Gotcha! Ημίσιημου!

«Παπά, όταν παίζουμε κυνηγητό στο σχολείο και πιάσουμε ένα παιδάκι, ξέρεις τι λέμε;»

«Τι λέτε;»

«Gotcha!»

Α, μάνα μου! Ο γιος μου λέει gotcha! Σαν αμερικανάκι της σειράς! Σαν αππωμένος νεοκύπριος! Θεέ και Κύριε!

Όχι, ψύχραιμα το αντιμετώπισα. Έκανα πως δεν καταλαβαίνω. Όταν μου εξήγησε ότι gotcha θα πει «σ’ έπιασα!» υποκρίθηκα ότι τότε άρχισα να βγάζω νόημα και του υπογράμμισα ότι «εδώ μέσα είμαστε Έλληνες και Ελληνικά μιλούμε. Εμένα Ελληνικά θα μου μιλάς!» Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Σήμερα του είπα να δούμε μαζί μια ταινία του Ντίσνεϊ και όταν τον σήκωσα στους ώμους μου για να διαλέξει μία από το ράφι μου είπε «Διαλέγω… this one!»

Μπρέντα, το δίκαννο!

Μου γυρίζει το μάτι ανάποδα όταν τον ακούω να μιλά αγγλικά. Εντάξει, θέλω να τα μάθει. Είναι παγκόσμια γλώσσα. Εννοείται θα τα μάθει. Αλλά όχι και να μου τα πετά στα μούτρα με στιλ εκατόν πενήντα λόρδων! Έχω που έχω να αντιμετωπίσω καθημερινά μία σιχαμερή κοινωνία που μετά βίας χρησιμοποιεί αξιοπρεπώς τη μητρική της γλώσσα, έχω τώρα και τον Αλέξη να μιμείται τα μαλακισμένα στο σχολείο του, που πριν πουν «μαμά», είπαν «how do you do!»

Μα, είμαι να σκάσω. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι σου δίνεται το δώρο της Ελληνικής ως μητρική γλώσσα, και όλοι ηδονίζονται με τα εγγλέζικα! Την πιο εύκολη και ξευτυλισμένη γλώσσα του κόσμου! Πόσα απωθημένα πια; Πόσο κόμπλεξ; Είναι δυνατόν να γνώρισες τη γλώσσα του Ελύτη και του Σεφέρη και εσύ να τρέπεσαι στα Αγγλικά; Και να πω ότι χρησιμοποιείς λεξιλόγιο του Σέξπηρ. Πάει στο διάλο! Σαν μαλάκες Youtubers μιλάτε οι περισσότεροι.  

Ο μόνος λόγος που ακόμα δεν έχω συγκαλέσει Οικουμενική Σύνοδο για τη χρήση της αγγλικής από τον Αλέξη είναι επειδή στο παρόν στάδιο τα Ελληνικά του γιου μου είναι πολύ ανώτερα από τον μέσο όρο των παιδιών της ηλικίας του. Όλοι μας το λένε και καμαρώνω. Αν ρίχνει και κανένα εγγλέζικο μέσα-μέσα, εξ αιτίας των μυξιάρικων με τα οποία συναγελάζεται στο νηπιαγωγείο, δεν πειράζει. Αν όμως αισθανθώ ότι η μητρική περνά σε δεύτερη μοίρα χάριν κοινωνικού ακκίσματος, θα γίνει το σώσε!

Έχουμε και μια γνωστή μας, μαλακισμένη κυράτσα σοσιαλιτέ, η οποία από τη μέρα που γεννήθηκε το παιδί της του μιλά στα Αγγλικά. Δεν ξέρουμε γιατί. Από ένα περίχωρο της Λευκωσίας προέρχεται η μανδάμ, με το «εσού τζαι το εγιώνι» συνεννοείται η μάνα της, δεν ξέρω πώς την είδε η ίδια και μιλούσε στο βρέφος της απ’ την πρώτη μέρα στα Εγγλέζικα. Μεγάλωσε το παιδί και πλέον δεν καταλαβαίνει Ελληνικά. Μας είπε τις προάλλες σχεδόν δυστυχισμένη: «με αυτό το παιδί δεν συνεννοούμαστε στα Ελληνικά! Λες και μεγάλωσε στην Αγγλία! Μα, είναι ν’ απορείς γιατί μου απευθύνεται στα εγγλέζικα!» Ένας Θεός ξέρει πώς συγκρατήθηκα και δεν της άστραψα τον πάτσο.

Πραγματικά, δεν ξέρω πώς θα αντέξω να μεγαλώσω τον γιο μου σωστά, να μην γίνει μισάνθρωπος σαν εμένα, αλλά ταυτόχρονα να αποφύγει την επαφή με όλα αυτά τα νούμερα τα οποία πλέον αποτελούν το 99% του πληθυσμού μας.

Μου έλεγε κι ένας φίλος τις προάλλες, «πού να έρθει να σου πει ότι θέλει να βγει στη γύρα με τους φίλους του και να χτυπούν τις πόρτες λέγοντας ‘φάρσα ή κέρασμα’; Το βλέπουν στην πριγκίπισσα Σοφία και το υιοθετούν όλα!» Τι μαλακισμένα μεγαλώνουμε στον κόσμο, Θέ μου!

Αν έρθει παιδάκι και μου πει ‘φάρσα ή κέρασμα’ θα του τεθεί ανάλογο δίλημμα εκ μέρους μου: «αποτέφρωση ή ενταφιασμός;»

Αλλά, ναι! Ήρθε και μου είπε Gotcha! Ε, όχι και gotcha ο κύριος Αλέξης μας! Ε, όχι και gotcha ο κύριος Αλέξης μας!

Τούρου τούρου τουρού τουρού…