Τριάντα Συν Ένα

30. Γεννήθηκα στις 21.12.80 και σήμερα κλείνω τα 31. Βάσει του ημερολογίου των Μάγια, στις 21.12.2012, όταν θα κλείνω τα 32 μου και θα μπαίνω στα 33 θα έρθει το τέλος του κόσμου και θα βασιλέψει ο Αντίχριστος. Όπως βλέπεις, σας απομένουν άλλες 364 μέρες. Υπομονή.

29. Γεννήθηκα στην κλινική του Ριρή, όπως η μισή Λευκωσία, σε εκείνο το κτίριο που σήμερα είναι καφετέρια. Εκεί δηλαδή που με ακούμπησαν μόλις γεννήθηκα, σήμερα μάλλον ξεπλένονται ποτήρια με καφέδες και τασάκια με τσιγάρα. Δεν το λες και ιδιαίτερα τιμητικό. Ήμουν μαλλιαρό βρέφος, στην κοσμάρα μου. Έγινα τριών χρονών να μιλήσω και έκτοτε δεν έβαλα γλώσσα μέσα μου.

28. Δεν το έχω με τα αθλητικά και τα σπορ. Μικρός είχα γραφτεί μπάσκετ, τένις, ολυμπιακή γυμναστική, κολύμβηση, αλλά σε τίποτα δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός. Άντε λίγο να ξεχώριζα στην ολυμπιακή γυμναστική λόγω ύψους και ευλυγισίας αλλά όχι επειδή ήμουν κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο. Η κολύμβηση μου άρεσε, αλλά ήμουν κρυουλιάρης και πού να βρεις θερμαινόμενη πισίνα στα 80ς. Τέλος πάντων. Η ουσία είναι ότι ήμουν και είμαι μαλθακός.

27. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα χωριάτικα μακαρόνια του Μιτσίδη με τρίμμα από χαλούμι. Πολλοί το θεωρούν προσφυγικό φαγητό, εγώ το θεωρώ μεγαλειώδες. Τρώω τρεις με τέσσερις φορές τη βδομάδα!

26. Δύσκολα κάνω πραγματικές φιλίες με άντρες. Στα 31 μου χρόνια μπορώ να σου πω ότι έχω σίγουρα 7 άντρες φίλους, αλλά υπάρχουν και μέρες που απορώ αν έχω έστω κι έναν. Από την άλλη, νομίζω ότι οι φιλίες μου με τις γυναίκες είναι ακόμα πιο δύσκολες γιατί αργά ή γρήγορα τις βλέπεις με άλλο μάτι. Εν πάση περιπτώσει, ξαναρώτα με λίγο πριν πεθάνω για να σου με σιγουριά πόσους φίλους έχω.

25. Εμένα που με βλέπεις, κάποτε έδωσα παγκύπριες εξετάσεις για τα ΑΕΙ Ελλάδος για να σπουδάσω ιατρική. Ούτε εγώ ξέρω τι σκεφτόμουν.

24. Οι 4 μήνες που πέρασα στα ΥΕΑ του Αυλώνα για να γίνω αξιωματικός ήταν οι μόνοι που άξιζαν στους 26 της στρατιωτικής μου θητείας. Μπορώ να γράψω τόμους από ιστορίες για την ίλη ΥΕΑ, ήταν από τις πιο συγκλονιστικές και ενδιαφέρουσες μου εμπειρίες.

23. Στην Ελλάδα, οι καλαμαράδες στρατιωτικοί μας έλεγαν ότι άπαξ και δεν είμαστε προβλεπόμενοι «θα τον πιούμε» κι εγώ που δεν καταλάβαινα, μια μέρα σήκωσα το χέρι μου και τους ρώτησα «συγγνώμη, τι θα πιούμε;» και τότε όλοι έπεσαν στα πατώματα από τα γέλια. Σόρρυ, αλλά η σωστή έκφραση θα ήταν «θα τον φάτε».

