Το τελευταίο βιβλίο που διαβάζω και πορώνομαι, ονομάζεται «Η εγκυκλοπαίδεια της βλακείας,» του Ματάις Φαν Μπόξελ. Ναι, οδεύω ακάθεκτος προς την αυτογνωσία. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Στη σελίδα 144 θίγεται η βλακεία των νόμων.
«Δεν υπακούμε στο νόμο επειδή είναι ωφέλιμο να το κάνουμε. Μάλλον ο νόμος είναι ωφέλιμος (και ‘επιτυχημένος’ θα πρόσθετα εγώ), εφόσον τον εφαρμόζουν όλοι.»
Με λίγα λόγια, ο επιτυχημένος νόμος είναι αυτός που εφαρμόζεται αυτόματα από τις μάζες και όχι αυτός που ‘επιβάλλεται,’ από τον νομοθέτη (του οποίου βέβαια κόβει περισσότερο ο νους του, εξ ου και έγινε νομοθέτης και όχι σουβλιτζής).
Δυστυχώς, η αποτυχία του νομοθέτη να εμπνεύσει με τους νόμους που προτείνει, υποδεικνύει την απέραντη βλακεία των νόμων, και την ματαιότητα να τους επιβάλουμε σε τριτοκοσμικές κοινωνίες.
Κυπριακές εφαρμογές των πιο πάνω:
1) Απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους, κλειστούς χώρους:
Όλοι το γνωρίζουμε, αλλά κανένας δεν συμμορφώνεται, αντιθέτως όλοι κάνουμε τα στραβά μάτια. Ο Κύπριος θεωρεί παράλογο τον συγκεκριμένο νόμο, επομένως δικαίως τον γράφει στ’ αρχίδια του. Η λέξη νόμος δεν είναι γι’ αυτόν αρκετή για να τον συμμορφώσει. Ξέρουμε ότι επιβλήθηκε από την ΕΕ, με την οποία ουδεμία συγγένεια έχουμε πλην της Γιουροβίζιον, επομένως δεν μας παρατούν οι φλώροι Ευρωπαίοι που συν τοις άλλοις, δεν μας ψηφίζουν όταν πρέπει... Θα καπνίζουμε όπου και όσο θέλουμε!
2) Απαγορεύεται η χρήση κινητού τηλεφώνου εν ώρα πτήσης:
Δεν μας χέζουν και οι Κυπριακές Αερογραμμές! Όλοι έχουμε ένα θείο, ένα ξάδελφο πιλότο που μας εμπιστεύτηκε ότι τα αεροπλάνα δεν πέφτουν από την χρήση κινητών και ότι τα κλείνουμε για καθαρά προφυλακτικούς λόγους. Επομένως, εγώ μιλάω στο κινητό ανενόχλητος! Πώς θα περάσει η ώρα διαφορετικά; Ας ωρύονται οι αεροσυνοδοί για να το κλείσω... ποιοι νομίζουν ότι είναι άλλωστε τα ‘γκαρσόνια αέρος;’ Εμένα ο κουμπάρος μου δουλεύει στις Κυπριακές Αερογραμμές και δεν μπορεί κανείς να μου τα ξύσει!
Η πιο πάνω λογική δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη (άντε εξαιρείται η Ελλάς). Στην Γερμανία, στην Βρετανία και αλλού, ο νόμος δεν διαπραγματεύεται με την Κούλα και την Τούλα. Όταν απαγορεύεται κάτι, τέλος! Από την ίδια κιόλας μέρα η απαγόρευση εφαρμόζεται διά ροπάλου. Δεν παρακάμπτεται ο νόμος μέχρι να μας πιάσουν στα πράσα! Η λέξη 'νόμος' σημαίνει απαγόρευση. Δεν σημαίνει, 'απαγορεύεται μεν, αλλά ποιος χέστηκε!' όπως σημαίνει εδώ.
Αυτά βέβαια δεν θα έπρεπε να με ξενίζουν καθώς είναι χαρακτηριστικά όλων των ανώριμων κοινωνιών και όλων των ‘λαών της θάλασσας’ που είναι και πιο… -να το πω ευγενικά- ανάλαφροι. Αλλά εκνευρίζομαι και δεν μπορώ να το κρύψω, διότι καταντήσαμε να κάνουμε παρατήρηση στις καφετέριες για τους καπνιστές και να μας θεωρούν παράλογους και τατσίζηδες. Υποδεικνύεις της αεροσυνοδού κάποιον που μιλά στο κινητό δίπλα σου και σε κοιτάζει ατάραχη με ύφος «βαρέθηκα να ασχολούμαι, ας πέσουμε!»
