Έχω μέσα μου ένα συναίσθημα που βίωσα τελευταία φορά σε διακοπές στην Ιταλία. Είχα πει τότε ότι αισθάνομαι αόρατος επειδή καμία γκόμενα δεν γύριζε να με δει και εισέπραξα την αθάνατη ατάκα του Χάρη: «Εδώ δεν γυρίζουν να σε δουν στην Κύπρο. Θα γυρίσουν να σε δουν στην Ιταλία;!» Σήμερα όμως είμαι πολύ χαρούμενος. Ήταν μια υπέροχη μέρα.
Από την ώρα που ξύπνησα ως και προ ολίγου, πετούσα. Έβαλα τα ακουστικά στ’ αυτιά, έπαιζα αγαπημένα τραγούδια και χόρευα μες τους δρόμους «τρομάζοντας σκυλιά και γατιά» που λέει και ένας άλλος φίλος. Τα πάντα συνεργάζονταν. Τα αυτοκίνητα με προσπερνούσαν παρότι εγώ χόρευα μες τους δρόμους κάνοντας οχταράκια. Δεν κόρναραν! (Και αν κόρναραν, δεν άκουγα, έπαιζε η μουσική στη διαπασόν!) Τα πουλιά πετούσαν σε σχηματισμούς πάνω από το κεφάλι μου ακριβώς στο ρεφραίν. Τα λουλούδια στα πάρκα υποκλίνονταν ρυθμικά. Κάνω στροφή, βαράω το πόδι μου λεβέντικα. Χορεύω ζεϊμπέκικο, χορεύω βαλς!
Σήμερα περπατώ στα πεζοδρόμια κουτσαντήρι! Αρπάζω τον στύλο της τροχαίας με το ένα χέρι και στριφογυρίζω. Περνάει από δίπλα μου κόσμος και ουδείς δίνει σημασία, ουδείς δείχνει να εκνευρίζεται. Φυσάει παγωμένος αέρας, με αναμαλλιάζει σιγυρισμένα. Το ρεφραίν φτάνει στο αποκορύφωμα του, ο άνεμος λυσσάει, μου παίρνει τα ρούχα... Περιμένω να ανάψει το πράσινο στη διάβαση πεζών. Διασταυρώνω, κάπου στη μέση αρπάζω μια κοπέλα που έρχεται από απέναντι και κάνουμε μια στροφή ταγκό.
Ακούγονται βιολιά, ακούγονται ιταλικές άριες.
Tu soltanto tu, mi fatti innamorareeee…
Πέρασα από ένα πάρκο, τα δέντρα έγιναν ξαφνικά πολύχρωμα και ο αγγλικός ήλιος εμφανιζόταν μέσα από τις φυλλωσιές συνωμοτώντας με το τραγούδι που παίζει το ipod. Από τα συντριβάνια τρέχουν ροζ ύδατα. Τα βήματα μου ανάλαφρα, δεν έχω βάρος, πατάω με δύναμη, κάνω τούμπα στον αέρα σαν να βρίσκομαι στο φεγγάρι. Στροβυλίζομαι. Σήμερα τον κόσμο όλο τον αγαπώ!
Αν σήμερα ήμουν βίντεο κλιπ, θα ήμουν το «χαμογέλασε» του Αντώνη Ρέμου. Κάπως σαν αυτή τη φωτογραφία, αλλά με λιγότερα ρούχα.
Σήμερα πήγα γυμναστήριο. Κατά το βραδάκι. Δοκίμασα το τζακούζι με την ησυχία μου. Εκεί μου μούλιαζα και άκουγα τις μπουρμπουλήθρες να σκάνε κοντά στα αφτιά μου, ένιωσα σαν μακαρόνι σε κατσαρόλλα που σιγοψήνεται. Να βλέπατε το σπαγγέτι μου εκείνη την ώρα, είχε λασπιάσει. Με λίγο τρίμμα και σάλτσα, ότι πρέπει για ρούφηγμα!
Έκανα μια μεγάλη βουτιά στην πισίνα. Και η οθόνη μου πάγωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου