Αναδρομή: Το 2009

Εδώ που φτάσαμε δεν ξέρω αν μας παίρνει να κάνουμε αναδρομές στις χρονιές. Όταν ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι πως σήμερα υπάρχουμε και αύριο όχι, το μόνο που σε νοιάζει είναι το αύριο. Εν πάση περιπτώσει, επειδή πρόλαβα και συνέθεσα ένα βίντεο-αφιέρωμα στο 2009, ας βάλουμε λίγο στο μικροσκόπιο και αυτή τη χρονιά, πριν την πάρει ο εξ’ από δω.

Το 2009 ήταν υπέροχη χρονιά.

Κατ’ αρχήν, με το που μπήκε η χρονιά έκατσα τον κώλο μου και πήρα την άδεια του δικηγόρου, πράγμα που ανέβαλλα για τρία χρόνια επειδή βαριόμουν. Δεν άλλαξε κάτι στη ζωή μου, βεβαίως, βεβαίως. Απλώς οι δικοί μου τώρα μπορούν να κυκλοφορούν με το κούτελο καθάριο στην κοινωνία και να τυρβάζουν πως έχουν γιο δικηγόρο και να αναπαυθούν ήσυχοι. Σε μένα δεν άλλαξε τίποτε, εκτός του ότι έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος, έφυγε από πάνω μου η ρετσινιά του «νομικού» και έκλεισα δυο-τρία στόματα. Ήταν 10 μαθήματα-παλλούκια, τα ξεπάστρεψα με τη μία.

Ύστερα, βρήκα υπέροχη δουλειά, άσχετη όμως με τα νομικά. Δουλειά σε φιλικό περιβάλλον, άψογο ωράριο, αξιοπρεπή μισθό. Γενικά, δεν αισθάνομαι ότι εργάζομαι. Το πρωί που ξυπνώ, αισθάνομαι ότι πάω να βρω τους φίλους μου να δημιουργήσουμε. Καμία σχέση με πριν που σηκωνόμουν και έβριζα, γαμωσταύριζα και μια βδομάδα στο γραφείο αναλογούσε σε έναν αιώνα. Σήμερα, οι μέρες στη δουλειά περνούν χωρίς να το καταλάβω. Έκλεισα εκεί 10 μήνες και αισθάνομαι πως δουλεύω τρείς!

Το 2009 κούρεψα τα μαλλιά μου και έκτοτε επανέκτησα τη σεξουαλική μου ζωή. Πώς ήταν ο Σαμψών στην Π. Διαθήκη, που του έκοψαν τα μαλλιά και έχασε τις δυνάμεις του; Ε, εδώ είχαμε τα αντίθετα αποτελέσματα! Είναι απίστευτο πως οι γκόμενες επηρεάζονται από τις τρίχες, ενώ στην ουσία με τον ίδιο μαλάκα έχουν να κοιμηθούν. Κι όμως! Με το που ξύρισα το κεφάλι (το πάνω, διότι το κάτω εξακολουθεί είναι είναι αειθαλές), οι προσφορές έρχονταν και έρχονται με τη σέσουλα. Να σου πω την αλήθεια, εμένα αυτό το πράμα με απογοητεύει λίγο, διότι τα μακριά μαλλιά αντιπροσωπεύουν πιο πολύ τη ψυχοσύνθεσή μου, αλλά τι να πεις, δεν είναι ο κόσμος μας ιδανικός. Μια φορά, το παπάρι μας φέτος έγινε και πάλι σημαιοφόρο.

Το 2009 ήταν τίγκα στο θέατρο. Από τον περασμένο Μάρτη άρχισα πρόβες με δυο ερασιτεχνικές ομάδες, με τις οποίες δέθηκα πολύ. Με την ομάδα του Αγ. Αμβροσίου Κερύνειας μάλιστα, πήραμε και βραβείο από τον ΘΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι κουράστηκα από τα θέατρα και τη δόξα. Είπα ότι φέτος δεν θα ασχοληθώ, γιατί έφτασα στο σημείο να κλείνω παραστάσεις πιο πυκνά κι από τους επαγγελματίες. Μετά το καρδιακό επεισόδιο όμως, και επειδή άλλαξα κοσμοθεωρία εν μία νυκτί, προτίθεμαι να παίξω και φέτος και με τις δυο ομάδες. Κι ας γκρινιάζω. Κι ας βρίζω.

Το 2009 ήρθα πιο κοντά με τους φίλους μου. Πάντοτε τους αποθέωνα και τους λάτρευα, αλλά εξ αιτίας του καρδιακού, τώρα θέλω να τους δέσω επάνω μου. Φίλοι από το Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, Στρατό και τα φοιτητικά μου χρόνια δηλώνουν τόσο συγκινητικά το παρόν τους καθημερινά που η καρδιά μου πλέον στάζει μόνο μέλι!

Το 2009 ήταν σημαδιακή χρονιά. Έθεσε τέλος σε μια αδικαιολόγητη γκρίνια που ξεκίνησε το 2002 όταν πλέον ο κολομβιανός έρωτας πήρε τον δρόμο τον αγύριστο και έληξε φέτος με φρέσκια καρδιά. Την προηγούμενη μου τη φάγαν οι καριόλες. Την καινούρια θα τη δώσω σε όποια πραγματικά την αξίζει! Δεν ξέρω τι θα κάνετε, να κονταροχτυπηθείτε…

Καλό 2010 με νέους στόχους και περιπέτειες.

Υ.Γ: Αύριο στο X-Factor θα είναι καλεσμένη η Άννα μου! Ο Θεός που με αξιώνει να το δω κι αυτό! :)