Από την άλλη, η επιβολή οποιουδήποτε νόμου από κάποιον νομοθέτη που οραματίζεται να μας φέρει στον ίσιο δρόμο θα παρουσιαστεί ως φασιστική και αντιδημοκρατική και θα πέσει στο κενό. Επομένως, είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε στο μέτριο. Βέβαια, για να τελειώνουμε και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ιστορικά η Δημοκρατία ουδέποτε παρουσιάστηκε ως το ιδανικό πολίτευμα. Είναι απλά πιο υποφερτή από τις υπόλοιπες επιλογές.
Και όπως συμπεραίνει και το βιβλίο μου, η Δημοκρατία είναι καταδικασμένη να διαιωνίζει τη βλακεία, αφού ως πολίτευμα δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια σειρά προσπαθειών να ελεγχθεί η ανθρώπινη βλακεία μέχρι την επόμενη τετραετία…
«Δεν υπακούμε στο νόμο επειδή είναι ωφέλιμο να το κάνουμε. Μάλλον ο νόμος είναι ωφέλιμος (και ‘επιτυχημένος’ θα πρόσθετα εγώ), εφόσον τον εφαρμόζουν όλοι.»
Με λίγα λόγια, ο επιτυχημένος νόμος είναι αυτός που εφαρμόζεται αυτόματα από τις μάζες και όχι αυτός που ‘επιβάλλεται,’ από τον νομοθέτη (του οποίου βέβαια κόβει περισσότερο ο νους του, εξ ου και έγινε νομοθέτης και όχι σουβλιτζής).
Δυστυχώς, η αποτυχία του νομοθέτη να εμπνεύσει με τους νόμους που προτείνει, υποδεικνύει την απέραντη βλακεία των νόμων, και την ματαιότητα να τους επιβάλουμε σε τριτοκοσμικές κοινωνίες.
Κυπριακές εφαρμογές των πιο πάνω:
1) Απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους, κλειστούς χώρους:
Όλοι το γνωρίζουμε, αλλά κανένας δεν συμμορφώνεται, αντιθέτως όλοι κάνουμε τα στραβά μάτια. Ο Κύπριος θεωρεί παράλογο τον συγκεκριμένο νόμο, επομένως δικαίως τον γράφει στ’ αρχίδια του. Η λέξη νόμος δεν είναι γι’ αυτόν αρκετή για να τον συμμορφώσει. Ξέρουμε ότι επιβλήθηκε από την ΕΕ, με την οποία ουδεμία συγγένεια έχουμε πλην της Γιουροβίζιον, επομένως δεν μας παρατούν οι φλώροι Ευρωπαίοι που συν τοις άλλοις, δεν μας ψηφίζουν όταν πρέπει... Θα καπνίζουμε όπου και όσο θέλουμε!
2) Απαγορεύεται η χρήση κινητού τηλεφώνου εν ώρα πτήσης:
Δεν μας χέζουν και οι Κυπριακές Αερογραμμές! Όλοι έχουμε ένα θείο, ένα ξάδελφο πιλότο που μας εμπιστεύτηκε ότι τα αεροπλάνα δεν πέφτουν από την χρήση κινητών και ότι τα κλείνουμε για καθαρά προφυλακτικούς λόγους. Επομένως, εγώ μιλάω στο κινητό ανενόχλητος! Πώς θα περάσει η ώρα διαφορετικά; Ας ωρύονται οι αεροσυνοδοί για να το κλείσω... ποιοι νομίζουν ότι είναι άλλωστε τα ‘γκαρσόνια αέρος;’ Εμένα ο κουμπάρος μου δουλεύει στις Κυπριακές Αερογραμμές και δεν μπορεί κανείς να μου τα ξύσει!
Η πιο πάνω λογική δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη (άντε εξαιρείται η Ελλάς). Στην Γερμανία, στην Βρετανία και αλλού, ο νόμος δεν διαπραγματεύεται με την Κούλα και την Τούλα. Όταν απαγορεύεται κάτι, τέλος! Από την ίδια κιόλας μέρα η απαγόρευση εφαρμόζεται διά ροπάλου. Δεν παρακάμπτεται ο νόμος μέχρι να μας πιάσουν στα πράσα! Η λέξη 'νόμος' σημαίνει απαγόρευση. Δεν σημαίνει, 'απαγορεύεται μεν, αλλά ποιος χέστηκε!' όπως σημαίνει εδώ.
Αυτά βέβαια δεν θα έπρεπε να με ξενίζουν καθώς είναι χαρακτηριστικά όλων των ανώριμων κοινωνιών και όλων των ‘λαών της θάλασσας’ που είναι και πιο… -να το πω ευγενικά- ανάλαφροι. Αλλά εκνευρίζομαι και δεν μπορώ να το κρύψω, διότι καταντήσαμε να κάνουμε παρατήρηση στις καφετέριες για τους καπνιστές και να μας θεωρούν παράλογους και τατσίζηδες. Υποδεικνύεις της αεροσυνοδού κάποιον που μιλά στο κινητό δίπλα σου και σε κοιτάζει ατάραχη με ύφος «βαρέθηκα να ασχολούμαι, ας πέσουμε!»
Από την άλλη, η επιβολή οποιουδήποτε νόμου από κάποιον νομοθέτη που οραματίζεται να μας φέρει στον ίσιο δρόμο θα παρουσιαστεί ως φασιστική και αντιδημοκρατική και θα πέσει στο κενό. Επομένως, είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε στο μέτριο. Βέβαια, για να τελειώνουμε και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ιστορικά η Δημοκρατία ουδέποτε παρουσιάστηκε ως το ιδανικό πολίτευμα. Είναι απλά πιο υποφερτή από τις υπόλοιπες επιλογές.
Και όπως συμπεραίνει και το βιβλίο μου, η Δημοκρατία είναι καταδικασμένη να διαιωνίζει τη βλακεία, αφού ως πολίτευμα δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια σειρά προσπαθειών να ελεγχθεί η ανθρώπινη βλακεία μέχρι την επόμενη τετραετία…
3 σχόλια:
Και φυσικά όταν προτείνεται ένας νέος νόμος που θα μας φέρει πιο κοντά στον πολιτισμό ακούς το μόνιμο "Αυτά δε γίνονται εδώ, εδώ είναι Ελλάδα/Κύπρος!" - πριν ακόμα νομοθετηθεί κάτι, πριν ακόμα εφαρμοστεί!
Αν είναι να μείνουμε στους νόμους και στις αξίες του 1950, γιατί εδώ είναι αλλιώς. Δεν είμαστε κουτόφραγκοι σαν τους Ευρωπαίους! Πού να μας φτάσουν αυτοί στο κέφι και στη μαγκιά;!
Οδηγάμε χωρίς κράνος, καπνίζουμε όπου γουστάρουμε, παρκάρουμε πάνω στο πεζοδρόμιο, πετάμε χαρτάκια όπου βρούμε. "Γιατί εδώ είναι Ελλάδα/Κύπρος. Δεν αλλάζουν αυτά".
Ως μη καπνιστής μου φαίνεται εκνευριστικό το ότι ουσιαστικά διαφυλάσσεται το αναφαίρετο δικαίωμα του καπνιστή να μπορεί να καπνίσει όπου θέλει γιατί "είναι δυνατόν να μην καπνίσεις στην καφετέρια/μπουζούκια/κλαμπ;". Εγώ που δε θέλω να χάσω 5 χρόνια από τη ζωή μου καπνίζοντας παθητικά ή που στο κάτω-κάτω θέλω όταν βγαίνω να μυρίζω κολόνια και όχι Marlboro lights τι φταίω;
Βλέπεις το τι μπανανία είναι οι χώρες μας το καλοκαίρι που κατεβαίνουν οι Άγγλοι. Συμπεριφέρονται σαν να επισκέπτονται τη χώρα όπου δεν υπάρχουν νόμοι, εκεί που επιτρέπονται τα πάντα και δεν τιμωρείται τίποτα! Πίνεις όσο γουστάρεις, κάνεις ό,τι μαλακία σου καπνίσει, οδηγάς ό,τι και όπως σου αρέσει! Και δε σε πιάνει κανένας!
Γιατί να μην κρατήσουμε τα όποια καλά και να αλλάξουμε τα στραβά; Γιατί υπάρχει μία σιωπηρά σκεπτόμενη μερίδα του κόσμου που υποτάσσεται στη φωνασκούσα και γιουχαΐζουσα μη σκεπτόμενη μερίδα. Δε γνωρίζω ποια είναι πλειοψηφία και ποια η μειοψηφία, αλλά πολύ φοβάμαι ότι πλειοψηφία είναι η δεύτερη και σε μία δημοκρατική κοινωνία αναγκαστικά πρέπει να τη σεβαστείς. Όσο και αν σε πιάνει το δίκιο, όσο και αν ο δικός σου λόγος, εσού του σκεπτόμενου πολίτη, έχει την ίδια βαρύτητα με το λόγο της όποιου χορτοκέφαλου που ζει για να κυνηγάει τις Αγγλίδες το καλοκαίρι.
Xristoulli mou...akoma ki otan diapragmateuesai "sovara" themata tha rixeis mia ataka pou skotwnei..."evarethika na asxoloumai as pesoume"..xaxaxaxxaxaxa polla dynato...
xxxx
K
Χρίστο μου!
Τέλειο! Θέλω να διαβάσω και εγώ αυτό το βιβλίο... :-)
Ντορέττα
Δημοσίευση σχολίου