Ο Μάιος Μας Έφτασε!

Μία μέρα, για να μην σου πω λίγες ώρες μόνο, είναι αρκετές ώστε να αναφωνήσεις «γιατί επέστρεψα στην Κύπρο;» μετά από ένα τόσο απολαυστικό ταξίδι. Όταν προσγειώθηκα στη Λάρνακα και μου φύσηξε το αεράκι της άνοιξης σκέφτηκα «δεν πειράζει που επιστρέψαμε, ευκαιρία να ξεκουραστούμε και ω, τι ωραία, φυσά γλυκός αέρας». Αυτά διήρκησαν είκοσι λεπτά, μέχρι να μας πάει το ταξί σπίτι. Από την επόμενη κιόλας μέρα, άρχισαν τα γαμωσταυρίδια.

Ας δούμε τα κυριότερα θέματα για τα οποία τσακώνεται ο χόμο-κύπριους στα κοινωνικά δίκτυα αυτές τις μέρες:

1.    Ωράριο Καταστημάτων.

Για όσους δεν γνωρίζετε, πάρθηκε πρόσφατα απόφαση ώστε τα καταστήματα να μένουν κλειστά τις Κυριακές. Δεν φαντάζεσαι πόσο διαφωνώ με την απόφαση. Κατάστημα δεν έχω, ουδέν συμφέρον έχω από την όποια απόφαση, αλλά πραγματικά, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από μια ψόφια πόλη την ημέρα της Κυριακής. Να περπατάς και να είναι όλα κλειστά, πόσο καταθλιπτικό. Από τις λίγες χώρες της Ευρώπης όπου έζησα, πουθενά δεν είδα να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Συμφωνώ ότι οι εργοδότες στην Κύπρο είναι στείροι εκμεταλλευτές, ότι βρήκαν ευκαιρία να ξεζουμίσουν και να εκβιάσουν τον καημένο τον υπάλληλο και φυσικά δεν υποστηρίζω αυτή την ξευτίλα, αλλά ούτε το «όλα ή τίποτα» είναι ωφέλιμο. Θα μπορούσε να γίνει μια πιο αυστηρή νομοθετική ρύθμιση που να διασφαλίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, να τεθούν ασφαλιστικές δικλίδες ώστε να εμποδίζουν τους εργοδότες από το να απομυζούν και την τελευταία σταγόνα αίματος του εργαζομένου, και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Στο κάτω, κάτω, έχω κι εγώ ως καταναλωτής δικαιώματα, και θέλω να εξυπηρετούμαι και τις Κυριακές. Τα καλύτερα μου ψώνια στην Αγγλία ως φοιτητής, Κυριακή τα είχα κάνει. Θέλω να πηγαίνω τη βόλτα μου και να έχω την επιλογή να ψωνίσω. Απορώ γιατί πρέπει να είμαστε μόνιμα 150 χρόνια πίσω.

Γύρισε κάποιος τις προάλλες και μου είπε: «Δεν έχεις δουλέψει ποτέ σου Κυριακή, γι αυτό μιλάς». Ναι, είναι αλήθεια, δεν έχω δουλέψει, γιατί έχω φροντίσει να κάνω δουλειά που να μην απαιτεί τέτοιο ωράριο, κι αυτό ήθελε εξυπνάδα και διορατικότητα, ας ήσουν μάγκας να το απόφευγες κι εσύ. Και εν πάση περιπτώσει, αν ήμουν αναγκασμένος να δουλέψω Κυριακή, θα καθιστούσα σαφές ότι θα πληρωθώ διπλά. Αν κάθεστε και εργάζεστε αμισθί και υποκύπτετε στους εκβιασμούς χωρίς να τα κάνετε όλα λίμπα, φταίτε κι εσείς, ένας-ένας και όλοι μαζί ξεχωριστά που ταΐζετε το θηρίο και υποθάλπετε μια τόσο νοσηρή κατάσταση.

