Ανάμεσα Σε Κούτες Και Κάλπες

Τι κάνεις κόσμε και υπόκοσμε;

Εγώ μετακόμισα επιτέλους με τη Μπρέντα μου στο νέο μας σπίτι. Στο πατρικό της Μπρέντας δηλαδή. Αφήσαμε μια για πάντα πίσω μας το σιχαμένο δυάρι της Αγλαντζιάς και ετοιμαζόμαστε να αρχίσουμε την οικογενειακή μας ζωή. Μεγάλη ευλογία να έχεις σπίτι, δεν το συζητώ. Μεγάλωσα σε πολυκατοικία βέβαια και τίποτα δεν μου έλειψε, αλλά επρόκειτο για πολυκατοικία παλαιού τύπου, απ’ αυτές με τα μεγάλα διαμερίσματα, όπου κάθε δωμάτιο ήτο διακριτό από τα υπόλοιπα και το οποίο ουδεμία σχέση έχει με τα σημερινά, όπου ακόμη και η χέστρα αποτελεί προέκταση / μέρος της κουζίνας. Κοιμηθήκαμε δύο νύχτες εδώ ήδη και κάθε βράδυ λέω ‘δόξα τω Θεώ’ που έχω μία άπλα ανεκτίμητη και σπάνια για τα δίσεκτα έτη που διαβαίνουμε. Στο δυάρι, προκειμένου να ανοίξω το ερμάρι των ρούχων, έπρεπε να μετακινήσω το κομοδίνο για να χωρέσει η πόρτα. Αντιλαμβάνεσαι.  

Τώρα ποιος και πώς θα συντηρήσει όλη αυτή την άπλα από οικονομικής απόψεως, μην ρωτάς! Δεν θέλω να το σκέφτομαι.

Έγιναν και οι βουλευτικές εκλογές. Τεράστια κάβλα τα αποτελέσματα! Να βλέπω αριστερές μουτσούνες να στραβώνουν για το ΕΛΑΜ και δεξιές επίσης, να τους φταίει η Θεοχάρους. Ναι εντάξει, οι αριστεροί δικαίως στράβωσαν με το ΕΛΑΜ. Άλλωστε ο φασισμός πάντα πουλάει όταν εσύ, εξίσου επικίνδυνος για την κοινωνία και τη χώρα χάνεις σιγά σιγά την πρωτοκαθεδρία στη μαλακία. Επίσης, αν δυο βουλευτές του ΕΛΑΜ αρκούν για να ανατραπεί η Δημοκρατία μας, σόρρι αλλά δεν μου βγαίνουν τα μαθηματικά. Πιο επικίνδυνο βρίσκω το ότι τόσα χρόνια το ΑΚΕΛ είχε 19 ή 20 ξέρω γω βουλευτές στη βουλή και έφερνε τα γνωστά σε όλους καταστροφικά αποτελέσματα. Και ακόμα πιο επικίνδυνο το ότι η Ειρήνη Χαραλαμπίδου θεωρείται το αστέρι του κόμματος αλλά και πάσης Κύπρου. Εύγε στους αριστερούς. Μετά τον Σόλωνα με τη Σεισάχθεια στην αρχαία Αθήνα, είναι τιμή μας να έχουμε για Νομοθέτη μία παρουσιάστρια που πατούσε ένα κουμπί για να κληρωθούν λαχνοί. Μπορείτε και καλύτερα. Στις επόμενες βουλευτικές να εκλέξετε και το ίδιο το κουμπί ας πούμε.

Οι Συναγερμικοί από την άλλη βρήκαν τη Θεοχάρους να πληρώσει τη νύφη. Ναι, συμφωνώ και υπερθεματίζω, η Θεοχάρους εξαπάτησε τους ψηφοφόρους της και ήταν κοινό μυστικό ότι ήταν προαποφασισμένη η παραμονή της στην Ευρωβουλή. ΕΣΑΣ στον ΔΗΣΥ ΤΙ ΣΑΣ ΚΟΦΤΕΙ; Δικούς σας ψήφους έκλεψε; Δικούς σας ψηφοφόρους εξαπάτησε; Είναι σαν να βγαίνω εγώ να φωνάζω που η Δέσποινα Βανδή πρόδωσε τον Φοίβο. Είχε τάξει δίσκο με τον Φοίβο στους θαυμαστές της και τελικά τον έβγαλε με τον Κοντόπουλο. ΔΕΝ μου πέφτει λόγος, το καταλαβαίνετε; Ανήκω εις τη Βίσση! Χέστηκα αν η Βανδή πρόδωσε τον Φοίβο. Καλά του έκανε εδώ που τα λέμε! Αλλά πώς αλλιώς να αποπροσανατολίσεις την κοινή γνώμη; Βρίσκεις ένα σαμάρι και το βαράς, να δικαιολογήσεις την αχρηστία του γαϊδάρου σου. Γελοιότητες που ούτε μωρά δεν πείθουν πλέον!

