Το Τίβολι Είναι ο Βυσσινόκηπος

Βαριόμουν να πάω να δω τον Βυσσινόκηπο, παρόλο που η Μπρέντα πρόλαβε και έκλεισε εισιτήρια. Κατ’ ακρίβεια ευχόμουν να βρέξει και να ακυρωθεί η παράσταση. Χώρια που για μένα ένας είναι ο Βίσση-νόκηπος, δεν ήθελα κουλτούρα και Άντον Τσέχωφ. Αλλά δεν έβρεξε, στην πορεία άλλαξα και διάθεση, οπότε είπα να αποβάλω για λίγο την ποπ κοσμάρα μου και να το παίξω λίγο διανοούμενος.

Τελικά, όχι μόνο δεν το μετάνιωσα, αλλά για πρώτη φορά σε κυπριακή παραγωγή έβαλα και τα κλάματα. Με δυσκολία κρατήθηκα να μην πλαντάξω σε μοιρολόι και γίνω δακτυλοδεικτούμενος. Έκλαψα γιατί όπως πιθανόν να ξέρεις, η παράσταση λαμβάνει χώρα στο λούνα παρκ του Τίβολι. Το οποίο, για όσους δεν γνωρίζουν, τη δεκαετία του ’80 όπου εγώ διένυσα τα παιδικά μου χρόνια ήταν κάτι σαν εγχώρια Ντίσνεϊλαντ. Ήταν το πιο πρωτοποριακό λούνα παρκ της χώρας, κλάσεις ανώτερο των υπολοίπων (δεν είχε και πολλά, τότε είχαμε το ‘Μοναστηράκι’, το λούνα παρκ του ‘Παπαφιλίππου’ και το ‘Δρακουμέλ’).

Το Τίβολι, όπως θα ξέρεις κλείνει για πάντα σε λίγο καιρό. Η κυβέρνηση αποφάσισε να κτίσει γραφειακές εγκαταστάσεις στον χώρο εκείνο και κάνει έξωση στον ιδιοκτήτη του. Αυτό το τέλος εποχής, λοιπόν, αντιπαραβάλλεται με την ιστορία του Βυσσινόκηπου, η οποία ναι είναι πολύ βαρετή και δεν έχει καμία σημασία στην παράσταση, αλλά παρόλα αυτά, προκαλεί συγκλονισμό. Η παράσταση αυτή είναι ανατριχιαστικά επίκαιρη, είναι πάνω απ’ όλα ένα political statement, μία έμμεση διαμαρτυρία, μία διαδήλωση και ένας επικήδειος στα παιδικά χρόνια πολλών γενεών Κυπρίων.

Κάτι περισσότερο από εύστοχο είναι το timing στο οποίο πραγματοποιείται το εγχείρημα, χίλια μπράβο στους εμπνευστές της ιδέας. Παρόλο που η αρχική μου αντίδραση όταν είχα ακούσει ότι κλείνει το εν λόγω λούνα παρκ, ήταν αδιάφορη, εντούτοις όταν πέρασα απόψε τις πύλες για να δω το έργο, σφίχτηκε η καρδιά μου με την παρακμή που αντίκρισα. Τι να κάνεις, τίποτε δεν γυρίζει πίσω σ’ αυτή τη ζωή.

Κατά τα άλλα, το εισιτήριο θα μπορούσε να ήταν και φθηνότερο (€20 στην εποχή της Τρόικας; Εδώ στη Βίσση, στο Lav, πληρώνεις €10!). Μου έκανε εντύπωση όταν είδα κόσμο μπροστά μας στην ουρά να αποχωρεί από τον χώρο όταν η ταμίας τους είπε την τιμή του εισιτηρίου. Επίσης, η παράσταση θα μπορούσε να ήταν και ελαφρώς μικρότερη σε διάρκεια, αλλά αναντίρρητα πρόκειται για εξαιρετικά προσεγμένης παραγωγής, που σε κάνει να μην ντρέπεσαι για το από πού κατάγεσαι, πράγμα σπάνιο για την πλειοψηφία των καλλιτεχνικών δρώμενων που λαμβάνουν χώρα στη βραχονησίδα μας.