Έννοια σου βέβαια, και ο καιρός γαρ εγγύς. Πλησιάζει η μέρα όπου η έννοια ‘υπάλληλος’ θα είναι ανύπαρκτη. Πρόσφατα στη Νέα Υόρκη μπήκα σε ένα περίπτερο το οποίο ήταν self service. Πήρα ένα μπουκάλι νερό από το ψυγείο και πήγα στο γκισέ, όπου το σκάναρα με το λέιζερ μόνος μου, έβαλα την κάρτα μου στο μηχάνημα και πάτησα το πιν μόνος μου, μου τύπωσε το μηχάνημα την απόδειξη και έφυγα από εκεί υποδεικνύοντας στον μοναδικό σεκιούριτι που βρισκόταν στην είσοδο του περιπτέρου το χαρτί της απόδειξης. Υπό κανονικές συνθήκες σε εκείνο το μαγαζί θα δούλευαν 7-8 άνθρωποι. Τώρα δουλεύει ένας. Είναι κάτι παρόμοιο με το ατομικό check-in που γίνεται πλέον στα μοντέρνα αεροδρόμια και το ατομικό φουλάρισμα στα πρατήρια βενζίνης κατά τη διάρκεια των σαββατοκύριακων. Με τούτα και με εκείνα δεν θα μείνει θέση για θέση για υπάλληλο στο μέλλον, πόσο μάλλον για υπάλληλο που επιζητεί το δικαίωμα στην αργία της Κυριακής. Δεν ξέρω τι δουλειές θα πρέπει να δημιουργηθούν στο μέλλον για να απορροφήσουν τον άνθρωπο που σήμερα κάθεται στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, για παράδειγμα. Όσο σας παίρνει και έχετε γενικότερα δουλειά, κλαφτείτε για την Κυριακή. Γιατί σε λίγα χρόνια θα κλαίγεστε για τα ρομπότ που σας αντικατέστησαν μια και καλή.

2.    Σύμφωνο Συμβίωσης.

Παρακολουθώ εμβρόντητος τις αντιδράσεις μερικών στις ιστοσελίδες των εφημερίδων περί του συμφώνου συμβίωσης. Βρίζουν, λοιδορούν, βρίζουν, λοιδορούν. Είναι να απορείς πώς μπορούν να ενίστανται για ένα θέμα που δεν τους αφορά. Αν για παράδειγμα αύριο η κυβέρνηση αποφασίσει το άλφα ή το βήτα για τους πατατοπαραγωγούς, μόνο αν είμαι πατατοπαραγωγός οφείλω να εκφράσω έντονη άποψη ή και διαφωνία. Από τη στιγμή που δεν καλλιεργώ πατάτες και δεν επηρεάζομαι, γιατί σπέρνομαι σε χωράφια ξένα; Το ίδιο και εδώ: Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να εκφράζουμε γνώμη οι υπόλοιποι για ένα σύμφωνο που δεν επηρεάζει τη ζωή μας. Είσαι, φίλε μου, παντρεμένος και ευτυχισμένος; Τι σε πειράζει αν παντρευτούν κι άλλοι; Θα σου κλέψουν την ευτυχία; Που για να είμαστε και νομικά σωστοί, το σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι καν γάμος για να φοβάσαι μήπως σου καταστρέψουν τον ήδη κατεστραμμένο θεσμό. Φοβάσαι μήπως σου ζητήσουν να μπεις κουμπάρος; Μην μπεις. Να πω ότι έχεις αντικρουόμενα συμφέροντα και θα επηρεαστεί η τσέπη σου, να πω ναι, έλα να το συζητήσουμε. Αλλά να κόπτεσαι τόσο για ένα σύμφωνο το οποίο ουδόλως σε επηρεάζει, φανερώνει πρώτον «αθκειάσην» και δεύτερον, «χωρκαθκιόν».

