Chart Show: Τα Τραγούδια της Τηλεόρασης

Σήμερα, καθώς σέρφαρα στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε ένα τραγούδι και μ’ έπιασε νοσταλγία για τα παιδικά μου χρόνια και πάλι. Άκουσα ένα τραγούδι που ακουγόταν στους τίτλους μιας σειράς που όλοι βλέπαμε φανατικά κάπου εκεί στα τέλη των 80ς με αρχές των 90ς, όταν ακόμα δηλαδή η Ειρήνη Χαραλαμπίδου έκανε τη δουλειά που έπρεπε να κάνει και δεν ήταν όλος μας ο κόσμος ένα χάος. Σκέφτηκα, λοιπόν, να κάτσω να βρω τα δέκα πιο αγαπημένα μου τραγούδια / μουσικές που έχουν επενδύσει κατά καιρούς τηλεοπτικές σειρές και να σου τα παρουσιάσω υπό τύπο chart show. Καιρό έχουμε άλλωστε να παίξουμε κάτι τέτοιο.

Ρίχτε τίτλους, να βγει η Γερμανού, να βγουν και οι guest stars που σήμερα είναι οι συμμαθητές μου του Δημοτικού και αρχίζουμε:

10. Pink Panther

Έτος 1993, εκπέμπει ο Αντ1 Κύπρου για πρώτη φορά και στη μεσημεριανή του ζώνη προβάλλει ‘Ροζ Πάνθηρα’. Ήμουν 13 χρονών τότε, δεν ήμουν παιδί για να δικαιολογείται η πώρωσή μου με τον Ροζ Πάνθηρ, αλλά δεν έχανα επεισόδιο. Άλλωστε, το παραδέχομαι ότι είμαι πολλά χρόνια πίσω από την ηλικία μου. Επικό το τραγούδι τίτλων, δείτε το, νοσταλγήστε το, αποθεώστε το. Ακόμα απορώ τι σχέση είχε ο οδηγός της Φόρμουλα 1 με τον Ροζ Πάνθηρα, αλλά υποθέτω ότι προέχει να μάθω ποιος έπλασε το σύμπαν και μετά βλέπουμε…

09. Τόλμη κ Γοητεία

Το έβλεπα μέχρι που πέθανε η Caroline. Ύστερα κατάλαβα ότι αυτοί οι 5 βασικοί πρωταγωνιστές θα γαμιούνται μεταξύ τους σε όλους τους συνδυασμούς για τα επόμενα 15 χρόνια και σταμάτησα να το βλέπω. Είχε μια γοητεία πάντως το γκλάμουρ των Φόρεστερ. Να σου το επιβεβαιώσει και η Μπρέντα μου, που ακόμα κάθεται και το βλέπει! Είχε χαλάσει κόσμο η ‘Τόλμη’ εν έτει 1992. Θυμάμαι τον παππού μου να μπαίνει σπίτι, να βλέπει τη γιαγιά μου καθηλωμένη μπροστά στον Ριτζ και τη Μπρουκ και να της λέει: «Πάλι βλέπεις την Οικογένεια Γαμιέστε;» Και αυτή του έγνεφε να το βουλώσει για ν’ ακούει. Επίσης, θυμάμαι ότι η γιαγιά μου λυπόταν ότι θα πεθάνει και δεν θα προλάβει να δει το τέλος της σειράς. Δεν το είδε. Δεν ξέρω αν θα το δει και κανένας…

