Η Φίλη μου η Ρίκα

Το 2000, όταν πήγα να σπουδάσω, γνώρισα τη Ρίκα!

Η Ρίκα ήταν μια Ουκρανή συμφοιτήτρια, είκοσι χρονών λουλούδι, η οποία όμως φάνταζε τουλάχιστον 30άρα λόγω του ύψους και της διάπλασής της. Καμία σύγκριση δηλαδή με τα άλλα κοριτσάκια της τάξης μου που μόλις ξετσουτσούνιζαν. Η Ρίκα ήταν γυναίκα μπασμένη στα κόλπα προ πολλού. Ένιωθες ένα δέος δίπλα της, ένα δέος που μεγάλωνε και θέριευε επικίνδυνα όσο περισσότερο την παρατηρούσες.

Η Ρίκα, εκτός από μουνάρα, ήταν και πάμπλουτη. Ύποπτα πάμπλουτη. Στη χώρα της ζούσε σε ένα σπίτι με πισίνα και άλλα κομφόρ τα οποία ήταν ανήκουστα στο φτωχό χωριό από το οποίο καταγόταν. Ο πατέρας της, ποντιακής καταγωγής, και η μητέρα της, βέρα Ουκρανή, την έστειλαν να σπουδάσει από σπόντα στη Βρετανία απλά και μόνο για να γλιτώσει από τη μαφία της χώρας η οποία πιθανόν να την έβαζε στο μάτι προκειμένου να ζητήσει λύτρα από τους δικούς της.

Η Ρίκα, εκτός από μουνάρα και πάμπλουτη, ήταν και ένα τούβλο. Τα αγγλικά της ήταν χειρότερα και από της Μαρούσκας – της οικιακής βοηθού που είχε η Ντένη Μαρκορά στους δυο ξένους. Για να καταλάβεις, ήρθε να σπουδάσει νομικά και δεν μπορούσε καν να ξεχωρίσει το yesterday από το tomorrow. Μια φορά ήθελε να πει στην καθηγήτρια ότι θα της παραδώσει την εργασία αύριο, και της είπε: I will give you the essay yesterday.

Παρόλα αυτά, ήταν καλή ψυχή. Πάντα γενναιόδωρη και χαμογελαστή. Με το που εξοικειώθηκε με το περιβάλλον του πανεπιστημίου, τα έφτιαξε με έναν Κύπριο. Με έναν πρώτης τάξης χώρκατο. Άμα τους έβλεπες μαζί νόμιζες πως επρόκειτο για νταβατζή με την τροτέζα του. Λίγο πολύ, έτσι της συμπεριφερόταν, παρόλο που αυτή του έριχνε και δυο κεφάλια ύψος. Έπρεπε να τον έβλεπες τον τύπο πως καμαρωνόταν επειδή πηδούσε Ρωσίδα… Εγώ απέφευγα την παρέα του επειδή ο κύριος ανήκε σε μια παρέα Κυπρίων που συνευρίσκονταν κοινωνικώς με Τούρκους φοιτητές από την κατεχόμενη Κύπρο και ως εκ τούτου τα δούναι και λαβείν μαζί τους ήταν περιττά.

Τον Μάιο ο Κύπριος γκόμενος είχε εξετάσεις και έπρεπε να στρωθεί στο διάβασμα. Γι αυτό τον λόγο οι επισκέψεις στο δωμάτιο της Ουκρανής αραίωσαν. Η Ρίκα όμως, ήθελε επειγόντως κοκό και έπρεπε να απαλύνει αμέσως τις ορμές της. Οπότε, τα έφτιαξε παράλληλα με έναν από τους Τούρκους κολλητούς του φίλου της, ο οποίος προφανώς είχε πιο ευέλικτο πρόγραμμα, κερατώνοντας επάξια το δικό μας άξιο παλικάρι. Το τι αναστεναγμοί έπεφταν στον διάδρομο δεν περιγράφονται. Η πλάκα είναι ότι παρόλο που πολλοί γνωρίζαμε το παράνομο ειδύλλιο κανένας δεν ενημέρωνε τον τύπο σχετικά, γιατί κανένας προφανώς δεν τον χώνευε.

Ένα βράδυ, εκεί που η Ουκρανή εκτελούσε τα γκομενικά της καθήκοντα προς τον Τούρκο, ο δικός μας αποφάσισε να την επισκεφτεί αιφνιδίως. Η Ρίκα πανικοβλήθηκε. Δεν ήξερε τι να κάνει και πού να κρύψει τον Τούρκο. Οπότε, άνοιξε το παράθυρό της και τον έβαλε να σταθεί προσωρινά πάνω στο πεζούλι. Ήταν φαρδύ πεζούλι και μπορούσε άνετα να γονατίσει και να κρυφτεί εκεί χωρίς να γίνει αντιληπτός. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Πάντως, αίματα δεν είχαμε, οπότε και θεωρώ πως ο δικός μας δεν πήρε χαμπάρι.

Το ζεύγος πάντως συνέχισε να είναι μαζί με τη Ρίκα να το παίζει σε 2 ταμπλό. Μάλιστα, το ίδιο καλοκαίρι η Ρίκα ήρθε στη Κύπρο για διακοπές και ο κερατάς την περιέφερε σε όλες τις ελεύθερες περιοχές για να την διαφημίσει. Τους πέτυχα ένα βράδυ στην Αγία Νάπα να χαριεντίζονται. Τότε δεν ήταν ανοιχτά τα οδοφράγματα, αλλά αν ήταν, είμαι σίγουρος πως η Ουκρανή θα απέδιδε τα σέβη της και προς τα εκεί. Για την ιστορία, να σας πω ότι η Ρίκα κόπηκε σε όλα τα μαθήματα στο τέλος της χρονιάς και αποχώρησε από το πανεπιστήμιο επιστρέφοντας στην πατρίδα της. Όχι πως δεν το περιμέναμε, δηλαδή...

Τι ζήσαμε μες τα οικοτροφεία και δεν το μαρτυρήσαμε!

Υ.Γ. Για να καταλάβεις πόσο αλλού ήταν ο τύπος, άκου το εξής. Στις αρχές της χρονιάς, μόλις πήρα το δωμάτιο στην εστία έτυχε να πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλον μούρη με μούρη πολλές φορές. Παρόλο που γνωριζόμασταν φυσιογνωμικά, εγώ ουδέποτε μπήκα στον κόπο να του μιλήσω εφόσον δεν ήθελα και πολλά-πολλά με την παρέα του. Επομένως ο κύριος θεώρησε πως είμαι ξένος (θα τον ξεγέλασαν τα ξανθά μου τα μαλλιά, τι να σου πω;!) Μια μέρα, εκεί που είχα την πόρτα του δωματίου μου ανοιχτή και καθώς αυτός διέσχιζε τον διάδρομο παρατήρησε ότι είχα επάνω στον τοίχο μου μια αφίσα της Βίσση. Ο τύπος κοντοστάθηκε, χτύπησε την πόρτα και μου είπε: «Do you know that this singer comes from my country?»

Ππεεε! Σκέφτηκα. Όλες οι διάνοιες εδώ μέσα μαζευτήκαμε!