Το χωρκαθκιόν είναι γονίδιο, το πιστεύω πλέον ακράδαντα, και πρέπει να επιχορηγήσουμε κάποτε μια έρευνα ώστε να εντοπιστεί και να απομονωθεί. Όσοι το έχουν να ευνουχίζονται. Πώς ευδοκιμεί στη Σουηδία το γονίδιο των ξανθών, στην Ιρλανδία το γονίδιο των κοκκινομάλλιδων; Ε, εδώ ευδοκιμεί το γονίδιο των χώρκατων. Να μου το θυμηθείς, μια μέρα θα εξακριβωθεί και επιστημονικά.

Απλά στην Κύπρο όλοι έχουν άποψη και πρέπει να την πουν. Λάθος! Όχι απλά να την πουν. Πρέπει και να την επιβάλουν. Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο τρίτο θέμα για σήμερα, τρίτο και φαρμακερό, αυτό του Αρχιεπίσκοπου.

3.    Ο Αρχιεπίσκοπος.

Γιατί ασχολείστε με τον Αρχιεπίσκοπο; Ερωτώ, γιατί;!

Δύο είναι οι πιθανοί τύποι χόμο-Κύπριους που τα βάλλουν με τον Αρχιεπίσκοπο (και μας έχουν πρήξει):

Α) Οι πιστοί Χριστιανοί,

Β) Οι άθεοι ή/και Ακελικοί.

Σε όποια κατηγορία από τις πιο πάνω ανήκεις, you have my pity, που λένε και στα ξένα. You have my pity, ιδιαίτερα αν ανήκεις στην κατηγορία Β2, για να μην ξεχνιόμαστε. Επί του προκεμένου:  

 Αν ανήκεις στην πρώτη κατηγορία και σου φταίει ο Αρχιεπίσκοπος, επειδή ξευτιλίζει την πίστη σου στον Θεό με τα τερτίπια και αππώματά του, σε κατανοώ, μα δεν σε συμπονώ. Θα έπρεπε να είχες ήδη καταλάβει ότι στα χρόνια που διαβαίνουμε ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι τίποτε περισσότερο από τον μέσο διεφθαρμένο χωρκάτη του δημόσιου βίου που υπάρχει για να σου αρπάζει τον κώλο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Διά μέσου των αιώνων οι παπάδες, από τον κατώτερο μέχρι τον ανώτερο βαθμό διασυνδέσανε το όνομά τους με διακορεύσεις ανηλίκων και οικονομικές εκμεταλλεύσεις γερόντων, αλλά και άλλα πιο σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Γιατί συνεχίζεις να εκπλήσσεσαι για ένα τζακούζι; Να χαίρεσαι που είναι τζακούζι και δεν είναι πισίνα γεμάτη κουνελάκια Πλεϊμπόι. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι που καλούνται διά του επαγγέλματός τους να ζήσουν σαν τρολς, φορώντας ράσο και καλλιεργώντας μια βρόμικη γενειάδα, έχουν πολλά απωθημένα. Και μην ακούσω τώρα το γελοίο επιχείρημα «υπάρχουν και παπάδες άγιοι», γιατί αυτοί οι άγιοι αποτελούν το 1-2% του Κλήρου. Ναι, προφανώς θα υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά εδώ συζητούμε για την συντριπτική πλειοψηφία. Όσοι γνωστοί μου έγιναν παπάδες δεν θες να ξέρεις τι είδους ζωή έκαναν πριν μπουν στην ιερατική σχολή – και την οποία συνεχίζουν μυστικά και μετά την αποφοίτηση, αν με ρωτάς. Με όλα αυτά, αν απορείς ακόμα γιατί ο Αρχιεπίσκοπος δρα όπως δρα, και ασχολείσαι μαζί του, είναι ένα πρόβλημα καθαρά δικό σου και χρήζει άμεσης λύσης.

