Μαλάκας Γεννιέσαι, Δεν Γίνεσαι...

Ο Αντίχριστος αμπελοφιλοσοφεί λίγο πριν πέσει για ύπνο.
Τελευταίως σκέφτομαι (;) έντονα το εξής:

Την ώρα που μας πλάθει ο Θεός, καθορίζει για το ριζικό μας κάποιες σταθερές αξίες. Μια απ΄αυτές είναι και η μαλακία, την οποία άλλοι διαθέτουν σε μεγάλο, άλλοι σε μικρότερο βαθμό. Αναλόγως του Θεού και της έμπνευσης Του. Αυτή η παράμετρος, δηλαδή η μαλακία, παραμένει ο παρονομαστής της ζωής μας. Μεταβάλλεται όσο αυξάνεται ο αριθμητής. Δηλαδή, η ηλικία μας.

Επομένως, ένας μικρό μαλακιστήρι, μεγαλώνοντας θα γίνει μεγάλος μαλάκας. Είναι γραμμένο, είναι στο αίμα, στις φλέβες, στα κύτταρα μας. Παρομοίως, μια μικρή τσουλίτσα, μεγαλώνοντας θα γίνει μια μεγάλη καρά-πουτανάρα, ενώ ένας μικρός αγαθίας θα μετατραπεί σε θεόβλακα. Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Διότι, ό,τι είμαστε μικροί, αυτό κουβαλάμε μια ζωή. Εκτός και αν προκύψει κάποιο τρομαχτικό γεγονός και σπάσει τον νόμο του αίτιου και του αιτιατού. Αυτό δεν το εξετάζω όμως. Εν πάση περιπτώσει, έχω συνειδητοποιήσει πως η ζωή μου είναι ένας κύκλος που επαναλαμβάνεται. Σε σημείο που κατήντησε αηδία και έπεσαν οι θεαματικότητες στο ναδίρ της AGB.

Ό,τι μαλακίες έκανα στα 8 μου, τις ίδιες έκανα στα 18 μου, τις ίδιες θα κάνω και στα 28 μου! Ιδίας ποιότητας μαλακίες, διαφορετικής έντασης όμως, αναλόγως της ηλικίας. Παραδείγματα πολλά: Η γκόμενα που ήθελα στα 17, βρήκε την μετενσάρκωση της στην γκόμενα που ήθελα στα 27. Επίσης, συλλαμβάνω τον εαυτό μου συχνά να κάνει παρέα με άτομα που του θυμίζουν κάποια άλλα τα οποία για τον χ,ψ λόγο μου άδειασαν τη γωνιά.

Γνωρίζω καινούριο κόσμο καθημερινά και με όσους δένομαι είναι επειδή ακούσια ή εκούσια (δεν το έψαξα ακόμη), γεμίζουν το κενό κάποιου άλλου, υπαρκτού προσώπου. Είναι σαν τις θεατρικές παραστάσεις. Την πρώτη χρονιά πρωταγωνιστεί η τάδε φίρμα, ενώ την δεύτερη αντικαθίσταται από μια δευτεράντζα γιατί καλώς ή κακώς the show must go on.

Είμαι το κέντρο μιας μαλακίας γύρω από την οποία περιστρέφονται συγκεκριμένου είδους δορυφόροι. Άλλοι γκρεμοτσακίζονται, άλλοι αντικαθιστώνται, άλλοι χάνουν σήμα ανά διαστήματα, αλλά στην τελική βρίσκονται πάντα εκεί, να περιστρέφονται.

Αδυνατώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως επειδή βρήκα την ησυχία μου, βρήκα την ‘περπατημένη’ ή ‘μια κάποια λύση’ και εφησυχάστηκα; Ουδέν οίδα. Από την άλλη, μια πετυχημένη συνταγή δεν αλλάζει, άμα και όταν αποδίδει. Το είπε και ο Αθερίδης στο downtown. Αποδίδει όμως;

Αποδίδει... τρία κιλά σπέρμα την ημέρα!