Toy Story 4

Το Toy Story 4 είναι πάρα πολύ καλό.

Πήγα σήμερα το πρωί να το δω έχοντας τις επιφυλάξεις μου καθότι δεν περίμενα να δω μία συνέχεια καλύτερη από την τρίτη της σειράς, η οποία σημείωσε, είναι και η αγαπημένη μου. Κι όμως, η τέταρτη ταινία στέκεται αξιοπρεπέστατα στο ύψος της καθ’ όλη τη διάρκειά της, ενώ έχει ένα αναπάντεχο, ανατρεπτικό τέλος το οποίο έρχεται και κερδίζει τον αμέριστο σεβασμό μου πραγματικά στην κόψη του νήματος.

Είναι η πιο ώριμη ταινία Toy Story. Είναι αργή και επιτρέπει ανάπτυξη και εξέλιξη χαρακτήρων, χτίζεται πάνω σε συναισθήματα και όχι τόσο πολύ στις δράσεις. Τη λες και ενήλικη ταινία όπως όλες τις τελευταίες που έβγαλε η Πίξαρ με τη Ντίσνεϊ. Προστέθηκαν και δύο νέοι χαρακτήρες, δυο μπουλουκάκια, απ’ αυτά τα μίζερα που κερδίζεις στα παιχνίδια του Λούνα Παρκ, τα οποία παρόλο που δεν μου γέμισαν το μάτι όταν τα πρωτο-είδα, εν τέλει έκλεψαν την παράσταση. Η σκηνή που παρουσιάζουν διάφορους τρόπους με τους οποίους εισηγούνται να σκοτώσουν τη γριά, ήταν για μένα η κορυφαία της ταινίας.

Όπως και στον Αλαντίν, έτσι κι εδώ, η γυναικεία χειραφέτηση ως τάση των καιρών κατέχει δεσπόζουσα θέση. Ευτυχώς όχι στα όρια του ακτιβισμού όπως στην περίπτωση της Τζασμίν. Εδώ η βοσκοπούλα Λόλα προτιμά να ζήσει σαν χίπισα και δεν ακολουθεί την παλιοπαρέα μετά την επανασύνδεση. Μάλιστα, παρασέρνει και τον Γούντι σ’ όλο αυτό. Πρώτα απ’ όλα όμως, φροντίζει να υπογραμμίσει το μανιφέστο του «καλύτερα μόνη» και του «μου είσαι πλέον περιττός».

Το Toy Story 4 εντάσσεται δικαίως στο τοπ5 των αγαπημένων μου ταινιών των Πίξαρ και Ντίσνεϊ, με τις Coco, Inside Out, Toy Story 3 και Finding Nemo να προπορεύονται.

Φέτος γίνεται χαμός με τις ταινίες του Ντίσνεϊ, έπονται το Lion King τον Ιούλιο, το Maleficent 2 το φθινόπωρο και το Frozen 2 πριν το τέλος του έτους. Νέο χρυσό αιώνα διανύουμε οι φανς του Ντίσνεϊ!