Τώρα αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία, είσαι δυο φορές κρίμα. Αν είσαι άθεος αλλά ασχολείσαι με τον Αρχιεπίσκοπο, είναι σαν να είμαι εγώ άμπαλος, που είμαι, αλλά όλη μέρα σχολιάζω το κυπριακό ποδόσφαιρο. Φαντάστηκες εμένα που δεν ξέρω τι σημαίνει πέναλτι και οφ σάιντ να κάθομαι νυχθημερόν και να συζητώ στο Facebook την πουλημένη κυπριακή διαιτησία ή τα τερτίπια του Κουτσοκούμνη στην ΚΟΠ; Πόσο γελοίος θα είμαι από το εννιά ως το δέκα; Έντεκα! Γιατί να με αφορά η ΚΟΠ ή η UEFA αφού δεν με αφορά το ποδόσφαιρο; Με την ιδία λογική, γιατί σε αφορά ο Αρχιεπίσκοπος αν δεν σε αφορά η εκκλησία, η πίστη και άλλα θρησκευτικά θέματα; Φανερώνει εμπάθεια. Αν επρόκειτο δηλαδή για κάποιον άλλον Αρχιεπίσκοπο που επικεντρωνόταν αμιγώς σε θέματα φιλανθρωπίας και ανθρωπιστικού έργου και δεν καταπιανόταν με τα οικονομικά τόσο ξετσίπωτα θα σπεύδατε να του φιλήσετε το χέρι ή θα ξυπνούσατε την Κυριακή να πάτε εκκλησία; Γιατί αν είναι προσωπικό το θέμα, να τον αλλάξουμε, να γιάνετε.

Το να πολεμάς τον Αρχιεπίσκοπο με το επιχείρημα της αθεΐας σε καθιστά αυτόματα υπέρμαχο μιας άλλης θρησκείας. Γιατί θρησκεία, κατά τη γνώμη μου, είναι οποιαδήποτε δέσμη αρχών υπηρετείται με πάθος και ευλάβεια. Και ο Παναθηναϊκός είναι θρησκεία, και ο Ολυμπιακός είναι θρησκεία και ο Βισσισμός είναι θρησκεία. Επομένως και οι άθεοι είναι θρησκεία. Δεν διαφέρεις διόλου από τον Μουσουλμάνο που μάχεται εναντίον του Χριστιανισμού ή τον Βουδιστή που πασχίζει να αποδείξει ότι ο δικός του Θεός είναι καλύτερος από τον άλλον. Και όταν γίνεσαι υπέρμαχος ενός πράγματος που επί της ουσίας ισχυρίζεσαι ότι δεν υπάρχει (του Θεού), είσαι ό, τι πρέπει για το θέατρο της Δευτέρας. Δεν ξέρω κανένα άλλο κίνημα ή κοινωνική ομάδα στον κόσμο που πολεμά τόσο φανατισμένα κάποιον που δεν πιστεύει ότι υπάρχει, και τους πιστούς αυτού.

Αν το φιλοσοφήσεις λίγο παραπάνω, θα δεις πόσο αστείο είναι. Οι άθεοι είναι πιστοί ενός ανύπαρκτου πράγματος και αντιμάχονται τους πιστούς του Θεού που κατά τη γνώμη των πρώτων, δεν υπάρχει. Άρα, οι άθεοι και οι πιστοί είναι ένα και το αυτό. Απλά μαθηματικά. 

Με λίγα λόγια, είτε στην άλφα κατηγορία ανήκεις, είτε στη βήτα, μας πρήξατε τα αρχίδια και φτάνει πια με τα μπανάλ θέματα σ’ αυτό τον τόπο, βρείτε κάτι αξιόλογο να επενδύσετε τον ελεύθερο σας χρόνο.

Έρχεται η Γιουροβίζιον σε δυο βδομάδες και εμείς αναλωνόμαστε σε όλα τα πιο πάνω τραγικά.

Ευθανασία, να τελειώνουμε!