Γίναμε Τριών!

Πήγα στα γενέθλια του καλύτερού μου φίλου, του Φίλιππου, που έκλεισε τα τρία.

Όλο το χρονικό, εδώ:

17:00 – Ο Φίλιππος θέλει να ανοίξει τα δώρα του μπροστά στα άλλα παιδάκια. Του εξηγούμε ότι αυτό δεν είναι σωστό – κλαίει, οδύρεται, κλειδώνεται μέσα στο δωμάτιό του και βγαίνει μετά από 5’ δηλώνοντας θριαμβευτικά: «Τα ‘κρυψα, να μην τα βρει κανένας!»

17:20 – Έρχονται δυο κακομοίρες ντυμένες κλόουν να απασχολήσουν τα μωράκια. Βασικά, ζωγραφίζουν επάνω στις μούρες τους διάφορες αηδίες και τα παιδάκια χαριεντίζονται. Βαριέμαι, απειλώ ότι θα πάω κι εγώ να με βάψει Batman.

17:30 – Βαριέμαι περισσότερο, αρχίζω τις καφρίλες ενώπιον των περήφανων γονέων. «Κανονικά δεν έπρεπε να φέρναμε και μια τρίχρονη στριπτιτζού να χορέψει του Φίλιππου τσιφτετέλι ενώ τα υπόλοιπα νήπια βαράνε… παλαμάκια;» Κανείς δεν γελά, το κόβω.

17:45 – Απειλώ τα παιδάκια ότι θα ελευθερώσω τα μπαλόνια ηλίου στην ατμόσφαιρα και αυτά τσιρίζουν σαν δαιμονισμένα, λες και τα απείλησα με ηλεκτροσόκ. Αρπάζω τα μπαλόνια κάνω πως τα αμολώ στον αέρα και αυτά τσιρίζουν ακόμη πιο μανιασμένα, λες και είναι αυτόπτες μάρτυρες σε βιασμό. Οι γονείς με αγριοκοιτάζουν.

18:00 – Ο Φίλιππος μου καταγγέλλει ότι ένα κοριτσάκι τον έσπρωξε. Του απαντώ: «Σε λίγα χρόνια θα την σπρώχνεις εσύ κι αυτή θα γουστάρει.» Η γιαγιά μου με άκουσε και είπε: «Τι λες ρε, του μωρού;»

18:20 – Παρατηρώ τις κλόουν που παίζουν στα παιδιά παιχνίδια με σεξουαλικά υπονοούμενα: Κρατούσαν όλοι μαζί ένα τεράστιο σεντόνι και στη μέση είχε ένα πουλί-μπούλουκο. Αυτές: «Πάνω-κάτω με δύναμη, να σηκωθεί το πουλάκι! Όλα τα παιδάκια μαζί!» Εμετικό. Αυτές πληρώνονται για τέτοιες μαλακίες! Ύστερα, προετοιμασία των κορασίδων για το μονόπετρο. Έπαιζε στο ραδιόφωνο: «Που ‘ντο, που ‘ντο το δαχτυλίδι, ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις!» Να στηθούν στα 6 μέτρα οι κλόουν!

19:00 – Παρατηρώ ότι οι κλόουν εξηγούν τις οδηγίες των παιχνιδιών και στα αγγλικά, γιατί ανάμεσά τους υπήρχε και μια δίχρονη τσαρλούα. Η Αγγλίδα μαμά πετάχτηκε επάνω όταν άκουσε τα παιδάκια να χορεύουν το ‘mamma mia’ και χόρευε μαζί τους σαν να βρίσκεται στο Queen's Head, τη μπυραρία της γειτονιάς της στο Essex.

19:10 – Μωρά τα κεράκια! Το Happy birthday το είπαν και στην ελληνική βερσιόν. Οι γονείς δηλαδή, γιατί τα παιδάκια απλά έχασκαν. Πετάχτηκα και φώναξα ότι πρέπει τώρα να το πουν και σε βερσιόν τσιφτετέλι και ζεϊμπέκικο, να ρίξει ο εορτάζων μια γυροβολιά. Κανείς δεν γέλασε.

19:11 – Η γιαγιά μου επιμένει να με σερβίρει λίγη μους σοκολάτα που έφτιαξε. Και λίγη τούρτα που ήταν «η καλύτερη τούρτα που έφαες ποτέ!» κατά τη γνώμη της. Και λίγες τυρόπιτες. «Θέλεις και τζέλλι;» Μόνο δωράκι δεν μου κράτησε στο τέλος. Και φυσικά είπε: «Έμεινες νηστικός, πάλε!»

19:30 – Παρατηρώ τους μπαμπάδες που βλέπουν Μουντιάλ, παρατηρώ τις μαμάδες που έχουν μια θλίψη στο βλέμμα. Είμαι σίγουρος ότι όλοι κατά βάθος είναι χωρισμένοι. Μόνο ένας πατέρας νοιάστηκε να παίξει στα παιδάκια. Μπράβο του.

19:40 – Ο Φίλιππος μου ζήτησε να του δώσω μια δέσμη με μπαλόνια να τα αφήσει στον αέρα. Του είπα να μου πει «σε παρακαλώ» και αυτός το είπε, αλλά δεν το εννοούσε. Τα ελευθέρωσε και όλα τα παιδάκια τα παρακολουθούσαν ώσπου να χαθούν στον ορίζοντα. Μέχρι να εξαφανιστούν από τα μάτια μας, όλα τα παιδάκια φώναζαν χωρίς σταμάτημα: «Τα βλέπω, τα βλέπω ακόμα!»

20:00 – Ήρθα σπίτι και τέζαρα. Θα βγω σε λίγο όμως, γιατί σήμερα πήγα για το τσεκαπ της καρδιάς μου και είναι όλα εντάξει. Τον τελευταίο καιρό είχα κάποιες ενοχλήσεις και με έζωσαν τα φίδια, ήμουν σίγουρος ότι κάτι θα μου έβρισκε ο γιατρός, αλλά μου είπε να δω ψυχίατρο, γιατί κατά τα άλλα είμαι μια χαρά. Θα πάω με παρέα έξω να τα πιω, και θα χορέψω!

Να ζήσεις καλύτερέ μου φίλε!