22. Αυτή είναι η τάξη μου από το Δημοτικό, που τόσο λατρεύω. Μετά από χρόνια μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι ήταν η καλύτερη από όλες. Αγαπούσα και αγαπώ και την τάξη του Λυκείου, αλλά η αθωότητα που διακατείχε τις φιλίες του Δημοτικού εξαργυρώνεται ακόμα και σήμερα, οπότε σόρρι, δεν μπορώ να μην μεροληπτήσω υπέρ τους. Ήμασταν πολύ μη μου άπτου τάξη. Αλλά, ήμασταν και οι καλύτεροι της γενιάς μας.

21. Θυμάμαι ότι στα 17 μου, σε διακοπές με συμμαθητές στον Πρωταρά, ήρθε μία συμμαθήτρια να μου κάνει μασσάζ χωρίς να της το ζητήσω, και εκσπερμάτωσα μέσα σε πέντε λεπτά. Εννοείται χωρίς αυτή να το πάρει χαμπάρι και χωρίς να τον έχω αγγίξει καθόλου. Τι αθώα χρόνια!

20. Μπορώ άνετα να με φανταστώ πατέρα, αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμος να θέσω τα θέλω μου σε δεύτερη μοίρα για χάρη ενός παιδιού. Δεν είμαι όμως και τόσο απόλυτος. Όταν με αγκαλιάζει ο 4χρονος ανιψιός μου, με μισώ που ακόμα δεν έχω κάνει δικά μου παιδιά.

19. Το 2001 (επί ‘Κραυγής’), έβαλα μέσον τρία άτομα για να μπω στην δημοσιογραφική διάσκεψη της Βίσση στο Χίλτον και να καταφέρω με χίλια ζόρια να πάρω ένα αυτόγραφο. Τότε η Άννα ήταν πραγματικά ακριβοθώρητη, σταρ με τα όλα της, όχι όπως τώρα που κάθεται και κάνει σόου στις συναυλίες της με τον κάθε καραγκιόζη :Ρ

18. Ήμουν ανέκαθεν μαμούχαλος. Με την έννοια του φλώρου. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά εξοικειώθηκα μ’ αυτό και με αγαπώ έτσι. Όχι πάντα, αλλά σχεδόν πάντα. Το «σε όποιον αρέσουμε» ήταν παντιέρα μου από νωρίς.

17. Λατρεύω τον ύπνο. Κοιμάμαι πολύ. Τα σαββατοκύριακα κοιμάμαι 12 ώρες κάθε νύχτα. Τα μισά χρόνια των σπουδών μου τα πέρασα κοιμώμενος. Δεν αισθάνομαι ότι με αυτό τον τρόπο σπαταλώ τον χρόνο μου ή ότι ζω λιγότερο. Θεωρώ ότι ο ύπνος είναι κομμάτι της ζωής. Και γι αυτό τον θεωρώ ως χρόνο ποιότητος που ξοδεύω για τον εαυτό μου. Νομίζω δεν θα τον χορτάσω ποτέ. Ούτε ως πεθαμένος.

16. Δεν αντέχω τους politically correct. Πες πουτάνα αντί για πόρνη, να γεμίσει το στόμα σου. Πες πούστης αντί για γκέι. Πες δουλάρα αντί για οικιακή βοηθός. Πες παρθένα αντί για ντροπαλή. Πες αγάμητη αντί για οξύθυμη. Πες κακογαμημένος αντί για εργένης. Έχει πιο πολλή πλάκα.

15. Σκέψου ότι όταν μου πρότειναν το 2007 να παίξω σε μια ερασιτεχνική παράσταση, έκανα τον δύσκολο. «Μα, βαριέμαι», «Μα, δεν έχω χρόνο» κι άλλες μαλακίες. Φέτος μετρώ αισίως εφτά παραστάσεις και πάμε για την όγδοη. Θεωρώ μακράν τους «Συμπέθερους απ’ τα Τίρανα» την καλύτερη παράσταση που ανεβάσαμε από πλευράς καλλιτεχνικής αρτιότητας και επιτυχίας, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν αγαπώ ιδιαίτερα και το «Λεφτά με τη Σέσουλα», λόγω του ότι εκεί άρχισε να ψήνεται το Μπρεντό-ειδύλλιο.

