Διαγωνίζεται Για Όλους Τους Τίτλους

Ο οργασμός ανασκαφών συνεχίζεται.

Το σαββατοκύριακο ενθουσιάστηκα με την εύρεση μίας κασέτας που περιείχε τα κυπριακά καλλιστεία του 1995. Κάθισα και τα μόνταρα, τα έκανα περίληψη και τα ανέβασα στο YouTube. Μπορείτε να τα απολαύσετε στο πιο κάτω βίντεο.

Μπορώ να διοργανώσω συμπόσιο για το πιο πάνω πρόγραμμα. Σχολιάζω εν τάχει:

Από όλο το πρόγραμμα (το οποίο θεωρώ ότι για τα κυπριακά δεδομένα και το έτος παραγωγής είναι αρκετά αξιοπρεπές τόσο τεχνικά όσο και γραφικά) μόνο η Έφη Σπύρου αξίζει. Κέρδισε μία Κύπρια, η οποία αν μη τι άλλο, θεωρείται αντικειμενικά όμορφη. Για τις υπόλοιπες ουδέν σχόλιο. Μόνο και μόνο τα γραφικά κυπριακά ονοματεπώνυμα να πιάσεις, δεν θα μπορούσαν να έχουν το παραμικρό μέλλον στην πασαρέλα ή και αλλού.

Γελώ με την κριτική επιτροπή. Οι ντόπιοι θα αναγνωρίσετε γνωστές και μη εξαιρετέες προσωπικότητες. Αγαπημένη λεπτομέρεια: το πλάνο στο οποίο είναι τα μέλη όρθια και μαζεύουν τα συμπράγκαλά τους για αποχώρηση με το πέρας της ψηφοφορίας. Είχαν κι ένα highway να διασχίσουν οι εκ Λευκωσίας ορμώμενοι.

Οι καλεσμένοι εξ Αθηνών! Οι μεσουρανούντες, τότε, Vips με τραγούδια που σήμερα επανακυκλοφορούν προκειμένου να μεταλαμπαδευτούν στους νεότερους, απλά συγκινητικοί. Όλα τα λεφτά το κόκκινο συνθεσάιζερ! Τον Σπύρο Σπυράκο και τη Χριστίνα Μαραγκόζη δεν τους αντέχω. Τους πέρασα στο γρήγορο.

Κράτησα κάποιες διαφημίσεις στη μετάδοση. Δεν τις διέγραψα. Τη δεκαετία του ’90 οι τηλεοπτικές διαφημίσεις ήταν απολαυστικές. Είχαν όλες τραγούδια, τα επονομαζόμενα τζινγκλς, τα οποία ακόμα θυμόμαστε (λατρεύω τη διαφήμιση που αρχίζει με το "σ' έναν κόσμο σκληρόοο, ζητάς την αγάααπη"). Σήμερα αυτά θεωρούνται παρωχημένα, και δεν τα προτιμούν οι εταιρείες. Τόσα ξέρουν, τόσα λεν, βεβαίως, βεβαίως!

Οι συνεντεύξεις των υποψηφίων, κλασικό αγαπημένο κομμάτι στη διαδικασία. Με τα σημερινά μάτια είναι πασιφανές ότι γνώριζαν εκ των προτέρων τις ερωτήσεις και ηλίου φαεινότερο ότι παπαγάλισαν τις απαντήσεις. Η νευρικότητα με την οποία απαντούν υποδηλοί ότι έμαθαν απ’ έξω τις απαντήσεις και ότι ούτε οι ίδιες δεν καταλάβαιναν τι λέγανε. Κλασικό κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα της παπαγαλίας. Στις μέρες μας πιστεύω ότι είναι πιο ετοιμόλογοι οι Κύπριοι, βοήθησε και η ελληνική τηλεόραση σ’ αυτό, αλλά πιο αμόρφωτοι από τότε.

Οι παρουσιαστές ήταν στα φόρτε τους για την εποχή. Η Μαρίνα Μαλένη (συμπάθεια προσωπική) κολλούσε σε όλα, ο δε Καλλέργης με τις μιμήσεις πολιτικών προσωπικοτήτων στη ραδιοφωνική του εκπομπή αποτελούσε πρόσωπο κοινής αποδοχής. Στα καλλιστεία, βέβαια, φάνταζε σαν πορνόγερος θείος που λέει πρόστυχα αστεία στο οικογενειακό τραπέζι, αλλά τι τα θες. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα τέλεια.

Αγαπώ εισαγωγικά βιντεάκια με πόζες διαγωνιζομένων μέσα στα gift shop του ξενοδοχείου, σε μοιραίες πόζες επάνω στο πιάνο, και 3,2,1, ΑΝΤ1 νάζι στις πισίνες!

Εγώ δεν θεωρώ μειωτικά τα καλλιστεία για το γυναικείο φύλο. Δεν μπορώ να θεωρήσω μειωτική την εξωτερική ομορφιά. Αυτή εμπνέει τα πάντα. Όσες τα εχθρεύονται, η εμπειρία μου έχει δείξει, έχουν πάμπολλα προσωπικά θέματα. Δεν πιστεύω ότι τα καλλιστεία αφορούν στις έξυπνες και πετυχημένες γυναίκες, ούτε στους αντίστοιχους άντρες. Αλλά δικαιούνται να υπάρχουν ως ποπ κουλτούρα στην τηλεόραση. Είχαμε και αντρικά καλλιστεία πριν λίγα χρόνια στο Σίγμα και ουδείς ενοχλήθηκε, αλλά και ουδείς ασχολήθηκε. Ποιος άντρας κάθεται να δει αντρικά καλλιστεία και ποιος χέστηκε αν αυτά υποτιμούν το αντρικό φύλο; (Δεν υπάρχουν φύλα για μένα, τουλάχιστον κοινωνιολογικά. Φύλα υπάρχουν μόνο στη βιολογία. Σήμερα υπάρχουν ελεύθερα αυτοπροσδιοριζόμενα άτομα που προκόβουν ή αποτυγχάνουν ανάλογα με το μυαλό που κουβαλούν. Αλλά αυτή η συζήτηση έχει ξαναγίνει και δεν ταιριάζει σ’ αυτό το κείμενο τώρα). Τα γυναικεία καλλιστεία λοιπόν, για κάποιο λόγο προκαλούν ακόμα χαμό. Και αυτό είναι το δυσβάσταχτο, πιστεύω. Το γεγονός ότι προσελκύει ή τουλάχιστον προσέλκυε σημασία ένα πρόγραμμα εκ φύσεως ελαφρύ.

Αυτά ήταν χρόνια!