#Faceblock

«Έλα να βγάλουμε μία φώτο, καλό μου, να απαθανατίσουμε τη στιγμή».

Πάντα αγαπούσα τις οικογενειακές μαζώξεις του Σαββάτου. Από μικρός, στο σπίτι της γιαγιάς, που έκαναν αμάν να μας χωρίσουν, που έκαναν αμάν να μας πείσουν να συγυρίσουμε. Ευχής έργον ότι μπορώ και τα απολαμβάνω ακόμα από καιρού εις καιρόν. Αυτά σκέφτηκα και πήρα πόζα δίπλα τους.

«Ναι, αλλά μην τυχόν και την ανεβάσεις Facebook. Είδες τι κάθαρμα αποδείχτηκε ο Ζούγκερμπεργκ!»

«Αυτά τα Ζούκερμπεργκ» που τρώτε, βλάπτουν», είπε η γιαγιά σε μία από τις διαυγείς εκλάμψεις της. Δεν δώσαμε σημασία.

«Έλεος με τον Ζούγκερμπεργκ ή Ζάκερπεργκ ή πως στον διάολο τον λένε. Ότι δηλαδή εσείς όταν ανοίγατε λογαριασμό στο Facebook αναμένατε φουλ εχεμύθεια και εμπιστευτικότητα. Εξωσυζυγικό ραντεβουδάκι κανονίζατε;»

«Λογαριασμό στο Facebook; Εγώ έχω ανοίξει λογαριασμό στη Συνεργατική! Καλά έκαμα;» συνέχισε η γιαγιά μιλώντας μόνη της.

«Εντάξει δεν περίμενα και να παραμείνουν επτασφράγιστα μυστικά, αλλά δικαιούμαι να έχω τα προσωπικά μου δεδομένα ασφαλή. Είδες τι πρόστιμο έφαγε η Νατάσα Παπαδοπούλου τις προάλλες από την Επίτροπο Προσωπικών Δεδομένων;»

«Να πας στην Επίτροπο να καταγγείλεις τον Ζούκερμπεργκ τότε. Και να της πεις ότι μπήκες στο Που Πήγαμε Και Δεν Μας Άρεσε, έβρισες τον σουβλιτζή που σου υπερχρέωσε τη σεφταλιά και ότι τώρα νιώθεις εκτεθειμένη που βρέθηκε κάποιος να διαρρεύσει την πληροφορία. Αυτό κι αν είναι σκάνδαλο που απασχολεί την παγκόσμια ειδησεογραφία!»

Η γιαγιά άρχισε να υποψιάζεται πως συζητάμε κάτι πολύ σοβαρό.

«Πείτε μου κι εμένα, μάνα μου. Θα βάλετε τη φωτογραφία στο ίντερνετ; Να προσέχετε υπάρχουν παιδερασταί!»

Το ότι στα 38 μου θεωρούμαι ακόμα αντικείμενο εκμετάλλευσης παιδεραστή στα μάτια της γιαγιάς μου το λες και γλυκό. «Μην ανησυχείς γιαγιά, προσέχουμε!» «Να προσέχετε. Η αστυνομία όλη μέρα βγάζει ανακοινώσεις για να μην βάζουμε φωτογραφίες των μωρών σ’ αυτά που μπαίνετε!»

«Θα φωτογραφηθούμε ή όχι, ρε παιδιά, να ξέρουμε. Προσπελάσαμε όλες τις συμπληγάδες ή αδίκως στήθηκα;»

«Να φωτογραφηθούμε, μόνο μην με κάνετε tagged. Υποτίθεται ότι τώρα είμαι στο σπίτι, κρεβατωμένη από τη σκόνη και με λοιπά αναπνευστικά. Μην δει η «τάδε» πως είμαι εδώ μαζί σας και παρεξηγηθεί». 

-Μα μπορεί να σε δει από τον δικό μου λογαριασμό, παιδί μου. Δεν τη γλιτώνεις».

«Ε, δεν ξέρω, μην την ανεβάσεις καν. Βάλτην μόνο στο Ίνσταγκραμ!»

«Να σου πω Χρίστο μου, το χάπι που μου έδωσε ο γιατρός για την καρδιά μου, των πόσων ίνσταγκραμ είναι;»

«Των χιλίων likes γιαγιά μου!»

«A, ωραία!»

«Το ξανασκέφτηκα. Να τη βάλεις τη φωτογραφία, χέστηκα. Κι αν τη δει η τάδε και παρεξηγηθεί, να πάει να γαμηθεί».

«Όχι, όχι, άκυρο! Αν μας δει έτσι που είμαστε εδώ μια ωραία ατμόσφαιρα μπορεί να μας ματιάξει! Και αυτής πιάνει πολύ το μάτι της».

«Ε, δεν πειράζει, έχουμε εδώ τη γιαγιά να μας ξεματιάξει!»

«Στο χωριό μου έχει πεθάνει άνθρωπος από μάτι! Βασκανία, βα-σκα-νία!» συμπλήρωσε η γιαγιά περισπούδαστα, σε ύφος γιατρού που γνωματεύει ενώπιον μου-μου-ε.

«Πάτα το κουμπί, το γαμημένο, να βγούμε. Είναι κρίμα να μην θυμόμαστε αυτή την ωραία μέρα, μιας που μαζευτήκαμε. Και ξέρω τρόπο να την ανεβάσω και να μείνουμε όλοι ευχαριστημένοι».

«Για να δω, Χρίστο μου, βγήκα καλή;» ρώτησε η γιαγιά.

«Κούκλα!»