Πάτωσαν οι νέοι μας στα Νέα Ελληνικά !
Πείτε μου κάτι καινούριο!
Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που ο λαός της δυσκολεύεται να μιλήσει την μητρική του γλώσσα. Πέρσι θυμάμαι έγραφαν οι εφημερίδες πως οι υποψήφιοι για την αστυνομική ακαδημία έγραψαν καλύτερα στα αγγλικά παρά στα Ελληνικά, εύγε! (ΟΚ, οι συγκεκριμμένοι πάλι καλά που ξέρουν να γράφουν.)
Φυσικά, ο κύριος λόγος που πατώνουμε, κατά τη γνώμη μου, είναι η κυπριακή διάλεκτος. Μια διάλεκτος που κυριαρχεί στην καθομιλουμένη και η οποία αποτελεί την εύκολη λύση, ένα άλλοθι, για όλους τους αγράμματους της νήσου. Μπορεί να είναι αναγνωρισμένη διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας, μαζί με την Μακεδονική, τα Κρητικά και δεν ξέρω και εγώ πόσες άλλες υπάρχουν, αλλά θεωρώ πως στις μέρες μας κατάντησε ένα αμάλγαμα αγγλικής, τουρκικής και ελληνικής αργκό που ουδεμία σχέση έχει με την ακραιφνή κυπριακή διάλεκτο που έχει τις καταβολές της στην αρχαία Ελληνική.
Αλλά, τι να προσδοκώ, πέρα από ανάσταση νεκρών; Τίποτε. Η νεολαία μας τρέπεται και τέρπεται με κυπριακές φτηνές παραγωγές του Σίγμα, οι οποίες είναι γραμμένες στην κυπριακή και έχει για είδωλα της τον Κασκαούνια, τη Ναστάζια και την Πέπα. Οι μουσικές εκπομπές επιτρέπουν και προβάλλουν SMS επί της οθόνης τα οποία είναι γραμμένα στα Greeklish. Αν δεν είναι στα Greeklish και πάλι με δυσκολία βγάζεις νόημα.
Στα ιδιωτικά σχολεία της Κύπρου (τα οποία θεωρούνται και σαφώς ανώτερα των δημοσίων), η Αγγλική πρυτανεύει και η Ελληνική χαροπαλεύει. Έχω γνωστούς που δεν μπορούν να πουν μια πρόταση χωρίς να χρησιμοποιήσουν αγγλικές εκφράσεις. Προσοχή: Εκφράσεις, όχι λέξεις. Διότι δεν έχω την απαίτηση να λέμε το σάντουϊτς, αμφίψωμο, ούτε το ντους, καταιoνιτήρα. Στην Κύπρο ούτε τα προσχήματα δεν κρατάμε. Αγγλολαγνεία και Άγιος ο Θεός, dear! Είπαμε, δεν απαιτώ επίπεδο Μπαμπινιώτη, ούτε Λιάνας Κανέλλη, αλλά... μέτρον άριστον!
Σε εποχές που η ελληνικότητα της Κύπρου αμφισβητείται και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, οφείλαμε να ομιλούμε την ελληνική φανατισμένα. Δεν σας επιβάλλω την Αθηναϊκή αν θεωρείτε φλώρικο το ‘καλαμαρίζειν,’ αλλά απαιτώ να μπορούμε να μιλήσουμε την γλώσσα μας τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Το επιχείρημα «εδώ είναι Κύπρος και μιλούμε κυπριακά,» (τα οποία κυπριακά σημειωτέον ουδείς μας δίδαξε και τα οποία συντάσσουμε όπως μας καπνίσει και όπως μας βολεύει) το φύτεψαν και δεν εφύτρωσε. Είναι ντροπή και που το συζητάμε.
Βγαίνει ο κόσμος στις τηλεοράσεις σε γκάλλοπ και δεν μπορεί να διατυπώσει μια πρόταση χωρίς να κομπιάσει, χωρίς να διακόψει εκατό φορές για να επανασυντάξει το επιχείρημα του. Μετά γυρίζω την τηλεόραση στην ΝΕΤ, βλέπω μωρά του νηπειαγωγείου πιο εύγλωττα και από καθηγητές που είχα στο λύκειο και αναρωτιέμαι αν υπερβάλλω που μας θεωρώ ‘δεύτερους.’
Είμαστε μια μέτρια χώρα και πρέπει επιτέλους να το χωνέψω.
Πείτε μου κάτι καινούριο!
Πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που ο λαός της δυσκολεύεται να μιλήσει την μητρική του γλώσσα. Πέρσι θυμάμαι έγραφαν οι εφημερίδες πως οι υποψήφιοι για την αστυνομική ακαδημία έγραψαν καλύτερα στα αγγλικά παρά στα Ελληνικά, εύγε! (ΟΚ, οι συγκεκριμμένοι πάλι καλά που ξέρουν να γράφουν.)
