Ήταν σαν Πάρτυ!

Σήμερα είναι μέρα γιορτής, μέρα χαράς, μέρα χαρμόσυνη. Αυτό το μπλογκ γίνεται πέντε χρονών! Πριν όμως σας κεράσω αλμυρά και σβήσουμε την τούρτα, θα σου πω τα νέα από την αποψινή διαδήλωση.

Λοιπόν, για πρώτη φορά στα χρονικά, καμάρωσα τους Έλληνες της Κύπρου! Για πρώτη φορά καμάρωσα την κοινωνία μας! Αθρόα η προσέλευση! Οι εκτιμήσεις λένε για 10.000 άτομα! Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τόσο κόσμο μαζεμένο στους δρόμους, σε βαθμό που πονοκεφάλιασα. Δεν μπορούσε να διακρίνει το μάτι που τελείωνε η λαοθάλασσα. Και το συγκινητικό ήταν ότι επρόκειτο για απλούς ανθρώπους. Γιαγιάδες, μαμάδες, μπαμπάδες και παιδιά. Η Κύπρος άρχισε να ξυπνά!

Και τώρα απορώ: Ρε γάαααααρε, ρε χώρκατε, αμόρφωτε που μας κυβερνάς! Είχες 10.000 ανθρώπους, που δεν φημίζονται για την αγωνιστικότητά τους, να φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη να παραιτηθείς. Δεν συγκινήθηκες; Δεν απόρησες; Τόσο ζόππος είσαι; Έχουμε να δούμε τόσο λαό στους δρόμους από το ’74… Και τότε ήμασταν εναντίον των Τούρκων, όχι κάποιου «δικού μας» (δικού μας, ο Θεός να σε κάνει). Σήμερα βγαίνει η χώρα όλη στους δρόμους και σε βρίζει και εσύ κοιμάσαι ήσυχος; Εγώ αν ήμουν στη θέση σου θα είχα ήδη κάνει χαρακίρι.

Μπήκαμε μέσα στο προεδρικό, φωνάζαμε, βραχνιάσαμε, ξεποδαριαστήκαμε. Εσύ που ήσουν, ρε κουμπάρε; Έβλεπες στο σπίτι σου DVD με τη γέριμη που παντρεύτηκες παραδίπλα να καθαρίζει φασολάκι; Θέλω μια μέρα να μάθω πού ήσουν την ώρα αυτή. Πραγματικά, καθαρά από διάθεση κους κους! Τι έκαμνες την ώρα που σε έβριζαν 10.000 άτομα;

Πρόεδρος του λαού, σου λέει!

Πέρασα καταπληκτικά απόψε. Ένιωσα ζωντανός και χρήσιμος. Μα, είχε τρομερό ενδιαφέρον αγαπητέ μου. Άκουγες παντού τον κόσμο να προβληματίζεται και να συζητά τα κοινά με κριτική σκέψη. Ούτε για τσάντες, ούτε για ρούχα, ούτε για το πότε θα πάμε φέτος Μύκονο. Σπάνιο θέαμα για Κύπρο. Και είχαν όλοι επιχειρήματα, είχαν όλοι συνοχή στη σκέψη, είχαν όλοι διαύγεια έκφρασης. Πού κρύβονται όλοι αυτοί στη διάρκεια της μέρας και δεν τους βλέπω; Εντυπωσιάστηκα.

Έχω να σου πω, ότι παρόλο που ήμουν στην πρώτη γραμμή, δεν έζησα ούτε ένα επεισόδιο, δεν έφαγα στη μούρη ούτε ένα δακρυγόνο. Κατ’ ακρίβειαν, με έπαιρνε η μάνα μου τηλέφωνο από το σπίτι και μου φώναζε να φύγω γιατί πετούσαν δακρυγόνα και πέτρες. Εγώ, ούτε μία λάμψη δεν είδα, ούτε μία συμπλοκή. Από την τηλεόραση τα είδα κι εγώ αργότερα, στο ΡΙΚ. Εκεί, δεν πήραμε χαμπάρι.

Ήρθα σπίτι και είδα λίγο από το τέλος των ‘προεκτάσεων’ του Καρεκλά. Πολύ ψύχραιμους είδα όλους τους πολιτικούς μας. Δεν κατάλαβαν ότι έρχεται το πολιτικό τους τέλος ακόμα. Ή εμείς δεν ήμασταν πολύ πειστικοί σήμερα. Έννοια σου και ήταν να μην πάρουμε το κολάι. Η Κύπρος πρέπει να ξεχωρκατέψει και ήρθε ο καιρός να πάρουν όλοι τον πούλο. Εν ανάγκη, θα μας βοηθήσει ακόμα και ο Μπάτμαν. Θα μας φέρει το μαγικό όπλο: Το χωρκατόμετρο! Μπαίνει στον κώλο του εκάστοτε πολιτικού και ανάλογα την ένδειξη χωρκατίλλας, μεγαλώνει. Στο τέλος πεθαίνει με ανασκολοπισμό.

Αυτά, που λες... Είχα σκοπό να σου γράψω διάφορα παραλειπόμενα από την 5χρονη ιστορία αυτού του μπλόγκεως τώρα, αλλά ξαφνικά νιώθω πολύ χαρούμενος για να χαλάσω τη στιγμή αλλάζοντας το θέμα. Απόψε ένιωσα ευρωπαίος και θέλω να κοιμηθώ με αυτή την αίσθηση.

Και εις ανώτερα! «Χριστόφκια δεν κάνεις ούτε για τσομπάνης» και εύχομαι ώσπου να ξυπνήσω να έχω την παραίτησή σου στην πόρτα μου. Μας είσαι τρομερά λίγος!

Πέντε χρόνια Analyse Chris, έρχονται άλλα πέντε, να 'σαι σίγουρος! Πολλές αγκαλιές και φιλιά σ' όσους γνώρισα τόσα χρόνια από κοντά και σήμερα είμαστε φίλοι! χ