Σαν την Κύπρο δεν έσιει!

Παραθέτω επιστολή που δημοσιεύτηκε στο TV Mania το περασμένο Σάββατο. Στις παρενθέσεις τα δικά μου σχόλια:

"Εργάζομαι σε μια εταιρία και έτυχε να δουλεύω με κάποιο συνάδελφο πολύ νεότερο μου γύρω στα 28, ενώ εγώ είμαι 52! (Πολύς Παπακαλιάτης έπεσε! Για λέγε…) Από τη στιγμή που ήρθε στο γραφείο συνεχώς με ενοχλούσε κι’ έκανε άσχημο χιούμορ που με εκνεύριζαν. («Με εκνεύριζε», αγράμματη!) Κατάντησε πολύ ενοχλητικός και σκεφτόμουν να φύγω εξ’ αιτίας του. Τελικά, πήρα μετάθεση από τη δουλειά μου σε άλλο παράρτημα, αλλά μετά από λίγο καιρό μου έστειλαν το παιδί αυτό για βοηθό. (ήταν της μοίρας σου γραφτό, να’ ναι το άλλο σου μισό!)

Αυτός συνέχισε το πείραγμα που κράτησε αρκετό καιρό, μέχρι που χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στην αγκαλιά του να φιλιούμαι. (Καύλα!). Αν και γενικά τον αντιπαθούσα δεν ξέρω γιατί κάθε φορά που μέναμε μόνοι στο κατάστημα με τραβούσε πίσω από τον καναπέ και με φιλούσε με πάθος και πολλή ζεστασιά που ένιωθα άλλη γυναίκα. (Άρλεκιν το καταντήσαμε!). Από τότε άρχισα να νιώθω άσχημα απέναντι στον άντρα μου, τα παιδιά μου και τα εγγονάκια μου, ότι είμαι μια πρόστυχη κι’ ανήθικη γυναίκα. (Πουτάνα είσαι, αλλά ΟΚ, μας διαβάζουν και μικρά παιδιά). Μίλησα στον πνευματικό μου, (Όλα τα είχε η Μαριωρή…), πήγα και σε ψυχολόγο για να βρω μια λύση, χωρίς όμως αυτός ο πόθος που υπήρχε μέσα μου να φεύγει. Αντίθετα, ένιωθα σα μαγεμένη και δεν μπορούσα να περιμένω την ώρα να βρεθώ στην αγκαλιά του που με έκανε να λιώνω σαν κερί. (Οι παρομοιώσεις σε μάραναν!)

(…)

Αυτός ο άνθρωπος αν και στην αρχή μου φαινόταν επιπόλαιος και ανώριμος τώρα καταλάβω ότι ίσως είχα λάθος. Με έκανε στα 52 μου να νιώσω πραγματική γυναίκα, αφού με τον άντρα μου ποτέ δεν τελείωνα ενώ αυτός με έμαθε να αγαπώ το σώμα μου και να μην ντρέπομαι όταν έχω οργασμό. (Πππιιιιι) Ήταν όμως σαν το γιο μου και ένιωθα συνέχεια άσχημα (Θέλω να με έχεις και γκόμενο και γιοοοο, σύμπλεγμα οιδιπόδειοοοο). Με βάραιναν οι ενοχές και έτρεχα συχνά στον πνευματικό μου, που με έκανε να νιώθω ακόμη πιο άσχημα. (Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, και η χαρά δεν την αφήνει!)

Αυτή η σχέση κράτησε 8 μήνες μέχρι που ο σύζυγος μου (Ο κερατάς δηλαδή), κάτι ψυλλιάστηκε και άρχισαν οι καυγάδες και οι πιέσεις να του πω αν κάναμε σεξ. Όταν ένα βράδυ δεν άντεξα και παραδέχτηκα, με χτύπησε άσχημα και με βίασε επανειλημμένα την ίδια νύχτα! (Θεός! Έπρεπε να σου είχε κόψει την κλειτορίδα!) Την επόμενη έφυγα από το σπίτι και πήγα σε μία από τις κόρες μου που ήξερε το μυστικό μου. (Το φίδι, φίδι θα γεννήσει!) Από τότε δεν γύρισα στον άντρα μου, αλλά και σε κανέναν άλλο (μάνα μου!), Καταδίκασα τον εαυτό μου στη μοναξιά μέχρι θανάτου. Και δεν το μετανιώνω. Απλά νιώθω πρόστυχη, άτυχη και πονεμένη." (Κάλλιο αργά, παρά ποτέ!)

Τα προβλήματα της Κύπρου! Τον καημένο τον πνευματικό λυπάμαι εγώ, που του έγινε το ράσο, τέντα τσίρκου!