Πανσέληνος

Εμ, πέστο μου πως έχει πανσέληνο! Έχω κάτι νεύρα, αγαπητοί μου, σφάζω άνθρωπο! Και το παρατήρησα. Όποτε έχει πανσέληνο έχω και νεύρα και κάβλες. Μόνο που δεν ξέρω ποιό προκαλεί ποιό. Οι κάβλες τα νεύρα; Ή τα νεύρα τις κάβλες. Τέλος πάντων, μια φίλη μού είπε πως αυτόν τον αποπροσανατολισμό λόγω πανσελήνου, θα τον αισθανόμαστε και κατόπιν εορτής γι’ αυτό είμαι προετοιμασμένος για τα χειρότερα.

Σήμερα, δεν είμαι στα καλά μου. Έχω νεύρα, μου φταίνε όλα. Έχω δυο άπλυτα ποτήρια μές το δωμάτιο μου και δεν λέω να τα πλύνω. Έπηξαν τα κομματάκια χυμού πορτοκαλιού πάνω στα τοιχώματα του ποτηριού. Διψάω και βαριέμαι να πάω μέχρι τη κουζίνα. Πίνω το σάλιο μου. Τα δημητριακά είναι μες το πιάτο μου εδώ και μέρες, κόλλησαν μέσα στο πιάτο, ξεράθηκαν! Έχω ένα κάλαθο που άρχισε να στάζει σκουπίδια, ένα κρεββάτι μονίμως άστρωτο, μια μελαγχολία που δεν λέει να περάσει.

Βαρέθηκα τα ίδια τραγούδια στο itunes, βαρέθηκα να τρώω τοστ κάθε μέρα στο ίδιο μέρος, βαρέθηκα το δέρμα που καλύπτει τον σκελετό μου.

Σήμερα, πρώτη μέρα του Ιούνη είναι αφιερωμένη στην Αμαλία. Όχι σ’ αυτήν του ‘Παρά πέντε’ άσχετε, σε μια κοπέλα συμπλογκίτισσα που την έφαγε ο καρκίνος. Έγραφε στο μπλογκ της τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε και περιέγραφε την αναλγησία των γιατρών. Πριν λίγες μέρες απεβίωσε και εμείς τιμούμε σήμερα τη μνήμη της. Αιωνία της η μνήμη. Το μπλογκ της γέμισε σχόλια συλληπητηρίων από τους υπόλοιπους της μπλογκόσφαιρας.

Εγώ άμα πεθάνω, ποιός θα το προσέχει το μπλογκ αυτό; Άστε που και μήνυμα συλληπητηρίων να θέλετε να αφήσετε, δεν μπορείτε, πρέπει να το εγκρίνω εγώ πρώτα για να ‘ανέβει.’ Θα δώσω το password της Ιωάννας, να κάνει και καμιά δουλειά. Όχι μόνο προεδριλίκια. Να έρχεται μια, δυο φορές την εβδομάδα να ανοίγει το μπλογκ να αερίζεται, να ποτίζει τα posts, να κάνει refresh τους συνδέσμους. Μην το φάνε οι αράχνες και είναι κρίμα. Αυτές θα τρώνε εμένα.

ΔΙΑΘΗΚΗ
Εγώ, που αυτή τη στιγμή είμαι νεκρός, διατελώ πτώμα, αφήνω το παρόν μπλογκ στην Ιωάννα Χ. Δικαιούται να πάρει τα κείμενα, να τα πουλήσει οπουδήποτε και να καρπωθεί τα εκατομμύρια. Τις φωτογραφίες του μπλογκ, τις διαθέτω στον Νισύριο που ανέκαθεν ασχολιόταν με την φωτογραφία και έτσι θα εμπλουτίσει περισσότερο την συλλογή του. Τα βιντεάκια τα διαθέτω στον φίλο μου Ανδρέα που ως ηθοποιός και σκηνοθέτης θα έχει το δύσκολο έργο να κάνει τη ζωή μου ντοκυμανταίρ. Θα του χρειαστούν για να το εμπλουτίσει και να κερδίσει στις Κάννες τον χρυσό cock-cock-φοίνικα.

Τα λιπαρά μαλλιά μου τα διαθέτω στον Άρη και τον Μάριο για να με θυμούνται. Τα δόντια μου τα διαθέτω στον Χάρη (Να σου γυρίζει που δεν έχω ούτε ένα χρυσό!) Το πουλί μου παρακαλώ όπως κοπεί και αποτεφρωθεί. Την στάχτη του, διαθέτω στην Μαριάννα η οποία θα αναλάβει να την φυσήξει στα μάτια της κάθε κακομοίρας που με βασάνησε. Μετά, παρακαλώ να σκορπιστεί στο Sunrise με speedboat νοικιασμένο από το Stephanos water-sports. Για τα ψάρια που θα ψοφήσουν εξ’ αιτίας της, δε φέρω ουδεμία ευθύνη.

Σας αγαπώ. Ζωή σε λόγου σας.

(Εδώ παρακαλώ να σταθείτε όρθιοι, να τραγουδήσετε όλοι μαζί ένα τραγούδι της Βίσση – όποιο θέλετε – και να σκορπιστείτε σε γεωμετρικούς σχηματισμούς προς το πάρκινγκ). Και μην τολμήσετε να παραβλέψετε το τραγούδι διότι θα βρυκολακιάσω και θα επιστρέψω να στοιχείωσω τον ύπνο σας. Έχω αφτιά και ακούω. Α! Τα βιωνικά αφτιά μου τα δωρίζω στην Κική. Να τα κάνει διακοσμητικά πάνω από το τζάκι.