Η τελευταία φορά που ανέβηκα σε κρουαζιερόπλοιο ήταν το 1994, όταν η μάνα μου και η γιαγιά μου είχαν τη φαεινή ιδέα να μας πάρουν διακοπές στους Αγίους Τόπους, στο Ισραήλ. Το τι είχαν δει τα μάτια μου πάνω σε εκείνον τον σκυλοπνίχτη δεν φαντάζεσαι. Οι εικόνες από τις γριές με τα τσεμπέρια που έτρεχαν πανικόβλητες κατά τη διάρκεια του εικονικού συναγερμού φωνάζοντας: "Παναία μου, βοήθα μας, εν να πνιούμεν Γιώρκο μου", ακόμα με κατατρύχουν. Έκτοτε ανάπτυξα μια απέχθεια για τα πλοία, και πάντοτε τα απέφευγα, ώσπου γνώρισα τη Μπρέντα. Η Μπρέντα επέμενε ότι ο μήνας του μέλιτος πρέπει όπως και δήποτε να περιλαμβάνει κρουαζιέρα. Εγώ ήμουν τουλάχιστον αδιάφορος με την ιδέα, αλλά επειδή θα ακολουθήσει κι εκείνη το μαρτύριο του Ουόλτ Ντίσνει Γουόρλντ μετά, συμβιβάστηκα.
Μέχρι στιγμής αποδυκνείεται ίσως η σοφότερη επιλογή του ταξιδιού. Έχω ενθουσιαστεί και χαλαρώσει απίστευτα. Είμαστε πάνω στο Oasis of the Seas. Το μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο του κόσμου. Κάνε σχετικό google να δεις. Δεν πρόκειται για πλοίο, μα για πλωτό resort. Μετρώ ήδη 24 ώρες εν πλω και ακόμα δεν κατάφερα να το γυρίσω όλο. Με δύο θέατρα, 8 πισίνες, 21 εστιατόρια, waterpark, γήπεδα μπάσκετ, γκολφ, λούνα παρκ, καζίνα, γκαλερί, και 5.500 συνταξιδιώτες, έξι από τους οποίους είναι Κύπριοι- (δεν τους γλιτώσαμε ούτε εδώ), πραγματικά έχει στιγμές που ξεχνώ ότι είμαι μέσα σε κάτι που κινείται.
Το πλοίο φωτογραφημένο από το κατάστρωμα. Μέρα και νύχτα. Ναι, αυτά που βλέπεις είναι μπαλκόνια. Σαν πολυκατοικία κανονική.
Χτες το απόγευμα η Μπρέντα με έβαλε να συμπληρώσω συμμετοχή σε μια κλήρωση στην οποία αν κερδίζαμε, θα δικαιούμασταν $500 voucher για δύο άτομα στο spa του πλοίου. Της έκανα τη χάρη, το συμπλήρωσα και πήγα στο δωμάτιο να ξεκουραστώ λίγο. Γίνεται η κλήρωση στο μεταξύ, παρίσταται κανονικά η Μπρέντα κι από όλο το πλοίο, και 500 συμμετέχοντες, κερδίζω... εγώ! Που κοιμόμουν και η τύχη μου δούλευε. Πετάγεται η Μπρέντα να παραλάβει το έπαθλο, μα όχι, δεν της το έδωσαν γιατί ο κανόνας έλεγε ότι έπρεπε να έιμαι εγώ παρών, αλλιώς έχανα το παραδάκι. Εγώ που ούτε ένα πασχαλινό αβγό δεν κέρδισα ποτέ μου, έμελλα να κληρωθώ εδώ. Που για να λέμε και την αλήθεια, θα προτιμούσα το σοκολατένιο αβγό, παρά το voucher των $500 για μάσκες προσώπου και μασσαζοτριψίματα. Ακόμα ακούω μουρμούρα.
Αυτή τη στιγμή από το παράθυρο αγναντεύω την Κούβα.
Αύριο κατεβαίνουμε στην Αϊτή.
1 σχόλιο:
oasis of the seas, central park κλπ... τα λόγια είναι λίγα για να χωρέσει στο μυαλό του πελάτη, περισσότερες φορές από όσες μπορείς να φανταστείς.
είχε πολύ δίκαιο η Μπρέντα σου -πάλι- αν μπορεί να μπει στο μπάτζετ σου χωρίς να σου στερήσει κάτι άλλο, είναι μοναδική εμπειρία και ούτε καν πρέπει να μπαίνει τούτο το κόνσεπτ στην ίδια πρόταση με το άλλο ακατονόμαστο πράμα που αναφέρεις στην αρχή με τους αγίους τόπους. φτου. :)
Δημοσίευση σχολίου