Το '10 το σκατό.

Το 2010 μέχρι στιγμής γαμιέται.

Ακούω άσχημα νέα πανταχόθεν! Και για μένα και για τους φίλους μου.

Διάλειμμα πότε θα κάνουμε;

Πάμε να φύγουμε… Είπα, πάμε να φύγουμε!

Να πάμε κάπου, που δεν μας ξέρει κανένας!

Θυμάμαι ότι, όταν ήμουν φοιτητής στην Αγγλία και πήγαινα σε διάφορα κουρεία για να κουρευτώ, έκανα μεγάλες πλάκες στις κομμώτριες. Αυτές με άρχιζαν κλασικά στο μπίρι-μπίρι κι εγώ τους έλεγα του κόσμου τις μυθοπλασίες. Με ρωτούσαν από πού είμαι και τα συναφή, και τους έλεγα ότι είμαι από το Ισραήλ και ήρθα στην Αγγλία για να γλιτώσω από τις συρράξεις με τους Παλαιστίνιους. Σε μια άλλη, της είπα ότι είμαι Ισπανός (το ψώνιο μου) και πως ζω στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια επειδή παντρεύτηκα Εγγλέζα κτλ, κτλ!

Συχνά με κατέβαλλε το άγχος μην τυχόν και ξεχαστώ μια μέρα, μπερδέψω τις κομμώτριες και πω άλλα ντ’ άλλων. Έστηνα τρομερές ιστορίες και τους διηγιόμουν. Τύφλα να ‘χει ο Dan Brown! Ήταν τόσο όμορφο το αίσθημα ελευθερίας που ένιωθα στα ξένα, που του έδινα και καταλάβαινε.

Πότε θα πάμε να χαθούμε μέσα στην ανωνυμία του εξωτερικού; Πότε θα δραπετεύσουμε από το μπουντρούμι της Κύπρου; Έστω και για δέκα μέρες, ρε φίλε!

Πεθύμησα τους φίλους μου. Τους φίλους που είχα πριν 7-8 χρόνια. Οι οποίοι ναι μεν είναι οι ίδιοι με αυτούς που έχω και σήμερα, αλλά δυστυχώς εξελίχτηκαν σε άλλους ανθρώπους. Δεν έχουμε πλέον χρόνο για ομαδικές διακοπές. Εδώ σπάνια έχουμε χρόνο για ομαδικούς καφέδες και εξόδους. Οι διαφορετικές μας ζωές δεν μας το επιτρέπουν. Το δέχομαι. Με ενοχλεί όμως που δεν βλέπω να χάνουν τον ύπνο τους γι αυτό, ούτε έκοψαν τα μαλλιά τους απ’ το μαράζι… (κι αν αυτή τη στιγμή με διαβάζετε, δεν με ενδιαφέρει αν θα παρεξηγηθείτε. Να κανονίσετε να με πάτε διακοπές! Τώρα!)

Πφφφ! Πόσο βαρέθηκα τον τρόπο που ζω! Και πόσο λυπάμαι που ουδείς προσφέρεται να με εμπνεύσει να αλλάξω. (Εκτός από την Κική που θα με πάρει ταξίδι να ξεχαστώ, αυτό το Σάββατο. Ναι, και η Πάφος για υπερατλαντικό ταξίδι μετρά).

Ό, τι πρέπει για τη διάθεσή μου:

Μεράκλωσα! Να ζήσει το 1997! Το ότι το "Τραύμα" ακολουθεί την αναφορά στην Κύπρο, το βρίσκω σουρεάλ. Το ότι η Βισσάρα συνεχίζει με το 'Να'σαι καλά,' άκρως ευεργετικό αυτή τη στιγμή. "Ναααα, σαιιιιι, κα-λααααααααά που με θυμήθηκες, να 'σαι καλά που το κατάλαβεεεεες, ότιιιι δεν έπαψαΑα, ποτέ να περιμένωωωω. Παρατατάμ, παρατατάμ!"