Φυσικά, ο κύριος λόγος που πατώνουμε, κατά τη γνώμη μου, είναι η κυπριακή διάλεκτος. Μια διάλεκτος που κυριαρχεί στην καθομιλουμένη και η οποία αποτελεί την εύκολη λύση, ένα άλλοθι, για όλους τους αγράμματους της νήσου. Μπορεί να είναι αναγνωρισμένη διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας, μαζί με την Μακεδονική, τα Κρητικά και δεν ξέρω και εγώ πόσες άλλες υπάρχουν, αλλά θεωρώ πως στις μέρες μας κατάντησε ένα αμάλγαμα αγγλικής, τουρκικής και ελληνικής αργκό που ουδεμία σχέση έχει με την ακραιφνή κυπριακή διάλεκτο που έχει τις καταβολές της στην αρχαία Ελληνική.
Αλλά, τι να προσδοκώ, πέρα από ανάσταση νεκρών; Τίποτε. Η νεολαία μας τρέπεται και τέρπεται με κυπριακές φτηνές παραγωγές του Σίγμα, οι οποίες είναι γραμμένες στην κυπριακή και έχει για είδωλα της τον Κασκαούνια, τη Ναστάζια και την Πέπα. Οι μουσικές εκπομπές επιτρέπουν και προβάλλουν SMS επί της οθόνης τα οποία είναι γραμμένα στα Greeklish. Αν δεν είναι στα Greeklish και πάλι με δυσκολία βγάζεις νόημα.
Στα ιδιωτικά σχολεία της Κύπρου (τα οποία θεωρούνται και σαφώς ανώτερα των δημοσίων), η Αγγλική πρυτανεύει και η Ελληνική χαροπαλεύει. Έχω γνωστούς που δεν μπορούν να πουν μια πρόταση χωρίς να χρησιμοποιήσουν αγγλικές εκφράσεις. Προσοχή: Εκφράσεις, όχι λέξεις. Διότι δεν έχω την απαίτηση να λέμε το σάντουϊτς, αμφίψωμο, ούτε το ντους, καταιoνιτήρα. Στην Κύπρο ούτε τα προσχήματα δεν κρατάμε. Αγγλολαγνεία και Άγιος ο Θεός, dear! Είπαμε, δεν απαιτώ επίπεδο Μπαμπινιώτη, ούτε Λιάνας Κανέλλη, αλλά... μέτρον άριστον!
Σε εποχές που η ελληνικότητα της Κύπρου αμφισβητείται και από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, οφείλαμε να ομιλούμε την ελληνική φανατισμένα. Δεν σας επιβάλλω την Αθηναϊκή αν θεωρείτε φλώρικο το ‘καλαμαρίζειν,’ αλλά απαιτώ να μπορούμε να μιλήσουμε την γλώσσα μας τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Το επιχείρημα «εδώ είναι Κύπρος και μιλούμε κυπριακά,» (τα οποία κυπριακά σημειωτέον ουδείς μας δίδαξε και τα οποία συντάσσουμε όπως μας καπνίσει και όπως μας βολεύει) το φύτεψαν και δεν εφύτρωσε. Είναι ντροπή και που το συζητάμε.
Βγαίνει ο κόσμος στις τηλεοράσεις σε γκάλλοπ και δεν μπορεί να διατυπώσει μια πρόταση χωρίς να κομπιάσει, χωρίς να διακόψει εκατό φορές για να επανασυντάξει το επιχείρημα του. Μετά γυρίζω την τηλεόραση στην ΝΕΤ, βλέπω μωρά του νηπειαγωγείου πιο εύγλωττα και από καθηγητές που είχα στο λύκειο και αναρωτιέμαι αν υπερβάλλω που μας θεωρώ ‘δεύτερους.’
Είμαστε μια μέτρια χώρα και πρέπει επιτέλους να το χωνέψω.
6 σχόλια:
Πέστα Χρυσόστομε!
enw stin ellada miloun arxaioellinika.en mas paretas re xristo pou oula ta isopedwneis
1. Στην Ελλάδα δεν μιλούν αρχαιο-ελληνικά αλλά δεν γράφουν 8,5 μέσο όρο στις εξετάσεις τους.
2. Στο κείμενο δεν σύγκρινα Ελλάδα με Κύπρο. Μπορεί και στην Ελλάδα να έχουν τα χάλια τους, εγώ μίλησα για τον τόπο μου που τον πονάω.
3. Δεν ισοπέδωσα τίποτε, μιλούν οι αριθμοί από μόνοι τους. Τα σχόλια μου περιττεύαν.
4. Να υπογράφεις άλλη φορά, να ξέρω και πόσο σοβαρά να σε λαμβάνω υπ' όψιν μου.
o xaris eimai re malaka.exexasa na to grapso
aaa kai kati allo esu pou epianes 10 sta ma8imatika eprepe na parexigi8ei o pu8agoras.xaxaxaxaxxa
γιέ μου, τα σχόλια σου είναι ΤΑ άκυρα και σταμάτα γιατί γίνεσαι ρεζίλι.
Είναι το ίδιο να μπορείς να μιλήσεις και να γράψεις, με τα μαθηματικά;
Και ναι, υπό μία άποψη ντροπή μου που δεν μπορώ να κάνω απλές μαθηματικές πράξεις. Άτε, αρκετά ασχολήθηκα μαζί σου, καλύτερα που δεν μπορούσες να σχολιάσεις τόσο καιρό!
Δημοσίευση σχολίου