Γεια σου αγαπημένο φαν κλαμπ!
Έχω μέρες να σου γράψω τα νέα μου, πολύ απλά επειδή δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμα.
Καταστρώνω την καλοκαιρινή μου περιοδεία αυτές τις μέρες. Ταυτόχρονα, καταστρέφω το μέλλον μου, αλλά θα ενημερωθείτε εκτενώς για όλα τα παραπάνω μέσω της συνήθειας που έγινε λατρεία, δηλαδή μέσω αυτού του blog.
Κατά τα άλλα, συνεχίζουν να με ενοχλούν τα πάντα, αλλά δεν παραπονιέμαι. Δεν είμαι εγώ ο μαλάκας που θα αλλάξει τον κόσμο.
Εχτές για παράδειγμα, ήταν η μέρα της Ευρώπης… Το μόνο που παρέπεμπε στην Ευρώπη στην καημένη Κύπρο μας ήταν τα ρεπορτάζ του ΡΙΚ για το φόρεμα της Ευδοκίας στη Γιουροβίζιον. Για ποια Ευρώπη μου μιλάς;
Θα κάτσει να σπάσει το πλάσμα; Ή θα κάτσω εγώ να νευριάζω, ειδικά τώρα που είμαι με το ένα πόδι στο αεροπλάνο, με το δεύτερο στο βαπόρι και με το τρίτο να μεγαλώνει κάθε μέρα επικίνδυνα;
Άσχετο, αλλά, πολύ χαίρομαι που παρόλο που είναι Μάιος, ακόμη δεν χρειάστηκα ανεμιστήρα για να κοιμηθώ τα βράδια.
Γενικά χαίρομαι πολύ αυτές τις μέρες. Φτου, φτου, φτου!
ΥΓ: Μα τι ωραία που ήταν πέρσι στο Κάρντιφ που είχα όρεξη και έγραφα κάθε μέρα μες το ευλογημένο τούτο blog, και όλα γύρω του γύριζαν; Εδώ η έμπνευση για γράψιμο έρχεται, αν έρχεται, κάθε που βρέχει!
Έχω μέρες να σου γράψω τα νέα μου, πολύ απλά επειδή δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμα.
Καταστρώνω την καλοκαιρινή μου περιοδεία αυτές τις μέρες. Ταυτόχρονα, καταστρέφω το μέλλον μου, αλλά θα ενημερωθείτε εκτενώς για όλα τα παραπάνω μέσω της συνήθειας που έγινε λατρεία, δηλαδή μέσω αυτού του blog.
Κατά τα άλλα, συνεχίζουν να με ενοχλούν τα πάντα, αλλά δεν παραπονιέμαι. Δεν είμαι εγώ ο μαλάκας που θα αλλάξει τον κόσμο.
Εχτές για παράδειγμα, ήταν η μέρα της Ευρώπης… Το μόνο που παρέπεμπε στην Ευρώπη στην καημένη Κύπρο μας ήταν τα ρεπορτάζ του ΡΙΚ για το φόρεμα της Ευδοκίας στη Γιουροβίζιον. Για ποια Ευρώπη μου μιλάς;
Θα κάτσει να σπάσει το πλάσμα; Ή θα κάτσω εγώ να νευριάζω, ειδικά τώρα που είμαι με το ένα πόδι στο αεροπλάνο, με το δεύτερο στο βαπόρι και με το τρίτο να μεγαλώνει κάθε μέρα επικίνδυνα;
Άσχετο, αλλά, πολύ χαίρομαι που παρόλο που είναι Μάιος, ακόμη δεν χρειάστηκα ανεμιστήρα για να κοιμηθώ τα βράδια.
Γενικά χαίρομαι πολύ αυτές τις μέρες. Φτου, φτου, φτου!
ΥΓ: Μα τι ωραία που ήταν πέρσι στο Κάρντιφ που είχα όρεξη και έγραφα κάθε μέρα μες το ευλογημένο τούτο blog, και όλα γύρω του γύριζαν; Εδώ η έμπνευση για γράψιμο έρχεται, αν έρχεται, κάθε που βρέχει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου