Χριστέ Και Παναγιά Μου

Το γεγονός ότι μεγαλώνω και αλλάζω καταδεικνύεται κι από το γεγονός ότι σήμερα, ημέρα παρουσίασης των τεσσάρων υποψήφιων τραγουδιών για τη Γιουροβίζιον, μετά βίας άντεξα να τα ακούσω όλα μέχρι τέλους. Θα μου πεις, δεν άλλαξες εσύ, τα τραγούδια είναι όντως χάλια, μα όπως και να ‘χει, για να φτάσω στο σημείο να καταλήξω να υποστηρίζω το τραγούδι του Μαρτάκη, καταλαβαίνεις πού κυμαίνεται το φετινό επίπεδο.

Ο Μαρτάκης, που ως το 2006 ήταν φωτομοντέλο του συρμού και έκανε τον κομπάρσο στα βίντεο κλιπ της Βίσση, σήμερα ποντάρει στη Γιουροβίζιον. Τέτοια γεωμετρική πρόοδο μόνο αυτός και η Ειρήνη Χαραλαμπίδου είδαν στη ζωή τους. Εντάξει, πόνταρε και παλιότερα στον διαγωνισμό, αλλά τον είχε κάνει η Καλομοίρα μια χαψιά. Τόσο εύκολος αντίπαλος ήταν. Σήμερα, θεωρείται φαβορί. Τέτοια δίσεκτα χρόνια διαβαίνουμε. Και όχι μόνο θεωρείται φαβορί, αλλά μπαίνει και στο ρινγκ με τραγούδι γραμμένο από τον Ηλία Κόζα (από πέρσι), και με τις ευλογίες του Χριστού και της Παναγίας, τους οποίους επικαλείται πολλάκις στο ρεφραίν.

«Βάζω στη σκέψη μου φωτιά, καίω τα όνειρά μου, με το κεφάλι μου ψηλά, Χριστέ και Παναγιά μου!»  λέει ο άκρως θρησκευτικός στίχος - μια μέρα θα γίνει πιο καλτ κι από το φόρεμα της Γαρμπή.

Η επίκληση της Παναγίας δεν αποτελεί καινοτομία στα γιουροβιζιονικά δρώμενα. Η Μαρίζα Κωχ το 1976 στη Χάγη εκπροσώπησε την Ελλάδα με το «Παναγιά μου, Παναγιά μου», ένα τραγούδι εμπνευσμένο από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο (ήταν τότε που το ελληνικό κράτος ασχολούνταν ακόμα με το θέμα). Τι κι αν το είχε προκρίνει ο Χατζιδάκις, το τραγούδι πάτωσε. Χώρια που υπήρχαν φόβοι ότι ένας ελεύθερος σκοπευτής των Τούρκων βρισκόταν μέσα στο θέατρο και ετοιμαζόταν να πυροβολήσει την τραγουδίστρια την ώρα που σφάδαζε. Θα είχαμε τον πρώτο φόνο live on air. Μπορεί λοιπόν να δάκρυσε η Κωχ, μπορεί να δάκρυσαν οι εικόνες, μα θέση στη δεκάδα δεν είδαμε.

Δεν το βάλαμε κάτω. Τα θεία πρωταγωνίστησαν και επί Ελίνας Κωνσταντοπούλου το 1995 στο Δουβλίνο. «Ποια προσευχή εγώ να κάνω για τα κρίματά τους, ποια προσευχή να πω εγώ για να σωθούν;» αναρωτήθηκε η Ελίνα την ίδια εποχή που διατεινόταν ασυστόλως πως «όταν το τηλέφωνο χτυπήσει κανείς δεν θα στο απαντήσει». Η ‘Προσευχή’  ήταν τραγούδι αφιερωμένο στο μακεδονικό αυτή τη φορά (ήταν τότε που το ελληνικό κράτος ασχολούνταν ακόμα με το θέμα), μα πάλι δεν ίδρωσε το αφτί του Ευρωπαίου, πέρασε και δεν ακούμπησε η συμβολή της ορθόδοξης εκκλησίας.

Μόνο ο Σάκης κατάφερε να εξαργυρώσει τις ευλογίες, όταν το 2004 λίγο πριν μπει στην Πόλη σαν μετεμψύχωση του Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου, πήρε την ευχή του Πατριάρχη στο Φανάρι. Προφανώς το “shake, shake, shake it mi amor” ήταν τόσο... θεϊκό, που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Τρίτη θέση για τον Ρουβά.

Τώρα ο Μαρτάκης συστρατεύεται τόσο με τον Χριστό, όσο και με την Παναγία, "Εν τούτω Νίκα" τέκνον μου, είμαι πολύ περίεργος να δω τι ψάρια θα πιάσει. Εισηγούμαι σε μελλοντικούς υποψήφιους να κάνουν αναφορές και στον Άγιο Φανούρη, που έχει καλή φήμη στο να βρίσκει πράγματα, από χαμένα τηλεκοντρόλ μέχρι γκόμενους σε γεροντοκόρες, καθώς επίσης, μετά το κυπριακό και το μακεδονικό να καταπιαστούν με την επιστροφή των μαρμάρων του παρθενώνα, τώρα που είναι της μοδός.

Τα υπόλοιπα τραγούδια πλην του Μαρτάκη τα βρήκα εξαιρετικά εκτός πνεύματος, ακόμα και το Rise Up που θεωρείται επικίνδυνο μου θυμίζει κάτι ασύδοτα σκηνικά από Μύκονο που δεν είναι της ηλικίας μου, και το οποίο αμφιβάλλω αν θα αποδοθεί τηλεοπτικά με ενδιαφέροντα τρόπο ώστε να συντηρήσει τα καλά ελληνικά πλασαρίσματα των τελευταίων 13 χρόνων.