Εορταστικό Επεισόδιο

Αυτό το κείμενο πρέπει να διαβαστεί συνοδεία του Last Christmas. 

Ποια Βιέννη; Ποιο Λονδίνο; Ποιο Παρίσι;

Μια βόλτα στη χριστουγεννιάτικη Λευκωσία θα σε αποζημιώσει και με το παραπάνω. Θα πλημμυρίσει τα δασύτριχα στήθη Κυπρίων ανεξαρτήτως φύλου, με εθνική υπερηφάνεια.

Μην μου πεις ότι δεν θαμπώθηκες από την πρωτοβουλία του Δήμου Λευκωσίας να κλείσει τη Μακαρίου. Εγώ είχα ενθουσιαστεί, ώσπου έμαθα ότι μετά θα την ξανανοίξει. «Χριστουγεννιάτικα σπιτάκια εκτείνονται απ’ άκρη σ’ άκρη της λεωφόρου, δημιουργώντας ένα χριστουγεννιάτικο χωριό». Πιο χωριό δεν γίνεται αγαπητέ μου. Έτυχε να περάσω τις προάλλες και ήθελα να τηλεφωνήσω στη Ντίσνεϊ να της πω να έρθει να μας δει, να πάρει ιδέες για τα πάρκα της. Κάτι ευφάνταστα σπιτάκια, φτιαγμένα από κόντρα πλακέ, λες και τα ξεσήκωσαν από κάποιο ξεχασμένο προσφυγικό συνοικισμό, χωρίς καν την παραμικρή διακόσμηση, ούτε καν για να μας ρίξουν λίγη στάχτη στα μάτια. Είχα να δω τόσο κόντρα πλακέ και τόσον "μακκαβά" από τον καιρό που κάναμε σχεδιασμό και τεχνολογία στο Γυμνάσιο.

Το ότι τα παιδάκια με τους γονείς τους ανεμοδέρνονται πάνω κάτω στη Μακαρίου και ενθουσιάζονται με το θέαμα δεν χρειάζεται να στο σχολιάσω. Μία κινητή ξιμαρισιά, ο ορισμός του “Nightmare before Christmas”.

Θέλεις κι άλλο; Αποπειράσου να φας στα Goody´s μεσημέρι Κυριακής, εν καιρώ εορτών. Όχι, αποπειράσου αν τολμάς! Κι αν δεν μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισες να γίνεις πατέρας, να κάτσω να με φτύσει όλη η Κίνα. Αν πας στα Goody´s, και μάλιστα της Έγκωμης, την Κυριακή το μεσημέρι αντιλαμβάνεσαι στο μέγιστο τη θεωρία της εξαέρωσης των υγρών όπως σου τη δίδασκαν στη φυσική του Γυμνασίου. Πώς είναι τα μόρια του νερού που πιάνουν τους 100 βαθμούς κελσίου και εξαπολύονται ατάκτως στην ατμόσφαιρα; Κάπως έτσι εξαπολύονται και τα παιδάκια μες τα Goody’s. Σαν κολασμένα μόρια που έπιασαν σημείο βρασμού. Ήθελα να τα πνίξω. Ήθελα να αρπάξω τα cheeseburgers από τους δίσκους τους και να τα πιέσω στα πρόσωπά τους ώσπου να λιώσουν πάνω τους, ώσπου οι πίκλες να διαπεράσουν τα μάγουλά τους, να εισέλθουν στη στοματική τους κοιλότητα και να βγάλουν τον σκασμό. Οι γονείς τους δεν αντιδρούσαν, μόνο τα κοίταζαν να δαιμονίζονται. Ύστερα μάζεψαν τα σακάκια τους -σε αργή κίνηση- και κάποιοι απ’ αυτούς έφυγαν, ενώ άλλοι έπεσαν στις πρώτες ρόδες αυτοκινήτου που βρήκαν μπροστά τους.

