Παρασκευή, Μαΐου 16, 2008

Υπάρχει Ζωή μετά τον Καρβέλα;

Η κατήγορος, Άννα Βίσση, φέρεται να ζητεί τα ρέστα από τον κατηγορούμενο και μέντορα της Νίκο Καρβέλα. Το επίδικο θέμα φαίνεται να είναι η ποιότητα των νέων τραγουδιών που της έγραψε, τα οποία διόλου συμβαδίζουν με το προφίλ που θέλει να λανσάρει η κατήγορος με το νέο κεφάλαιο που επιθυμεί να ανοίξει στην καριέρα της.

 

Τεκμήριο 1ον:

 

Η κατήγορος αποθέωσε την καριέρα της στα μέσα της δεκαετίας του ’90 με την τριλογία ‘Κλίμα Τροπικό,’ ‘Τραύμα’ και ‘Αντίδοτο’ τα οποία περιείχαν στην κυριότητα τους στίχους λαϊκούς και εύπεπτους. Παρόλα αυτά, η Ελλάς και η Κύπρος τους αγκάλιασε, τους χρύσωσε και τους επικάλυψε με πολλές στρώσεις πλατίνας.

 

Η κατήγορος, 10 χρόνια μετά, απορρίπτει τα καινούρια τραγούδια του κατηγορούμενου, ισχυριζόμενη πως αυτά δεν είναι της ανάλογης ποιότητας.

 

Και ερωτώ τους ενόρκους!

 

Θέλουμε μια Βίσση που αποστρέφεται αυτό(ν) που την καθιέρωσε; Σαφώς όχι. Θέλουμε μια Βίσση που εξελίσσεται και πάει μπροστά! Θα πάει μπροστά με τραγούδια άλλων, οι οποίοι όταν ο κατηγορούμενος είχε ήδη στο ενεργητικό του τους ‘Δαίμονες’ και τραγουδάρες, αυτοί προσπαθούσαν ματαίως και διακαώς να περάσουν στους 10 υποψήφιους του ΡΙΚ για την Γιουροβίζιον;

 

Το Δικαστήριο υποστηρίζει πως το εγχείρημα είναι επίφοβο και αμφίβολο. Ως εκ τούτου, θα ασκήσει τρομερά αυστηρή κριτική όταν και αν κυκλοφορήσει ποτέ ο νέος δίσκος!

 

Τα τραγούδια του κατηγορούμενου έχουν μια δόση τρέλας που δεν συναντάς εύκολα. Και αυτή η δόση είναι που τα διαφοροποιεί από το υπόλοιπο συρφετό που μηρυκάζει τα ίδια και τα ίδια. Μπορεί κάποιοι να έβρισκαν ενοχλητικούς στίχους όπως «τα δυο μου μάτια θα τα βγάλω, τα δάχτυλα μου θα τα σπάσω κτλ.» αλλά το Δικαστήριο δηλώνει πως νισάφι πια με τα δήθεν ποιητικά στιχάκια της κάθε άσχετης κουλτουριάρας.

 

Το Δικαστήριο επίσης κρίνει πως τραγούδια όπως: ‘ο σκύλος μου είναι γκέι’ και το ‘αγάπη από nylon’ οφείλουν να απενεχοποιηθούν και καλείται ο όχλος (δηλαδή ο λαουτζίκος) να τα ψάξει καλύτερα πριν τραπεί σε άλλη μια επιφανειακή και κυριολεκτική ερμηνεία τους.

 

Το Δικαστήριο αντιλαμβάνεται τις φοβίες της κατήγορου, ότι δηλαδή μεγάλωσε και δεν μπορεί να τραγουδά εφ’ όρου ζωής «σιγά μην αρρωστήσω», και «γέμισε άδειες κούτες το σαλόνι» αλλά από την άλλη, η πλειοψηφία του fan club της, αυτές τις εποχές νοσταλγεί!

 

Εκ των εχόντων, το Δικαστήριο αποφασίζει πως αδίκως ο κατηγορούμενος δέχεται πυρά και πως η κατήγορος πιθανόν να φάει τα μούτρα της με τους πειραματισμούς της. Δίσκος χωρίς Καρβελάρα = ζωή μες την Σαχάρα!

 

Απόφαση υπέρ του κατηγορούμενου, άνευ βλάβης! Τώρα πάρτε τα όλα από μπροστά μου! Δεν θέλω τίποτα να έχω πια δικό μου!

Δεν υπάρχουν σχόλια: