Τα Δόντια Που Ίσιωσαν

Το 2011 πήγα στο Βερολίνο με τη Μπρέντα (το πρώτο μας ταξίδι μαζί) και έβγαλα αυτή την ηλίθια φωτογραφία έξω από το Κοινοβούλιο την οποία όταν είδα αργότερα έφριξα, καθότι η οδοντοστοιχία μου θύμιζε κυπριακό πεζοδρόμιο, με τα πλακάκια του ατάκτως ερριμένα. Ήρθαμε πίσω, πήγα στην ορθοδοντικό και της είπα "κάνε ένα έλεος με αυτό το χαμόγελο - προσβολή δημοσίας αιδούς" και αυτή μου απάντησε "θα βγάλεις δυο δόντια να δημιουργηθεί χώρος και να μου ξανάρθεις".

Το 2012 στη Βενετία πήγα με δύο δόντια μείον και καμιά εικοσαριά σίδερα στα δόντια, τύφλα να 'χει ο Κουταλιανός. Με είδε η Βενετία στα όρια του φαφούτη και έφριξε, φούσκωσε τα κανάλια της και βούλιαξε άλλο μισό μέτρο κάτω από τη θάλασσα. Το κενό που βλέπεις στη φώτο άρχισε να κλείνει αφού το πίσω δόντι ξεκίνησε μία πορεία προς τα εμπρός, να κρύψει το αίσχος. 

Το 2013 στην Κροατία τα δόντια μετακινήθηκαν, έφτασαν στον προορισμό τους πιο γρήγορα και από τη βαλίτσα της Μπρέντας που χάθηκε στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Δεν ντρεπόμουν τόσο να φωτογραφηθώ προφίλ πια, αν και υπήρχαν ακόμα κενά και απλήρωτοι λογαριασμοί να κλείσουν. 

Σήμερα, 2014, μέρα γιορτής, μέρα χαράς, μέρα χαρμόσυνη, τα έβγαλα και ησύχασα! Τσακ, τσακ με την τανάλια τα στείλαμε στο πυρ το εξώτερον! Όχι άλλα συρματομπλέγματα στην πατρίδα μας, όχι άλλα σύρματα στα δόντια μας! Μπρέντα μου, αγάπη μου, τέρμα τα μεταλλικά φιλιά, τέρμα η δυσφορία και το ατέλειωτο καθάρισμα με το βουρτσάκι μετά από κάθε γεύμα. Και προ πάντων, άπειρα ταξίδια που έπονται με περήφανα χαμόγελα!

Είμαι τόσο χαρούμενος! Και χαίρομαι απίστευτα που έχω δίπλα μου μία κοπέλα-κίνητρο και έμπνευση, η οποία με εξωθεί να διορθώνω πράγματα πάνω μου για χάρη της, από τα δόντια και τα νύχια μέχρι τις πιο αβυσσαλαίες πτυχές του χαρακτήρα μου.