Μην ανησυχείς, πέρασα και από το Mall of Cyprus. Αυτές τις μέρες είναι κάτι σαν fear factor! Ένας Χριστιανός να ρίξει μια ατομική βόμβα εκεί μέσα τώρα, θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Μα τι θέαμα ήταν εκείνο χθες; Πώς περπατά έτσι ο κόσμος; Αμέριμνα, «α λα κέφα», χωρίς να τον κόφτει τίποτε; Και γιατί σέρνει μαζί του την αμαξού;* Θέλεις παιδιά κύριέ μου; Να τα κουβαλάς στην πλάτη σαν Νομάς! Τι μου θες το καροτσάκι που καταλαμβάνει και ένα τετραγωνικό μέτρο από μόνο του εν ώρα αιχμής; Δεν χωράμε, δεν το βλέπεις; Περπατάμε σημειωτόν! Και εσύ κύριέ μου με το μουστάκι, σταμάτα να φωνάζεις σαν τσέλιγκας. Δεν μπορείς να επιβληθείς στα παιδιά σου; Σφάξε τα! Ούτε στη γυναίκα σου μπορείς να επιβληθείς που από τα πολλά τα ψώνια ξαφνικά την είδε the fairest of the Mall; Μπήξε της ένα ψαλίδι στα πλευρά να σκάσει!

Θέλαμε να πάμε σινεμά, τρομάρα μας... Δεν καθόμασταν στα αβγά μας να ησυχάσουμε. Είχα ξεχάσει πώς είναι να βλέπεις σινεμά στην Κύπρο συνοδεία πληθώρας εφήβων εν εξάλλω. Είχα να ζήσω κάτι τέτοια μεγαλεία από τότε που το Ζήνα Πάλας ήταν στις δόξες του και έδειχνε Jurassic Park. Αν διερωτάσαι, ναι, τα κυπριακά εφηβείδια παραμένουν αγενέστατα, μόνο που εν έτη 2013 διαθέτουν και κινητά τηλέφωνα, και παίζουν μαζί τους ασκόπως, φεγγοβολώντας την αίθουσα. Εχτές πέσαμε και πάνω σε μια παρέα που μιλούσε μεταξύ της ακατάπαυστα, ώσπου ξέσπασε ένας κύριος από τα μπροστινά καθίσματα, γύρισε πίσω του και αμόλησε ένα: "Πόσο μαλάκας είσαι;" (δις) σε ένα νεαρό. Ο μικρός δεν απάντησε, κάποιος άλλος κάτι του ψιθύρισε και ο ίδιος θεατής έκανε φινάλε με «Τι εννοείς να μην ασχολούμαι; Αφού είναι μαλάκας ο άνθρωπος!» Ωχ, το καταπόλαυσα! 

Ευτυχώς παρακολουθήσαμε το “Last Vegas” που δεν απαιτούσε και ιδιαίτερες εκκρίσεις από φαιά ουσία, ωραιότατο εργάκι για να δεις με τους κολλητούς σου αν είσαι 30+ παρεμπιπτόντως, και έτσι δεν βλαστήμησα πάνω από 100 φορές, όπως ήτο και το πιο φυσικό. Τέλος, το πήρα απόφαση: οι ομαδικές θεάσεις, τέρμα για μένα.

Μια φορά, οι λαϊκές εορτές και αργίες τύπου Χριστούγεννα και Πάσχα προτείνω να συρρικνωθούν, για να μην πω καταργηθούν και πέσετε να με φάτε. Δεν είναι για να βγαίνει έξω αυτός ο λαός, όπως δεν είναι για να ταξιδεύει. Όταν θα γίνω πρόεδρος θα απαγορεύσω συνευρέσεις παντός είδους σε ομάδες πέραν των πέντε ατόμων, καθότι θα θεωρείται προσβολή της δημόσιας αισθητικής και αιδούς.

Αυτά. Μαζεύτε λεφτά να φύγουμε.  

*Αμαξού: Όχι, δεν πρόκειται για χαρακτήρα από τα Πόκεμον, τύπου Πικατσού. Πρόκειται για το παιδικό καρότσι. Αυτό που το σπρώχνεις.