08 Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά

Τον Νταλάρα δεν τον πάω και μπορείς να φανταστείς και τους λόγους. Αλλά, σ’ αυτό το τραγούδι χτυπά τα ρέστα του. Ήμουν 14 χρονών όταν προβαλλόταν η σειρά στον Αντ1. Θυμάμαι σαν να ήταν χτες, που ξύπνησα στις 11:00 το βράδυ για να δω ένα επεισόδιο –μόλις μία νύχτα πριν από την έναρξη των τελικών εξετάσεων, όπου η Καραμπέτη έδειχνε τα βυζιά της στον Αρζόγλου και αυτός τα έγλειφε σαν να μην υπήρχε αύριο. Θυμάμαι ακόμα τη στιχομυθία: «Μ’ έχεις δει ποτέ γυμνή;» του είπε αυτή. Σηκώνεται, πέφτει το σεντόνι, αποκαλύπτεται το στήθος της, ο Αρζόγλου ρουφά ρόγες. Κατακάβλωσα, δεν λέει τίποτε. Προσπαθώ να βρω λινκ στο youtube, αλλά δεν έχω τόσο ελεύθερο χρόνο. Τέλος πάντων, την επόμενη μέρα, πήγα στο Γυμνάσιο και ήταν το θέμα της ημέρας. Ότι δηλαδή, όλα τα αγόρια το προηγούμενο βράδυ βαρέσαμε μία προς τιμή της Καραμπέτη. Α, ρε Καρυοφιλιά, ολόκληρη γενιά άνδρεψες!

07 Οι Μεν και οι Δεν

Ναι, δεν υπάρχει τραγούδι. Υπάρχει μόνο ένα άου-άου-άου-άου-α-ουά-ουά. Το τραγουδά η Λία Βίσση. Ίσως το μεγαλύτερό της σουξέ μετά το «κατάλαβα αργά» που πήγε άπατο στη Γιουροβίζιον του ’85. Δεν μπορώ να πω ότι δεν νοσταλγώ τη σειρά, ότι δεν ήταν χαριτωμένο το τραγούδι… Κάτι τέτοια αναπολεί μάλλον και η Λία και δηλώνει συχνά και απερίφραστα ότι ανήκει στην ποιότητα και δεν συμφωνεί με τις επιλογές της αδελφής της.

06. Η Λάμψη

Εντάξει, ξέρω, πρόκειται περί μεγάλης μαλακίας. Αλλά, μην μου πεις ότι δεν είναι υπέροχο το τραγούδι τον τίτλων; Ρόμπερτ Γουίλλιαμς, Μπέσσυ Αργυράκη, η Δανδουλάκη στο Σύνταγμα ως αγανακτισμένη να ταΐζει τα πεζούνια, η Σελήνη να εκτονώνει τις ονειρώξεις της επάνω στον Χόχο, ο Γιάγκος Δράκος (άκου όνομα, Γιάγκος!) να σκορπά αβέρτα εξώγαμα... Τι ζήσαμε και ‘μεις σ’ αυτή τη ζωή… Εν πάση περιπτώσει, το τραγούδι μ’ άρεσε.

05. Twin Peaks

Εγώ δεν έβλεπα Twin Peaks τότε, το 1991. Αλλά είχα μια υπέροχη τάξη συμμαθητών στο Δημοτικό, που κάθε Σάββατο έκανε κι από ένα πάρτι και χορεύαμε slow σαν ζευγαράκια αυτό το τραγούδι. Ξέρεις με τα χέρια τεντωμένα, να είμαστε όσο πιο μακριά γίνεται ο ένας απ’ τον άλλον. Το συγκεκριμένο τραγούδι το ακούγαμε τόσο συχνά, που εγώ δεν ήξερα καν ότι προέρχεται από την αντίστοιχη σειρά και το αγάπησα μόνο και μόνο επειδή ακριβώς το συνέδεσα με την τάξη μου. Δεν νομίζω να ξεπεράσω ποτέ την τάξη μου του Δημοτικού και του Λυκείου, αλλά του Δημοτικού περισσότερο, γιατί 20 χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, έχω σχέσεις ακόμα μαζί τους και βλέπω την αγάπη μες τα μάτια τους. Τέτοια μαγική συνταγή δεν ξέρω ποιος Θεός τη σκέφτηκε…

04. Μεθυσμένη Πολιτεία

Τιμής ένεκεν! Άννα για πάντα!

