Ζήτω Ο Κυρ Υμπύ - Ζήτω Η Πολωνία!

Κερδίσαμε βραβείο και θα το πει και ο κώλος μας!

Η παράσταση μας, «Υμπύ Τύραννος» που ανέβηκε στα πλαίσια του φετινού φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου του ΘΟΚ απέσπασε το πρώτο βραβείο παγκύπρια – ανακοινώθηκε προ ολίγου.

Είμαι άρρωστος, έγκλειστος στο σπίτι, και ξαφνικά μου πέρασαν όλα, ξεμπλόκαρε η μύτη, σταμάτησαν να τρέχουν τα μάτια μου και ο λαιμός μου έκλεισε από χαρά και ουχί από φλέγματα. Βαράτε βιολιτζήδες, έχουμε γιορτή.

Κουραστήκαμε πολύ για να ανεβεί αυτό το έργο. Δεν ήταν εύκολο. Είχε επί σκηνής 14 άτομα τα οποία χτυπιούνταν μεταξύ τους, πάλευαν, έπεφταν χάμω, ξανασηκώνονταν, σκοτώνονταν, έπαιρναν-έφερναν έπιπλα, άλλαζαν ρούχα, άλλαζαν ρόλους. Για να πετύχει το εγχείρημα απαιτούνταν τρομερή πειθαρχία από πλευράς «χορού» και τεράστια αφοσίωση από τα μέλη της ομάδα μας. Μέλη τα οποία μεγάλωσαν πια, οι περισσότεροι έχουν οικογένεια και το να ανταπεξέλθουν σε τέτοιες απαιτήσεις ήταν κάπως φιλόδοξο.

Αντιλαμβάνεσαι, περάσαμε από 40 κύματα και πάλι. Ένα μήνα πριν την παράσταση το μισό έργο ήταν δεν ήταν καν στημένο, είχαμε αποχωρήσεις της τελευταίας στιγμής για λόγους υγείας, έπρεπε να βρεθούν αντικαταστάτες, έπρεπε να επικρατήσει η ψυχραιμία. Τα εσωτερικά και άηχα σιχτίρια έδιναν και έπαιρναν. Μα, επικράτησε η λογική. Σφιχτήκαμε, το στήσαμε, το παίξαμε, κερδίσαμε.

Δεν φαντάζεσαι πόσο αγαπώ αυτή την ομάδα. Τα έχω γράψει εκατό φορές, αλλά τα ξαναγράφω γιατί πραγματικά αυτή η ομάδα μου άλλαξε τη ζωή. Πέραν του ότι μέσω αυτής γνώρισα τη γυναίκα μου, και γίναμε κουμπάροι με τους μισούς, αυτή η ομάδα μου έμαθε να δείχνω ανοχή. Ως γνωστόν δυσκολεύομαι να ενταχθώ σε ομάδες, εξ απαλών ονύχων αρνούμουν να συνεργαστώ με τον έναν ή τον άλλον καθότι θεωρούσα ότι κανείς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα στάνταρτς μου (και αυτό είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω γενικότερα στην κυπριακή κοινωνία που καλούμαι να ενταχθώ και όχι αδίκως), αλλά εδώ έμαθα να σιωπώ και να ανέχομαι. Γιατί μόνο έτσι προοδεύεις.

Βέβαια, εδώ έχω να κάνω με άτομα που πλέουν στο ίδιο μήκος κύματος και μοιράζονται την ίδια τρέλα οπότε δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Έλα όμως εσύ να κάνεις πρόβα με 14 δικηγόρους που μόλις είχαν μια νευρική μέρα στα δικαστήρια και στα γραφεία τους και έρχονται στην πρόβα «φορτωμένοι» και να σου πω εγώ αν θα τους αντέξεις. 

Η επιτροπή του ΘΟΚ μου απένειμε προσωπικά και το βραβείο Α’ αντρικού ρόλου. Τους ευχαριστώ, αν και εν μέρει το «έκλεψα» μιας και ο Υμπύ Τύραννος είμαι εγώ. Δεν χρειάστηκε να υποκριθώ δραματουργικά κάτι άλλο. Ήμουν απλά ο εαυτός μου.

Αφιερώνω αυτό το βραβείο στη Μπρέντα μου που είναι όλος μου ο κόσμος. Και σε όλα μου τα φιλαράκια στην ομάδα. Συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη μας, Ευρυπίδη Δίκαιο που τον αντέξαμε και μας άντεξε. Θερμές ευχαριστίες και σε όσους μπλόγγερς στήριξαν την προσπάθεια: Στη Γουρουνέλλα μας, στη Μπέατριξ και Αμαδρυάδα μας, στην Τζόι Τήαρς και στη Νεράιδα μας, στη Μάνα και τη Κολόνα μας.

Άντε και του χρόνου με μιούζικαλ – που καημό το έχω!