This is Eurovision Calling

Here are the results from this blog's jury!

1) Δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο. Πάντως τα αγαπημένα μου τραγούδια είναι της Σουηδίας και της Ελβετίας. Η τελευταία δεν πέρασε στον τελικό και ίσως δικαίως, μιας και το live του τραγουδιστή ήταν μετριότατο. Αλλά ΟΚ, παρά τις μαλακίες της Λετονίας και της Γεωργίας… Θα προτιμούσα να έβλεπα την Ελβετία και την Κύπρο στον τελικό. Το σίγουρο είναι ότι δεν θέλω να κερδίσει η Ουκρανία, γιατί όταν είχε διοργανώσει το 2005 τον διαγωνισμό στο Κίεβο είδαμε μια φρικτή διοργάνωση, αλλά ούτε και ο Ρώσος που νομίζει ότι κρατεί το Θεό απ’ τα αρχίδια! Η Καλομοίρα θα χτυπήσει Τοπ10 άνετα και από εκεί και πέρα ό,τι μας ελεήσει ο Θεός!

2) Οι Κυπραίοι θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό το ότι δεν προκρίθηκε το Σαν Μαρίνο, η Ανδόρρα και η Μάλτα. Η Κύπρος όμως, έπρεπε να είναι στον τελικό! Λες και διαφέρουμε από τις υπόλοιπες φτωχές-μικρές χώρες του διαγωνισμού. Το μέγεθος μετράει κυρίες και κύριοι, και χαίρομαι που μας δίνεται η ευκαιρία να το συνειδητοποιήσουμε μέσω και αυτού του διαγωνισμού! Προσωπικά, πιστεύω ότι το concept του τραγουδιού μας ήταν άπαιχτο, αλλά ΟΚ, τι να κάνουμε, δεν άρεσε…

3) Νευριάζω που η Γιουροβίζιον θεωρείται κατεξοχήν trash διαγωνισμός, αλλά παρόλα αυτά όλοι τον βλέπουν και κυρίως όλοι έχουν άποψη. Καλά, θεμιτό να έχεις άποψη. Αλλά με εκπλήσσει που όλοι είναι σίγουροι γι’ αυτό που λένε και δεν σηκώνουν αντίρρηση! Πολλοί μουσικολόγοι μαζευτήκαμε! Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τη διαφορά της γνώμης από το γεγονός! «Χάλια αυτό το τραγούδι!», «Αυτό θα κερδίσει, σίγουρα!», «Μα τι μαλακία αυτό το χορευτικό» κτλ. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο «μου αρέσει» ή το «δεν μου αρέσει εμένα προσωπικά» και στο «αυτό είναι το καλύτερο τραγούδι!» Όλοι ξέρουν, όλοι μιλάνε, μπα που να σκάσουν!

4) Δεν βρήκα γυναίκα να σχολιάσει θετικά τη Σουηδέζα. Από το σπίτι μου, μέχρι το γραφείο, όλες μιλάνε για την ‘τραβέστα!’ Κάνανε και οι Κύπριες μισή αποτρίχωση και νομίζουν πως μπορούν να κρίνουν. Εντάξει, συμφωνώ ότι έχει τραβηγμένο, εξωγήινο πρόσωπο... Ας μου χτυπήσει το κουδούνι όμως, και να μου πει: «Πήδα με!» και θα της πω, πως είσαι έτσι τραβηγμένη, ουστ! Υπενθυμίζω πως όλοι ζούμε σ’ ένα κόσμο, που όλα είναι πλαστικά, και φυσικά plastic is fantastic! Δεν ήξερα να γουστάρω την Καδή, που μια βόλτα στο Costa και στα Starbucks να πας, θα βρεις 100 Ευδοκίες εκεί να πίνουν καφέ!

5) Άσχετο, αλλά, αν συναντήσω ποτέ τη Κατερίνα Σουλιώτη του Star τυχαία, δεν τη σώζουν ούτε 10 σωματοφύλακες!

6) Χειρότερη ανάμνηση: Θυμάμαι το 1995! Έβλεπα τον Άλεξ Παναγή να σαρώνει αναπάντεχα. Οι γονείς μου είχαν σπίτι καλεσμένους για χαρτιά, κάτι γρουσούζηδες που θεωρούσαν αναγκαίο να σχολιάζουν τα πάντα. Πεταγόταν ένας γέρος και σε κάθε χώρα που ψήφιζε μουρμουρούσε με το ανάλογο ύφος και την τρεμάμενη φωνή: «Α! Οι Ελβετοί ψηφίζουν; Δεν μας γουστάρουν αυτοί, αποκλείεται να μας ψηφίσουν!», «Α! Οι Μαλτέζοι ψηφίζουν; Δεν μας γουστάρουν αυτοί, αποκλείεται να μας ψηφίσουν!» 24 χώρες συμμετείχαν, άκουσα την ίδια ατάκα 24 φορές! Θα τον έπνιγα!

7) Α! Επίσης, να μην ξεχάσω πως ακόμη δεν το χωνεύω ότι έχασε η Βίσση πρόπερσυ! Εκ των υστέρων, συμφωνώ πως δεν έδωσε τον καλύτερο της εαυτό και πως το Everything ερμηνεύθηκε πολύ καλύτερα σε κατοπινές συναυλίες της, αλλά ΟΚ. Η 9η θέση ήταν λίγη.

8) Καλύτερη ανάμνηση: 2001, στο πρώτο έτος σπουδών, επί Antique και ‘Die for you.’ Με διάφορους συμφοιτητές στο δωμάτιο φίλου, να βλέπουμε τα 12άρια να πέφτουν βροχή και να πανηγυρίζουμε. Τότε η Ελλάδα ήταν αμάθητη στα 12άρια και ήταν όλα πιο συναρπαστικά. Η φωτογραφία είναι από εκείνο το βράδυ, προσφορά του Νισύριου. Όποιος με εντοπίσει στη φωτογραφία κερδίζει το 12άρι μου, σηκωμένο.

10) Πεθυμώ πάρα πολύ τους διαγωνισμούς της δεκαετίας του ’80-90 που ήταν όλα πιο επίσημα, και ως πιο μικρός τα μυθοποιούσα περισσότερο όλα στο μυαλό μου. Τώρα γνωρίζω πως δεν πρόκειται για τίποτε περισσότερο από ένα τηλεπαιχνίδι. Τιμής ένεκεν το παρακολουθώ. Μάζεψα τα 10 αγαπημένα μου από την ιστορία του διαγωνισμού στο πιο κάτω βίντεο.

12) Fingers crossed για την Καλομοίρα ΜΟΥ, που πλέον δεν πιστεύω να έμεινε άνθρωπος που να μην την έχει αγαπήσει!