Δίψα για Μάθηση

Ένας φίλος μου έστειλε αυτό εδώ το λινκ που αφορά στη δημιουργία μιας σχολής για τσιμπούκια. Πήγαινε να δεις το προσπέκτους, έχει ωραιότατες φωτογραφίες από τα μαθήματα, σαν κι αυτήν που βλέπεις, και αν ενδιαφέρεσαι να πας να γραφτείς.

Βλέποντας τη φωτογραφία, σκέφτηκα τι μπορεί να ακούει κανείς μέσα σε εκείνο το τμήμα:  

Δασκάλα: Βγάλτε όλες πάνω τις πούτσες σας! Διαγώνισμα!

Μαθήτριες: Ωωωω!

Δασκάλα: Είπα, διαγώνισμα!

Μαθήτριες: (αποδοκιμαστικά) Ωωωωω!

Δασκάλα: Ώξις και ξερός! Να ρουφήξετε τώρα από μιαν απρόοπτη, να δω ποιες διαβάζουν! Εμπρός, τι το σκέφτεστε; Για να δω πώς θα ανταποκριθείτε σε περίπτωση αναπάντεχου τσιμπουκιού.

Μαθήτρια Χ: Τι είναι το αναπάντεχο τσιμπούκι, κυρία;

Δασκάλα: Άμα μιλάει η δασκάλα σου, εσύ κοιμάσαι όρθια! Και σας είχα πει να υπογραμμίζετε τα θέματα SOS. Το λέει η λέξη! Α-να-πάν-τε-χο! Σου έρχεται σαν αστροπελέκι από εκεί που δεν το περιμένεις: στο αυτοκίνητο εν κινήσει, στην τουαλέτα του ρεστοράν, στο κλαμπ, κάτω από το γραφείο του προϊστάμενου. Τόσες φορές τα είπαμε, δείχτε μου ότι τα εμπεδώσατε να σχολάσω, να πάω μια φορά σπίτι μου ευχαριστημένη! Λοιπόν, έχετε δεκαπέντε λεπτά!

Μαθήτρια Ψ: Κυρία, εγώ δεν έφερα την πούτσα μου.

Δασκάλα: Γιατί;

Μαθήτρια Ψ: Μάλλον τη ξέχασα στο σπίτι.

Δασκάλα: Να δώσεις λευκό!

Μαθήτρια Ψ: Μα είναι άδικο...

Δασκάλα: Σκασμός! Αύριο να παρουσιαστείς με τον κηδεμόνα σου. Ποιος στρατιώτης πάει στον πόλεμο χωρίς το όπλο του, μωρή;

Μαθήτρια Ψ: Να τηλεφωνήσω στο σπίτι να πεταχτεί η μάμα μου να μου τη φέρει;

Δασκάλα: Ξέρει η μαμά σου πού την έχωσες;

Μαθήτρια Ψ: Μπορεί να τη βρήκε εκεί που καθάριζε.

Χτυπά η πόρτα. Ανοίγει. Μπαίνει μέσα η μαμά της μαθήτριας Ψ.

Μαμά: Συγγνώμη που διακόπτω το μάθημά σας. (προς την κόρη της) Αγάπη μου, ξέχασες σπίτι την πούτσα σου!

Δασκάλα: Μόλις τώρα την επέπληττα επ’ αυτού κυρία Παπαδοπούλου.

Μαμά: Συγχωρείτε την κορούλα μου, είναι λίγο άρρωστη αυτές τις μέρες και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στα μαθήματά της. Εχτές για παράδειγμα, τους είπατε να κάνουν 45 πεοβυθίσεις, αλλά είχαν κλείσει οι αμυγδαλές της και έμεινε αδιάβαστη.

Δασκάλα: Αυτά είναι εύκολα κυρία μου, σκέτη προθέρμανση. Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική.

Μαμά: Δεν καταλαβαίνετε, μικρές είναι ακόμα, θέλουν λίγο χρόνο. Δεν μπορούν να απορροφήσουν την ύλη τόσο εύκολα. Καμιά φορά ζητά κι από μένα βοήθεια, και δεν ξέρω να τη βοηθήσω. Τις προάλλες μου ζήτησε να τη βοηθήσω στο deep throat, της είπα «δεν ξέρω αγάπη μου, την εποχή μας δεν είχε τέτοια» και την έστειλα στην μεγάλη της αδελφή.

Δασκάλα: Θα τα συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή αυτά κυρία μου, είναι θέματα του Υπουργείου.

Μαθήτρια Ψ: (ενθουσιασμένη) Ευχαριστώ μαμά! Πού την βρήκες;

Μαμά: Κάτω από το μαξιλάρι σου αγάπη μου.

Δασκάλα: Το χρυσό μου. Κοιμάται με τα μαθήματά της στο προσκεφάλι της. Από τις καλύτερες μου μαθήτριες! Ευχαριστούμε πολύ κυρία Παπαδοπούλου (κλείνει την πόρτα).

Δασκάλα: Τι με κοιτάτε πορνίδια; Τώρα που έφυγε η μαμά της, μπουκώστε! Όλο κάτω! Όποια τον σηκώσει πρώτη παίρνει το άριστα!

Μαθήτρια Χ: Κυρία, ρουφώ μιαν ώρα και τίποτε. Πρέπει να χάλασε.

Δασκάλα: Διαβάστε καλά τα δεδομένα της άσκησης! Τι ηλικία έχει το όργανο; Με τι ταχύτητα ρέει το αίμα στις φλέβες του; Κάντε τον πολλαπλασιασμό ξανά και υπολογίστε πόσες φορές πρέπει να ρουφήξεις για να ορθωθεί!

Μαθήτρια Χ: Κυρία, πιάστε την να δείτε. Σοβαρά, χάλασε. Να πάω στον αποθηκάριο, μισό λεπτάκι, να ζητήσω μιαν καινούρια;

Δασκάλα: Ας την πρόσεχες να μην χάλαγε. Είστε υποχρεωμένες να συντηρείτε τα χρειώδη σας! Δεν μπορεί να αναπληρώνει η σχολή τα σπασμένα κάθε λίγο και λιγάκι.

Μια μαθήτρια σηκώνει το χέρι της και δείχνει τη διπλανή της που αντιγράφει.

Δασκάλα: Δεν ρουφάμε από την πούτσα της διπλανής μας! Ελπίδα, ακυρώνεσαι. Μηδέν!

Ντριιιιν, το κουδούνι. Παρατάνε όλες τις πούτσες στα θρανία και βγαίνουν για διάλειμμα.

Δασκάλα: Πού πάτε; Όλες πίσω! Στις θέσεις σας! Θα βγείτε έξω όταν πω εγώ! Και χωρίς να ακούσω κίχ! Κιχ!

Πηγαίνετε παιδιά!

(Α' λα Παπαγιαννόπουλος στα 'Χτυποκάρδια').

Φαίνεται ότι είμαι σπίτι άρρωστος και βαριέμαι τη ζωή μου έτσι;…Τι, όχι;