Ναι, το ΕΛΑΜ σας άξιζε αγαπητοί. Γιατί τη Δημοκρατία δεν τη ξέρετε, ούτε και θα μάθετε ποτέ να τη διαχειρίζεστε. Είστε ένας λαός που επικαλείται τη Δημοκρατία όσο περνά το δικό του. Ούτε να χάνετε ξέρετε, ούτε να ανέχεστε, ούτε την αντίθετη άποψη σέβεστε, ενώ ειδικεύστε στο να διαστρεβλώνετε νομικές έννοιες και ορισμούς προκειμένου να περνάτε το δικό σας. Και από κάτω ένας δουλικός λαός, αγράμματος και χωριάτης σας χειροκροτεί. Δεν σας αξίζει κάτι καλύτερο.

Βεβαίως, παρόλα αυτά, ο κυπριακός λαός εξακολουθεί να χάσκει. Μια ματιά να ρίξεις στα κοινωνικά δίκτυα θα δεις σχόλια του τύπου «μακάρι να υπήρχαν 100 Ειρήνες μέσα στη Βουλή» και «τι έχετε να πείτε για τις τρεις συντάξεις της κυρίας Ελένης;» Τι να πούμε ρε κακομοίρη, αυτό είναι το θέμα μας;

Βλέπεις; Τέτοια βλέπω, ακούω και διαβάζω και σκέφτομαι: Τι την ήθελα τη μετακόμιση στο νέο το σπίτι; Γιατί δεν το πουλάγαμε καλύτερα να πάμε να ζήσουμε στο Πόρτο της Πορτογαλίας παρά στον πόρτο της Μεσογείου; Να είμαστε φτωχοί ψαράδες αλλά να μην μας κόφτει τίποτε. Ούτε η Χαραλαμπίδου, ούτε η Θεοχάρους, ούτε η Σάβια, ούτε η Ξένια, ούτε το ΕΛΑΜ. Να πάμε στο Ελσίνκι. Να κάνουμε χιονάνθρωπους. Κάπου μακριά από την εκλιπούσα. Σας βαρέθηκε η ψυχή μου, σας βαρέθηκε!

Χθες πήγα σε ένα γάμο. Είχα καιρό να πάω σε γάμο. Στην ηλικία των 35 συνήθως πάμε σε βαφτίσεις που είναι μακράν πιο βαρετές. Αλλά ναι, διανύουμε τους καιρούς των βαφτίσεων. Άκου και τις κηδείες όπου να ‘ναι. Άλλο ήθελα να πω. Χθες, στον γάμο ενός ζευγαριού ηλικίας 30 και κάτι, συνειδητοποίησα ότι απομακρύνθηκα πολύ από τη συγκεκριμένη ηλικία. Όλο το βράδυ ζήτημα να έπαιξε 2-3 τραγούδια που να τα ήξερα. Επίσης, οι καλεσμένοι ήταν όλοι τόσο λαμπεροί, κεφάτοι, ορεξάτοι. Εμείς μοιάζαμε τόσο μίζεροι μπροστά τους, στις 12 αποσυρθήκαμε καθότι πτώματα. Και δεν γίναμε καν γονείς, να δικαιολογείται η συριζο-εμφάνισή μας. Οι υπόλοιποι έδειχναν τόσο into it. Ήταν τόσο καλοντυμένοι, σαν να ήταν ο πρώτος γάμος που πήγαιναν στη ζωή τους, είχαν άλλη άνεση με τις γκόμενες, εντελώς ξένο attitude απ’ αυτό που είχα εμπεδώσει. Ένιωσα τόσο εκτός… ‘Εξι χρόνια μικρότεροι και όμως τόσο μακριά από τη γενιά μου.

Αυτά τα νέα μας. Για να καταπολεμώ το άγχος και την κατάθλιψη που μου προκαλούν όλα τα πιο πάνω, συνεχίζω τα Ισπανικά, τα θέατρα και το περπάτημα τα απογεύματα. Αδιός.