Οι Σεξουαλικές Διαστροφές των Γονιών μας

Μην χαίρεσαι, δεν θα κάτσω να σου αναλύσω τα βίτσια των δικών μου.

Για τη νέα παράσταση της νέας σκηνής του ΘΟΚ θα σου μιλήσω, η οποία και με ενθουσίασε! Δεν αγόρασα το πρόγραμμα της παράστασης οπότε δεν ξέρω ούτε ποιός έγραψε το έργο για να του αποδώσω τα εύσημα, ούτε ποιός το σκηνοθέτησε για να τον συλλυπηθώ που ανεβάζει μια τόσο εξαιρετική παράσταση σε ένα μισογεμάτο θέατρο από τη δεύτερη κιόλας μέρα της παράστασης – Σάββατο γαρ, ο Κυπραίος παίζει τόμπολα στα υπόγεια, ούτε λόγος για πολιτισμό! Ας τους συγχαρώ όλους στα τυφλά τουλάχιστον.

Έγινε εξαιρετική δουλειά! Και ξέρεις πόσο δύσκολος και προκατειλημμένος είμαι εγώ με κάθε εγχώρια παραγωγή η οποία μου βρωμάει και μου ξινίζει από το χιλιόμετρο. Εψές, τους έβγαλα το καπέλο.

Να τσακιστείτε να πάτε να το δείτε. Η υπόθεση αφορά τη Ντόρα, ένα κορίτσι με νοητική υστέρηση (τύπου Σελήνη στη ‘Λάμψη’ του Φώσκολου) και τις σεξουαλικές της ορμές. Τριγυρνά στους πέντε δρόμους και πέφτει θύμα του κάθε επιτήδειου που εκτονώνει τα ζωώδη του ένστικτα επάνω της. Τη Ντόρα υποδύεται συγκλονιστικά η Λέα Μαλένη, με απόλυτο ρεαλισμό, χωρίς όμως να προκαλεί –ευτυχώς- το γέλωτα όπως η Ελένη Κούρκουλα που είχε καταντήσει καρικατούρα και καραγκιόζης στον ρόλο της. Η Μαλένη χτυπά ρέστα!

Επίσης, στην παράσταση παίζει και η Στέλλα Φυρογένη! Μα, τι καλή ηθοποιός! Ίσως ό, τι καλύτερο έβγαλε το κυπριακό θέατρο! Επιβλητική, καθηλωτική, άκρως γοητευτική! Απορώ ποιός την ξεγέλασε και την κράτησε στην Κύπρο. Υπό άλλες συνθήκες θα είχε προ πολλού διαπρέψει στα εξωτερικά!

Για να μην είμαι όμως άδικος, να σου πω ότι όλοι οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί και πειστικοί στον ρόλο τους, με μόνη εξαίρεση την Έλενα Ευσταθίου. Κατά τη γνώμη μου, η συγκεκριμένη στιγματίστηκε άσχημα από τις ευτελείς κυπριακές σειρές της κυπριακής τιβί και δεν «πείθει» εύκολα σε τέτοιου είδους παραστάσεις. Όποτε έβγαινε στη σκηνή, νόμιζα πως έβλεπα την κυρία Τάκκα έτοιμη να στριγγλίσει στον Σταύρο Λούρα. Είναι άδικο βέβαια να την κρίνουμε ως ηθοποιό από τις τηλεοπτικές της επιλογές, αλλά σ’ αυτή τη δουλειά, όλα παίζουν. Σκέψου αύριο να δεις την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου (τη Ζουμπουλία δηλαδή) να παίζει στην Επίδαυρο την Ιοκάστη. Πόσο θα σε πείσει;

Για να συνοψίσουμε, έχουμε ένα τέλειο έργο, με συγκλονιστικές ερμηνείες στο 95% των συντελεστών, έξυπνη σκηνοθεσία, λειτουργικά σκηνικά (η περιστρεφόμενη σκηνή στο κέντρο θυμίζει πίστα από μπουζούκια, αλλά οκ…) και δεν υπάρχει δικαιολογία να μην πας να το δεις! Αν δεν απατώμαι, παίζουν κάθε παρασκευό-Σάββατο σε εκείνη την τρώγλη των Λατσιών. (Και μην ακούσω δικαιολογίες του τύπου "πέφτει μακριά το θέατρο" διότι στα Madisons και στα Mall ξέρεις να πηγαίνεις ανελλιπώς τα σαββατοκύριακα.)

Όσο σκέφτομαι όμως, ότι στη συγκεκριμένη τρώγλη έπαιξα κι εγώ με τους φίλους μου για την πλάκα μας και τη γεμίσαμε (μέχρι και στα σκαλάκια είχαμε κόσμο να κάθεται), ενώ οι επαγγελματίες γέμισαν μόνο πέντε σειρές από τη δεύτερη κιόλας μέρα, τσαντίζομαι. Δεν έχω βέβαια, αυταπάτες. Ξέρω πολύ καλά, ότι οι δικοί μου ήρθαν για να μας κουτσομπολέψουν, και όχι για να δουν θέατρο. Αλλά, κι αυτό δεν είναι ενδεικτικό του πολιτισμού μας;