Μαζί, Θεός !

Αφού μου τα είπαν όλα οι γκόμενες, τώρα βρήκανε καινούρια δικαιολογία για να με στέλνουν στη μάνα μου. «Δεν πιστεύεις!» Δεν πιστεύω, σ’ αγάπες κι’ έρωτες; "Όχι, δεν πιστεύεις στον Θεό!" Τι άλλο θα ακούσουμε!

Θέλεις κυρία μου να πιστεύεις; Με γεια σου, με χαρά σου! Χαρά στον άντρα που θα σε πάρει! Αλλά όχι να μου την βγαίνεις εξ’αριστερών, επειδή δεν ξυπνάμε το πρωΐ της Κυριακής με την βίβλο στο προσκεφάλι μας!

Έχω να πάω εκκλησία από τον καιρό που μας έπαιρναν με το σχολείο και στο στρατό, με το ζόρι! Τους γάμους τους αποφεύγω. Με ενοχλεί η ευτυχία των άλλων. Μόνο σε κηδείες! Έχω να κοινωνήσω από την Τρίτη δημοτικού. Σιχαίνομαι. Θυμάμαι που μας ψάρωσε η δασκάλα μας πως δεν είναι σωστό να μην μπει ο Χριστούλλης μέσα μας, έτσι στάθηκα στην ουρά και ήπια εκείνο το σατανικό ρόφημα.

Μελάνιασε ο ουρανός, άνοιξε ο θόλος της εκκλησιάς, βγήκανε φίδια απ’το ιερό και με ζώσανε! Ανάμεσα στα φίδια ξεπροβάλλει η κ. Ανδρούλα, η δασκάλα μου αλαφιασμένη: «Θα κάνεις εμετό; Μην το φτύσεις!! Κατάπιε το! Φάε αντίδωρο να συνέλθεις!» Πολλά μαζεμένα μου τα είπε, και εγώ προκειμένου να δω τον παπά να γλείφει τα πλακάκια και να με αφορίζει, έπραξα κατ’ εντολή.

Έκτοτε, παρίσταμαι μόνο στην Ανάσταση και αυτό για χάρη κουτσομπολιού. Μαζεύονται στο προαύλιο όλες οι γειτόνισσες και βλέπω πώς μεγάλωσαν. Μετά, βγαίνει και ένας θρησκόληπτος φίλος με τα εξαπτέρυγα, τον κοροϊδεύω με τους κολλητούς και κλείσαμε και για φέτος με τα θρησκευτικά δρώμενα.

«Πραγματικά, για μένα είναι πολύ σημαντικό το ότι δεν πιστεύεις στον Θεό!» Μου είπανε φέτος τρείς φορές, τρία διαφορετικά κορίτσια!

Καλά, δεν είναι πως πολεμώ τον Θεό. Απλώς, δεν ασχολούμαι. Τόσα χρόνια στην Αγγλία, ένα έμαθα: Είδα Χριστιανούς, Μουσουλμάνους, Βουδιστές και χίλιους άλλους να φανατίζονται με την θρησκεία τους. Λογικά, αν θεωρήσω πως δίκαιο έχει η πλειοψηφία, τότε η πιο σωστή θρησκεία είναι το Ισλάμ. Είναι και η πιο πρόσφατη, οπότε αναιρεί όλες τις υπόλοιπες, όπως τα Windows Vista, σκοπεύουν να αντικαταστήσουν τα Windows XP ως πιο συγκροτημένο software. Από την άλλη, τόσα δισεκατομμύρια Κινέζοι δεν είναι δυνατόν να εμπιστεύονται τον Βούδα τόσα χρόνια και να ξέρουν κάτι λιγότερο απ’ εμάς. Οπότε; Γιατί να πιστέψω και να μην ερευνήσω;

Πιστεύω στην φύση, πιστεύω στους ανθρώπους που αγαπώ, στη μουσική που με εμπνέει. Πιστεύω στη δύναμη της γνώσης, πιστεύω σε μένα. Ο Θεός βέβαια υπάρχει παντού, οπότε θεωρώ πως ίσως πιστεύω ήδη στο Θεό και δεν το ξέρω. Ίσως...Αλλά αρνούμαι κατηγορηματικά να υποταχθώ σε οποιαδήποτε μορφή εκκλησίας της οποίας το ράσο συγκαλύπτει τη ζαρτιέρα, εκμεταλλεύται τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα για να πλουσιέψει και να ασκήσει πολιτική. Διότι ακούμε πολλά και βλέπουμε ακόμη περισσότερα...

Θέλω να πιστέψω σε σένα, αγαπημένη μου! Γίνεται; Και να σε αγαπήσω πιο πάνω απ’ τη ζωή μου! Γίνεται; Να στην αφιερώσω και να ξυπνώ και να κοιμάμαι για σένα; Να γίνεις ο Θεός μου. Γίνεται;

«Με συγχωρείς, αλλά δεν γίνεται!» Μου απαντούν με στόμφο Λίτσας Γιαγκούση.

Οπότε, θεωρώ πως γι’ άλλη μια φορά, στέκεστε στο δέντρο και χάνουμε όλοι μαζί το δάσος. Το τραγικό δεν είναι πως έτσι σκέφτονται τα κορίτσια. Το τραγικό είναι που γνωρίζω και αγόρια που σκέφτονται παρομοίως. Ο Θεός (όποιος κι’ αν είναι αυτός), να σας ελεήσει!