ασία, από τη Μογγολία πιο συγκεκριμένα. Το μαρτυρούν ανθρωπολογικές εξετάσεις που εντόπισαν το μογγολοσημάδι στο σημείο της σπονδυλικής στύλης.

Ο ξεναγός μας διατείνονταν πως ήτο απόγονος των Μάγιας. Μας εξήρε τα μαθηματικά και αστρονομικά επιτεύγματα της φυλής του, τα οποία περιγράφονται αναλυτικά σε τρία βιβλία που διασώθηκαν από το ολοκαύτωμα, και τα οποία ανευρέθησαν πολλά χρόνια μετά πεταμένα στα σκουπίδια σε μια πόλη της Ισπανίας! Τα βιβλία αυτά σήμερα δεν επιστράφηκαν στο Μεξικό, αλλά κοσμούν μουσεία της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας.

Στη Τσιτσενίτσα θαυμάσαμε όλα τα υπόλοιπα μνημεία τα οποία αν είσαι φαν της ταινίας “El Dorado” θα τα ξέρεις ήδη απ’έξω κι ανακατωτά. Εκεί, ανάμεσα στους πλανόδιους πωλητές σουβενίρ εντοπίσαμε μια γριά 86 χρόνων, η οποία ανήκει στη φυλή των Μάγιας και θεωρείται τέλειο δείγμα μελέτης της φυλής. Εργάζεται ακόμα στην ηλικία της, τονίζοντας πως αν σταματήσει να πουλά μαντίλια και κάτσει σπίτι, θα πεθάνει από πλήξη.

Τώρα το υπόλοιπο Μεξικό δεν το είδαμε. Όσο παρατήρησα από το λεωφορείο, πρόκειται για πρώτης τάξης κιτσαριό, στο τουριστικό του κομμάτι τουλάχιστον. Έχει ωραίες άσπρες αμμουδιές, γαλάζια νερά, αλλά διαθέτει και κάτι σουβενίρ shops... τύφλα να ‘χουν τα δικά μας στην Αγία Νάπα.

Όπως και να’ χει, το Μεξικό δεν χάνεται, ειδικά η αρχαιολογική του αξία του προσδίδει κύρος αντάξιο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Μετά από όλα αυτά, επιστρέψαμε στο καράβι πτώματα και μισοπεθαμένοι, αφού μας παστώσανε με γκρουπ Κινέζων, οι οποίοι παρόλο που είχαμε καθυστερήσει δεν έλεγαν να πάρουν τα κουλά τους αν δεν φωτογραφίζονταν με όλες τις πέτρες και όλα τα φυτά που βρήκαν στον διάβα τους. Να μουγκρίζει το φουγάρο, να σηκώνονται οι άγκυρες, μα η Κινέζα να ποζάρει χαμογελαστή μπροστά από την ταμπέλα “Bienvenidos a Mexico”. Τάρασσε κόρη μου!

Γενικά περνώ υπέροχα. Τώρα που σου γράφω απλώνω τα ατροφικά μου άκρα στο κατάστρωμα, αγναντεύω την Καραϊβική και ρεμβάζω. Να ένας καλός λόγος για να παντρευτείς κι εσύ που είσαι κατά του γάμου. Πότε θα έχεις ξανά την ευκαιρία να παρέχεις στον εαυτό σου αυτά τα καλά του Θεού; Βάλε μπρος.