Επιστροφή. Την πρώτη μέρα λατρεύεις ακόμη και αυτά που μισούσες. Την δεύτερη νοσταλγείς τις ευκολίες της χώρας σου. Την Τρίτη, απορείς γιατί επέστρεψες! Αχ, Κύπρος των παθών και της αγάπης!
Πας για καφέ, δέκα γνωστοί-άγνωστοι στο διπλανό τραπέζι. Πας να φας, δέκα γνωστοί-άγνωστοι στο διπλανό τραπέζι συμμετέχουν παθητικά στη συζήτηση σου. Πας για clubbing, βρίσκεις μπροστά σου άτομα που νομίζεις πως κοιμούνται – ξυπνάνε στο εν λόγω μέρος. Περί ζοο ο εξάψαλμος…Από το 1999 που πήγα πρώτη φορά, συναντώ κάθε φορά τους ίδιους! Ούτε ραντεβού να είχαμε. Είναι λες και πάω σπίτι τους!
Πάντως ψες, είδα πολύ ωραία ντεκολτέ να περιφέρονται. Με φτηνά περικαλύμματα βέβαια, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Κάτι βυζιά στητά και στρουμπουλά, μπουκιά και συγχώριο! Κατά τα άλλα, η μουσική ένα χάλι. Ακόμη ακούω το ‘μάμπο’ όπου σταθώ κι’ όπου βρεθώ, ακόμη ακούω το «τι της έχεις βρει» και νιώθω τα νεύρα μου να τεντώνονται ενώ, μένω άναυδος όταν βλέπω τον επιτηδευμένο νταλκά του κάθε πικραμένου στο «Έχω πονέσει γι’ αυτήν!» Ανατρίχιασα.
Τα ίδια άτομα, στα ίδια κλαμπ, με την ίδια μουσική κάθε Παρασκευό-Σάββατο δεν αυτομολήσατε ακόμη; Σεβαστό.
Κατά τα άλλα, είδαμε και τον Σαρμπέλ. Πολύ καλός. Καλύτερος απ’ ότι περίμενα. Ναι μοιάζει με το χορευτικό του Ρουβά και της Αρμενίας πέρσι. Ε, και; Σαμπώς και το πρόσεξε κανείς εκτός από το δελτίο του Σταρ; Χάρηκα για την Σέρβα, χάρηκα που κέρδισε ‘τραγούδι’ μετά από πολλά χρόνια και όχι εικονοπλαστικός αχταρμάς με φούστες που εξαφανίζονται με τηλεοπτικά τρικ. Στην τηλεόραση αναλύσεις επί αναλύσεων. Ειδικά στην Ελλάδα. Δεν καταλάβαμε ότι βλέπουμε απλώς ένα τηλεπαιχνίδι. Απολαύστε το μια φορά το χρόνο και ξεπεράστε το.
Πας για καφέ, δέκα γνωστοί-άγνωστοι στο διπλανό τραπέζι. Πας να φας, δέκα γνωστοί-άγνωστοι στο διπλανό τραπέζι συμμετέχουν παθητικά στη συζήτηση σου. Πας για clubbing, βρίσκεις μπροστά σου άτομα που νομίζεις πως κοιμούνται – ξυπνάνε στο εν λόγω μέρος. Περί ζοο ο εξάψαλμος…Από το 1999 που πήγα πρώτη φορά, συναντώ κάθε φορά τους ίδιους! Ούτε ραντεβού να είχαμε. Είναι λες και πάω σπίτι τους!
Πάντως ψες, είδα πολύ ωραία ντεκολτέ να περιφέρονται. Με φτηνά περικαλύμματα βέβαια, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Κάτι βυζιά στητά και στρουμπουλά, μπουκιά και συγχώριο! Κατά τα άλλα, η μουσική ένα χάλι. Ακόμη ακούω το ‘μάμπο’ όπου σταθώ κι’ όπου βρεθώ, ακόμη ακούω το «τι της έχεις βρει» και νιώθω τα νεύρα μου να τεντώνονται ενώ, μένω άναυδος όταν βλέπω τον επιτηδευμένο νταλκά του κάθε πικραμένου στο «Έχω πονέσει γι’ αυτήν!» Ανατρίχιασα.
Τα ίδια άτομα, στα ίδια κλαμπ, με την ίδια μουσική κάθε Παρασκευό-Σάββατο δεν αυτομολήσατε ακόμη; Σεβαστό.
Κατά τα άλλα, είδαμε και τον Σαρμπέλ. Πολύ καλός. Καλύτερος απ’ ότι περίμενα. Ναι μοιάζει με το χορευτικό του Ρουβά και της Αρμενίας πέρσι. Ε, και; Σαμπώς και το πρόσεξε κανείς εκτός από το δελτίο του Σταρ; Χάρηκα για την Σέρβα, χάρηκα που κέρδισε ‘τραγούδι’ μετά από πολλά χρόνια και όχι εικονοπλαστικός αχταρμάς με φούστες που εξαφανίζονται με τηλεοπτικά τρικ. Στην τηλεόραση αναλύσεις επί αναλύσεων. Ειδικά στην Ελλάδα. Δεν καταλάβαμε ότι βλέπουμε απλώς ένα τηλεπαιχνίδι. Απολαύστε το μια φορά το χρόνο και ξεπεράστε το.
Κατά τα άλλα, κωλόκαιρος. Βρέχει αλλά πυρώνω. Κοιμάμαι με ανεμιστήρα. Αλλά σκεπασμένος με κουβέρτα. Τρελαίνομαι, μια παγώνω, μια ζεσταίνομαι! Αφιερωμένο το βίντεο στο οποίο αναπαραστώ την απελευθέρωση της φάλαινας Willy από την ομώνυμη ταινία. Σουρεαλιστικό. Ψάξτε το βαθύτερο μήνυμα μου. Χα! Στα προσεχώς και η χελώνα καρέτα-καρέτα. Καλό καλοκαίρι!
2 σχόλια:
kai gamw tis vouties :-)))!!!
Angel
PS:excuse my language..
Πάνε κάποια χρόνια από τότε που έχω να πάω σε κλαπάκι, αλλά τα θυμάμαι ακόμα όπως τα περιγράφεις...τίποτα δεν άλλαξε από τότε, ε;
Δημοσίευση σχολίου