14. Εξαιρουμένης της Μπρέντας, έχω ερωτευτεί αληθινά δυόμιση φορές. Ξέρεις ότι ξεπέρασες τους πρώην σου έρωτες όταν αρχίζεις να νοιάζεσαι γι αυτές και να θέλεις το καλό τους. Νομίζω ότι μετά από χίλια ζόρια, άπειρα ξενύχτια και χιλιάδες Βίσσες στο cd player, έφτασα πια σ’ αυτό το σημείο.

13. Μετά την ηλικία των 25 τα χρόνια περνούν πάρα πολύ γρήγορα. Δεν τα προλαβαίνεις. Δυστυχώς. Και όπως μου είπε και ο πατέρας μου λίγο πριν πεθάνει, «ούτε που θα καταλάβεις για το πότε πάτησες τα 60».

12. Μου την σπάνε οι άνθρωποι που δηλώνουν ότι αγαπούν τη δουλειά τους. Κανένας δεν μπορεί να χαίρεται που ξυπνά για να πάει δουλειά. Ακόμα και αν είσαι εισοδηματίας, έρχεται η μέρα που βαριέσαι να ξυπνήσεις για να πας να εισπράξεις. Το «μου αρέσει η δουλειά μου και περνώ καλά» είναι η μεγαλύτερη απάτη που έχω ακούσει.

11. Έχω κάνει εγχείρηση στομάχου για στένωση πυλωρού, έχω βάλει σιδεράκια στα δόντια, έχω σπάσει το χέρι μου, χάνω μαλλιά από την ηλικία των 14 και προχωρώ ακάθεκτος προς τη φαλάκρα, δίχως να έχω εξοικειωθεί πλήρως με την ιδέα. Μετά έκανα εγχείρηση ανοικτής καρδίας και πήραν όλες οι αρρώστιες ασήμαντη σημασία.

10. Το διαχωριστικό ανεύρυσμα με βρήκε σαν σήμερα πριν δύο χρόνια. Ο πόνος ήταν τεράστιος, απερίγραπτος, υπερφυσικός, στην αρχή νόμιζα ότι επρόκειτο για μαύρη μαγεία. Όταν συνήλθα λίγο σκέφτηκα να πιω λίγο νερό (για να μου περάσει) και να πάω για ύπνο (!). Αν δεν είχα τηλεφωνήσει αμέσως για βοήθεια, θα είχα πεθάνει από εσωτερική αιμορραγία εντός είκοσι λεπτών!

09. Στην αρχή δεν ήξεραν τι έπαθα, να φανταστείς ότι η αρχική διάγνωση ήταν ότι είχα δισκοπάθεια (!) και μετά ότι τρύπησε ο πνεύμονάς μου (!!). Μπορεί βέβαια και να μην ήθελαν να μου πουν κατάματα την αλήθεια. Όταν αναγκάστηκαν να μου ανακοινώσουν τη διάγνωση και ότι έπρεπε να χειρουργηθώ εδώ και τώρα νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα. Γύρισα και είπα στη μάνα μου: «Μακάρι να σου πεθάνω απόψε, να μάθετε όλοι στην οικογένεια τι είναι σημαντικό σ’ αυτή τη ζωή». Λίγους μήνες πριν, το μόνο που τους ένοιαζε όλους εδώ μέσα ήταν τι χρώμα πλακάκια θα βάλουμε στην πισίνα.

08. Όταν συνήλθα το άλλο πρωί και κατάλαβα ότι είμαι καλωδιωμένος, με σωλήνες στο στόμα και σύρματα να φύονται από τις καρωτίδες και το στομάχι μου, πανικοβλήθηκα και νόμιζα ότι ξύπνησα στη μέση της εγχείρισης. Εκεί άκουσα τη φωνή της νοσοκόμας να μου λέει: «Χρίστο ξύπνησες; Τελείωσε η εγχείρηση, σε ιάναμε, δεν έχεις τίποτα!» Νομίζω ήταν η ωραιότερη κουβέντα που άκουσα στη ζωή μου όλη! Και όπως ήμουν, αφέθηκα κοιμήθηκα τον πιο ωραίο ύπνο της ζωής μου.

