Κάθε φορά που πήζω στην κίνηση της Λευκωσίας,
κοιτάζω ψηλά στον ουρανό και αναρωτιέμαι αν θα με αξιώσει ο καλός Θεούλης να ζήσω
εκείνη την πολυπόθητη στιγμή όπου οι άνθρωποι δεν θα οδηγούν βαρετά αυτοκίνητα
σε γραμμές δρόμων, αλλά θα πετούν τα ιδιωτικά τους αεροπλανάκια στον ουρανό σε
διάφορες κατευθύνσεις. Ο χρόνος μέχρι να ανάψει το πράσινο είναι αρκετός για να
συνειδητοποιήσω το πότε θα γίνει αυτό κατορθωτό: ποτέ!
Πρώτα απ’ όλα, θα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο
αφού τα αεροπλανάκια μας δεν θα πετούν σε γραμμές το ένα πίσω του άλλου, αλλά
σε άτακτες κατευθύνσεις, πράγμα που θα καθιστά τις συγκρούσεις πιο εύκολες. Δεν
θα έχεις έγνοια μόνο τον μπροστινό σου, αλλά όλους όσους πετούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μπορεί
να σε τρακάρει ο από κάτω σου ανεβαίνοντας απότομα, μπορεί να σε τρακάρει ο από
πάνω σου χάνοντας ύψος, και ούτω καθεξής.
Με λίγα λόγια τα αεροπλανάκια αυτά θα πρέπει
να έχουν σφαιρικό σχήμα και να είναι διάφανα ώστε να ελέγχεις το από πού θα σου
έρθει η μαλακία ανά πάσα στιγμή.
Επίσης, σε περίπτωση σύγκρουσης, οι συνέπειες
θα είναι τεράστιες. Δεν θα πεθάνεις εσύ, ο άλλος κι άντε κάνας δυο άλλοι σαν
παράπλευρες απώλειες. Θα πεθάνουν κι όσοι πεζοί κινούνται στη γη και θα φάνε
στο κεφάλι τα συντρίμια. Με λίγα λόγια ατύχημα στον αέρα θα σημαίνει αυτόματα
και ατύχημα στη γη, δεδομένου ότι αυτό συμβαίνει πάνω από λεωφόρο. Πολλαπλασιασμός
θυμάτων, εν ολίγοις.
Μην θίξω τώρα το πρόβλημα που θα δημιουργηθεί
με τη στάθμευση. Θα πρέπει κάθε σπίτι να διαθέτει και από ένα διάδρομο απογείωσης
και προσγείωσης. Που σημαίνει ότι όλες οι στέγες θα πρέπει από τότε και στο εξής
να είναι επίπεδες για να διευκολύνονται οι απογειώσεις και προσγειώσεις. Δεν θα
βολεύουν τα κεραμίδια, άρα ένα τεράστιο ποσοστό σπιτιών θα κριθούν ακατάλληλα
για τον συγκεκριμένο σκοπό. Επιπλέον, όλοι οι υπόγειοι χώροι στάθμευσης σιγά,
σιγά, θα αχρηστευτούν και θα πρέπει τα κτήρια να διαθέτουν πλατιές ταράτσες.
Επίσης, προκύπτουν κι άλλα θέματα: Πόσο ψηλά
θα μπορείς να πετάξεις; Θα πρέπει να δημιουργηθούν άπειροι πύργοι ελέγχου εναέριας
κυκλοφορίας. Θα σηκώνεσαι από το σπίτι σου να πας στη δουλειά σου και θα πρέπει
να επικοινωνείς με τον αντίστοιχο πύργο ελέγχου που θα σε κατευθύνει ανάλογα με
την κίνηση και τη θέση των συναδέλφων σου σε ανάλογες συντεταγμένες. Δεν θα είναι
δηλαδή, παίξε – γέλασε. Θα θέλει ολόκληρη υποδομή η φάση.
Για να μην πιάσω τώρα στο στόμα μου θέματα lifestyle που θα τυραννήσουν την Κύπρο, ήτοι, ο κάθε
νεόπλουτος που θα μπορούσε να οδηγεί μίνι ελικοπτεράκι για να πάει στην εργασία
του, αλλά θα οδηγεί Μπόινγκ για να κάνει φιγούρα, ή και Κόνκορντ (κι ας έχουν
αποσυρθεί ως ασύμφορα, εμείς ως λαός συμφοράς, για όλα έχουμε λύση) για να ρίξει
γκόμενα…
3 σχόλια:
τζαι μετά με διάφανα σφαιρικά αεροπλανάκια πώς εννα χώννουμε το πτώμα στο καπό; :P
Έχω τέσσερις λέξεις να σου πω, σχετικά με τες ανησυχίες σου για τες μελλοντικές μεταφορές:
"Beam me up Scotty"
https://www.youtube.com/watch?v=3qMyg1s6G-E
Ποιος χρειάζεται αυτοκινητάκια τζιαι αεροπλανάκια άμα μπορεί να έshιει έναν τέθκοιον gadget μέσα στο σπίτι;
Ας μεν αναφέρω τζιαι το replicator:
https://www.youtube.com/watch?v=qD4EVXkfe0w
Μεν απογοητεύκεσαι Antichristos. Σκέφτου τι έζησεν να δει η γιαγιά σου μέσα σε 50-60 χρόνια (που το λούθου μια φοράν την εφτομαν στο διάστημαν) τζιαι νιώσε αισιόδοξος.
Φτάννει να μεν έρτει ο τρίτος παγκόσμιος δηλαδή λόγω του εθνικισμού τζιαι του καπιταλισμού βεβαίως βεβαίως...
Έχτές εδιάβαζα για τραίνα στην Κύπρο σήμερα για ιπτάμενα αυτικίνητα παρολαυτα εγώ παραμένω υπέρμαχος του διακτινισμού. Να μπορείς κιόλας να καθορίζεις ακτίνα περιμετρικά σου για να παίρνεις και ΄τα διάφορα σου αντικείμενα. Eίναι και eco friendly και πολλά πιο ευφάνταστος τρόπος.Διακτινισμός ο αγαπημένος μου τρόπος μεταφοράς!!
Δημοσίευση σχολίου