Η Νέα Λευκωσία

Η Λευκωσία άρχισε να ομορφαίνει.

Τις τελευταίες τρεις μέρες είμαι συνέχεια στην Πλατεία Ελευθερίας με τον Αλέξη και παίζουμε. Το πόσο τη χαίρεται και ευχαριστιέται δεν περιγράφεται. Κι εγώ μαζί του που τον φωτογραφίζω σε κάθε σημείο του έργου. 

Την Πλατεία έπρεπε να τη ζήσουμε για να την αγαπήσουμε. Η καθυστέρηση, οι μίζες και το κόστος της μας δημιούργησαν μία ψυχολογική αποστροφή, ενώ ο σχεδιασμός της δίχασε τον μέσο Κύπριο που ως γνωστόν φημίζεται για την αισθητική του. Όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τη ζήσουμε και να την αγαπήσουμε. Ομολογώ ότι κι εγώ είχα μπουχτίσει με το έργο και είχα τις επιφυλάξεις μου. Τώρα που παρακολουθώ πόσο τη χαίρεται ο γιος μου και πόσο με διευκολύνει στους περιπάτους μου στο κέντρο της Λευκωσίας άρχισα να αλλάζω γνώμη. 

«Ναι, πήγαινε να θαυμάσεις τα τσιμέντα» μου είπε μια κυρία στο τουίτερ. Δεν ξέραμε κυρά μου να σε βάλουμε να τη σχεδιάσεις εσύ να την έφτιαχνες καλύτερα. Τρελαίνομαι που έχουν όλη άποψη για το σχέδιο, χωρίς να είναι ειδικοί. Μα και ειδικοί να ήταν, de gustibus e coloribus no disputandum! Τι να κάνουμε τώρα, να τη βγάζανε σε δημοψήφισμα; Αυτή είναι η Πλατεία. Δεν σ’ αρέσει, να την παρακάμπτεις. Αυτήν έχουμε, μ’ αυτήν θα ζήσουμε. «Παλιά ήταν καλύτερη». Ναι θα συμφωνήσω, ήταν πολύ καλύτερα που είχε καταντήσει πιάτσα ομοφυλόφιλων πόρνων, σημείο ανταλλαγής ναρκωτικών και με όλα τα γραφικά περίπτερα τριγύρω που πουλούσαν ξεχασμένα περιοδικά από τη δεκαετία του ’70. Βρε, άντε από ‘κει χάμω!

Το ίδιο συμβαίνει και με τη Μακαρίου. Σήμερα πήγαμε εκεί περίπατο και ήταν χάρμα. Με χαλάει βέβαια που θα μπορούν να τη διασχίζουν αυτοκίνητα, αλλά ελπίζω ότι με τα χρόνια και την περαιτέρω ωρίμανση της κοινωνίας θα απαγορευθούν κι αυτά εξ ολοκλήρου. Η Μακαρίου θα γίνει ξανά μια κούκλα όταν ανοίξουν ξανά οι καφετέριες και τα μαγαζιά όπως ήταν και τη δεκαετία του ’90. Και ο κορωνοϊός θα επαναφέρει την κίνηση «έξω» αφού ο κόσμος θα αποφεύγει να κλειστεί μέσα στα μώλς. 

Έγινε πολύς ντόρος όταν κόπηκαν τα δέντρα στη λεωφόρο Μακαρίου. Το γεγονός ότι κόπηκαν περί τα 60 δέντρα ενώ φυτεύτηκαν στη θέση τους άλλα 300, δεν ήταν αρκετό για να σταματήσει τους ψεύτο-οικολόγους της Κύπρου να ασκήσουν μικροπολιτική. «Δεν κόβουμε κανένα δέντρο, όσο γέρικο κι αν είναι». Κι όμως δεν μπορείς να φτιάξεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις τα αβγά. Εγώ για να ισιώσω τα δόντια μου στον ορθοδοντικό αναγκάστηκα να εξάγω δυο υγιέστατα δόντια ώστε να δημιουργηθεί χώρος στα υπόλοιπα. Δεν μπορείς να έχεις και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Ομοίως, για να αλλάξεις τα μαλλιά σου και να αποκτήσεις ένα πιο όμορφο ή καινούριο στιλ, πρέπει να κόψεις και μαλλιά τα οποία δυνατόν να είναι υγιή.

Τέλος πάντων, τι να λέμε τώρα για τους Οικολόγους, έχουν εξελιχτεί στο μικρό αδελφάκι του ΑΚΕΛ, οπότε κακώς σπαταλούμε το σάλιο μας.

Εν πάση περιπτώσει. Σημασία έχει ότι η Λευκωσία άρχισε να με εξυπηρετεί. Της πήρε δεκαπέντε χρόνια να αρχίσει να το καταφέρει, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Να δώσει ο Θεός να ξεβρομίσει και η Λήδρας, και υπόσχομαι να μην ξανά-παραπονεθώ.