07. Εξακολουθώ να ονειρεύομαι ένα σπίτι σε ημισφαίριο σχήμα, που αντί για πατώματα έχει dancefloors, αντί για πολυέλαιους έχει disco balls, αντί για τοίχους έχει γυαλιά με καταρράκτες και εγώ μέσα χορεύω μόνος μου σαν να είμαι σε διαστημόπλοιο χαμένος σε κάποιο μακρινό γαλαξία. Είναι το επόμενο μεγάλο μου project.

06. Παρόλο που από το 2000 μέχρι το 2009 πήγαινα συστηματικά σε γυμναστήριο, ουδέποτε κατάφερα να πειθαρχήσω διατροφικά. Έριχνα 1000 κοιλιακούς και μετά έτρωγα μια πίτσα μόνος μου. Με λίγα λόγια, ποτέ δεν έκτισα κορμί. Έχω ακόμα κοιλιά. Και τώρα που έχω να γυμναστώ δυο χρόνια δεν αντέχω ούτε μια σκάλα να ανεβώ. Αυτό θα αλλάξει και είναι ο στόχος του 2012! Αν τον τηρήσω να μου φτύσεις.

05. Σ’ αυτό εδώ το μπλογκ δεν μπόρεσα ποτέ να γράψω τις καλύτερές μου ιστορίες. Για προφανείς λόγους. Και είναι κρίμα να μην δημοσιοποιηθούν ποτέ, θα κλαις απ’ τα γέλια αν στις διηγηθώ. Απλά θα φάμε ξύλο και θα πάμε και φυλακή. Τώρα θα μου πεις, άμα δεν πήγαμε ακόμα με τόσα που σούρνω του Χριστόφια, δεν θα πάμε ποτέ…

04. Το μόνο που αρνούμαι να δεχτώ είναι ότι κάποτε θα πεθάνει η γιαγιά μου. Θα είναι σαν να τελειώνουν όλα.

03. Κάποτε έλεγα ότι το ωραιότερο πράγμα σε μια γυναίκα είναι ένα ωραίο στητό βυζί με πεταχτή, καστανή ρόγα. Τώρα δεν άλλαξα γνώμη, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν λατρεύω και τον τουρλωτό, γυαλιστερό κώλο. Να σου κλάσει σαν τον μυρίζεις, να πάρεις οξυγόνο!

02. Αυτό που ζω με τη Μπρέντα εδώ και ένα χρόνο είναι απερίγραπτο. Συνδυάζει ομηρικούς καβγάδες που άνετα γίνονταν σειρά, αλλά και αγάπες κι έρωτες που δεν έχω βιώσει ποτέ προηγουμένως. Δικηγόροι και οι δυο, δεν θέλεις να ξέρεις τι γίνεται όταν προσπαθούμε να «επιχειρηματολογήσουμε» και οι δυο πάνω σε έναν καβγά. Δεν της το έχω πει, αλλά καμιά φορά όταν κλείνω το τηλέφωνο και ξαπλώνω να ηρεμήσω, νιώθω ότι επιβίωσα συμπαντικής καταστροφής.

01.Πάντως, για να καταλάβεις πόσο ολοκληρωμένος νιώθω μαζί της, όταν με αγκαλιάζει εκεί που αράζουμε στο κρεβάτι, μου συμβαίνει κάτι σπάνιο. Χαλαρώνω εντός ενός δευτερολέπτου και κοιμάμαι. Νιώθω τόση πολλή ασφάλεια, νιώθω ότι εκμηδενίζονται όλα μου τα προβλήματα που πολύ απλά, κοιμάμαι. Εγώ, που κάθε βράδυ χρειάζομαι 45 λεπτά εγκεφαλικής διεργασίας για να διαγράψω τις άσχημες σκέψεις, τα προβλήματα, τα άγχη και να καταφέρω να κλείσω μάτι. Εγώ, που κάποτε έπαιρνα και χάπια. Τώρα, με αγκαλιάζει η Μπρέντα και είναι σαν να έχω γύρω μου ασπίδα προστασίας που ούτε ραδιενέργεια δεν μπορεί να την διαπεράσει. Κοιμάμαι αμέσως, και είναι ό, τι πιο όμορφο αισθάνθηκα στη ζωή μου.

+1

Σήμερα θα πάω να γυρίσω βίντεο κλιπ μαζί της σε ένα λούνα παρκ. Θα είναι η πιο ωραία μέρα του χρόνου!