03. Φρουτοπία

Η Φρουτοπία δεν ήταν απλά ένα κουκλοθέατρο. Η Φρουτοπία ήταν έπος, ήταν ένα θρίλερ! Εγώ ακόμα θυμάμαι την αγωνία που είχα με τις απανωτές εξαφανίσεις των φρούτων από τη χώρα και έμπηγα τα νύχια μου στον καναπέ για να δω αν τελικά ο Θάνος το Κολοκυθάκι θα παντρευτεί τη Μαρουλίτα το Μαρούλι. Θυμάμαι επίσης ότι τότε, εν έτει 1990 που το έδειχνε η ΕΡΤ, νόμιζα ότι οι μαριονέττες του κουκλοθέατρου είχαν ανθρώπινο μέγεθος και δεν θα ξεχάσω όταν διέκοψε απότομα τη μετάδοση η ΕΡΤ και δεν μάθαμε ποτέ τι έγινε στο τέλος. Σήμερα, η σειρά βρίσκεται ολόκληρη στο greekmovies αλλά βαριέμαι να κάτσω να δω πως τελείωσε. Μια φορά αποπειράθηκα να το μάθω και δεν άντεξα να δω πάνω από τρία λεπτά. Γαμημένη ΕΡΤ, μου κατάστρεψες τη χαρά της ολοκλήρωσης. Τι να το κάνω τόσα χρόνια μετά; Για μένα όλα τα φρούτα έγιναν πολτός και χάθηκαν… Το δε τραγούδι των τίτλων θεωρείται πλέον θρύλος και δεν νομίζω να υπάρχει τριαντάρης σήμερα που να μην το ξέρει απ’ έξω. Όπως τη διαφήμιση της Serenata.

02. Neighbours

Neighoubours, everybody needs good neighbouuuurs! Τι πήγα και θυμήθηκα. Η Kylie και ο Jason στα πρώτα τους βήματα. Ήταν τα ποπ είδωλα της εποχής, ήταν και ζευγάρι στη ζωή. Ύστερα η Kylie έγινε διάσημη και ξεπέρασε τον Donovan σε φήμη, αυτός το πήρε προσωπικά όπως ο Παπαμιχαήλ στο «Η Αγάπη Μας» και άρχισε να πίνει με αποτέλεσμα να μην βγάλει ούτε ένα album της προκοπής. Η Kylie έγινε αυτό που όλοι ξέρουμε σήμερα, ενώ ο Donovan το 2001 τραγουδούσε σε μία μπυραρία στο Reading, όπου σπούδαζα. Πολλά είπαμε όμως, βάλε το τραγούδι να το ακούσουμε απ’ την αρχή, χωρίς καμία απολύτως διακοπή και άσε με να νοσταλγήσω με την ησυχία μου.

Και πάμε για το νούμερο ένα, που μάλλον θα το έχετε ήδη μαντέψει και δεν είναι άλλο από αυτό:

01 Baywatch

Τα καλύτερα μου χρόνια στην τηλεόραση! Ήμουν 15, στην Τρίτη Γυμνασίου και όλη αυτή η σιλικόνη επί της οθόνης ήταν ό, τι πρέπει για να φαντασιώνομαι κάθε νύχτα κάτω από το πάπλωμα καινούρια σκηνικά. Το τι φιλί της ζωής μου έδωσε η Πάμελα και η άλλη η μαθητευόμενη σκυλοπνίχτρα, δεν περιγράφεται. Έβλεπα επίσης και τους ναυαγοσώστες με τους τέλειους κοιλιακούς και ονειρεύομουν μια μέρα να γίνω σαν αυτούς. Ταυτιζόμουν πολύ. Ύστερα κοιτιόμουν στον καθρέφτη και απορούσα τι πήγε λάθος... Θα ήθελα να ζω στο Baywatch. Ήθελα να είμαι όλο το Baywatch!