Ρεζολούσιονς

Το 2018 έχω βάλει στόχο να ισορροπήσω ανάμεσα στην παλιά και την καινούρια μου ζωή. Εντάξει, το μωρό μας έβαλε σε μία διαφορετική τροχιά, χάρη της οποίας αποκοπήκαμε προσωρινά από τον παλιό τρόπο ζωής μας και ήταν ωραίο. Τώρα θέλω να μετριάσω την αρρωστημένη προσκόλληση στο μωρό και να επανέλθω όσο μπορώ και στις δικές μου ανάγκες. Τούτων λεχθέντων, μέσα στο 2018 θέλω:

Να ξαναρχίσω κολύμπι – αδιαπραγμάτευτο (ήδη έχω πόνους στη μέση και πρέπει να τη γυμνάσω).

Να πάω τουλάχιστον ένα ταξίδι στο εξωτερικό και να επεκτείνω τον χάρτη της αυτοκρατορίας μου – αδιαπραγμάτευτο (λίγο χρόνο να περάσεις στην Κύπρο συνηθίζεις και γίνεσαι ένα με τα σκατά της).

Να ξαναπαίξω θέατρο με τους φίλους μου – διαπραγματεύσιμο γιατί δεν εξαρτάται μόνο από μένα, πρέπει να συντονιστεί το σύμπαν (μακάρι να εξαρτιόταν, έχω στημένες παραστάσεις μέσα στο μυαλό μου και απλά απομένει να τις παίξουμε).

Να μπορώ να διαθέτω περισσότερο ποιοτικό χρόνο στη γυναίκα μου – διαπραγματεύσιμο, γιατί it takes two to tango, ή «η αγάπη θέλει δύο για να ζεσταθεί».

Μέσα σ’ όλα αυτά, βάλε και το ότι το 2018 είναι έτος ανακαίνισης, έτος ξεσπιτώματος, έτος επιστροφής στο πατρικό και συγκατοίκησης με τη μάνα μου και κατάλαβε πόσα από τα παραπάνω θα καταφέρω να εφαρμόσω. Δεν πειράζει, κάλλιο και τα μισά να γίνουν. Το θέμα είναι να κάνεις λίστες και να ξέρεις τι εκκρεμεί να μπει σε τάξη. Να έχεις σκοπό στη ζωή σου.

Όταν και εφόσον τελειώσουν όλα αυτά τα κλαπατσίμπαλα και πάρουμε μια ανάσα, θέλω να κάνω και μια κόρη. Ιδανικά θα ήθελα τρία παιδιά (δύο γιους και μία κόρη), αλλά δυστυχώς δεν βλέπω να τον πιάνουμε τον στόχο. Τρία παιδιά στις μέρες μας κάνουν μόνο οι εκατομμυριούχοι. Οι υπόλοιποι με το ζόρι να μεγαλώσουμε και να σπουδάσουμε δύο. Ναι, ναι, ξέρω τα μωρά αγάπη θέλουν και δεν πειράζει αν δεν έχουν δεύτερο βρακί να βάλουν, και εν μέρει συμφωνώ. Αλλά όταν συγκρίνω τον τρόπο που μεγάλωσα εγώ και σκέφτομαι ότι εκείνες οι οικονομικά ανθηρές εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και δεν μπορώ να μεγαλώσω τον γιο μου όπως με μεγάλωσαν εμένα, αισθάνομαι άσχημα που με το «έχει ο Θεός  θα πάμε παραπέρα». Εμένα να με φτύσετε αν δούμε άσπρη μέρα.

Το 2018 δεν μου γεμίζει το μάτι σαν νούμερο. Ευκαιρία να το αλλάξω.

Καλή χρονιά!