Ένα ή Κανένα

Πέρασα εξαιρετικά τη μέρα των γενεθλίων μου.

Κατ’ αρχάς να σου πω ότι δεν έκανα τίποτε το πρωτάκουστο, αλλά όπως λέει και ο αντέννα, «τα καλύτερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα». Πήγα και έπαιξα με τον μικρό μου ανιψιό, με τον οποίο έχω χτίσει πλέον απίστευτη σχέση, σε βαθμό που δεν ξέρω πώς θα αγαπήσω στο μέλλον άλλα μωρά που μπορεί να έρθουν στο σόι μας. Είναι απίστευτο το πώς ο μικρός με θεωρεί πραγματικό του φίλο, με θεωρεί συνομήλικο του και δεν με κατατάσσει στους «μεγάλους». Τουναντίον, όταν καμιά φορά παίζει με το ipad μου, μου λέει: «Θέλεις να σου κατεβάσω κάποιο παιχνίδι; Μη φοβάσαι, θα είναι δωρεάν». Μου δείχνει διάφορα apps τα οποία και απορρίπτω επειδή τα βαριέμαι, και δυσανασχετεί παρατηρώντας: «τι να σου κάνω που μόνο με τα στρουμφάκια ενθουσιάζεσαι». (με ύφος μεγάλου).

Σήμερα μου έγραψε κάρτα και μου αγόρασε και δώρο, ένα ρολόι τοίχου Μπάτμαν. Το ότι φόρεσα τη στολή βεβαίως, ολίγον τον έκοψε, αφού την αντιμετωπίζει σαν ρούχο αποκριάς και δεν λέει να παραμυθιαστεί ούτε στο ελάχιστο. Έτσι, να παίξουμε κάποιο σενάριο χάριν της ηλικίας του. Αυτός με κοιτάζει σαν να φόρεσα τις πυτζάμες μου, σαν να φόρεσα τις φόρμες μου και όταν του λέω «κοίτα, είμαι ο Μπάτμαν» με κοιτάζει με ύφος «καλές μαλακίες λες και εσύ για την ηλικία σου».

Γενικότερα αυτή η στολή, όπως έγραψα πολλάκις, είναι σκέτη αποτυχία. Δεν ενθουσιάζει κανέναν. Ειδικά τα παιδιά, ούτε να τη φτύσουν. Για να καταλάβεις, μετά από λίγο ήρθαν και κάτι κοριτσάκια στο σπίτι, έντεκα και εφτά χρονών. Με κοίταζαν αδιάφορα, εγώ έκανα μια στροφή ανεμίζοντας το μανδύα σε όλο το σαλόνι, τους είπα «είμαι ο Μπάτμαν» και αυτά πήγαν στο τραπέζι και σερβιρίστηκαν. Δεν είπαν λέξη.

Το απόγευμα το πέρασα με τη Μπρέντα μου. Είμαι πανευτυχής μαζί της. Φέτος το αισθάνομαι πιο έντονα από ποτέ. Άκουσα το νέο τραγούδι της Βίσση και του Ρέμου, το «ένα ή κανένα», και σκέφτηκα αμέσως εμάς, έβαλα κάτι κλάματα… Πρώτη φορά στη ζωή μου έκλαψα από χαρά ακούγοντας τραγούδι. Πόσο τέλειο εκεί που λέει "ορκίζομαιιιι, όσο ζωωωω, η Γη να γυρίζει μονάχα με σένα, και πάντα να είμαστε ένα ή κανέεεναααα" Μπρέντα μου! Τι βίτσια μου ξυπνά και αυτός ο Βίσσαρος. Χαλάλι τα πάντα.

Το βράδυ βγήκαμε για φαί με αγαπημένους φίλους. Καλά περάσαμε. Γενικά, ήταν πολύ ποιοτικά γενέθλια. Δεν έκανα τίποτα το ασυνήθιστο και όμως ξεχείλισα από αγάπη. Και του χρόνου, κύριοι.