Chart Show: Ντρέπομαι, Αλλά Μ' Αρέσει...

Πες μου πόσες φορές άκουσες ένα τραγούδι, σ’ άρεσε, αλλά ντράπηκες να το παραδεχτείς. Μην μου κάνεις τον ανήξερο, ξέρω ότι υπάρχουν άπειρα τραγούδια ευρείας κατανάλωσης και μη τα οποία σιγοτραγουδάς στο αυτοκίνητο αλλά αρνείσαι πεισματικά να δηλώσεις φαν τους για χίλιους δυο λόγους.

Έκανα μία λίστα με 10 τέτοια τραγούδια τα οποία ενίοτε κρυφακούω, με την ελπίδα ότι θα ξορκιστούν και θα απενοχοποιηθούν στον αιώνα τον άπαντα. Ο κίνδυνος να με παρεξηγήσεις τώρα γίνεται πιο ορατός από ποτέ, αλλά τι τα θες, κάθε τραγούδι έχει τη στιγμή του και πάντοτε ήμουν υπέρ του να υποστηρίζεις αυτό που σε φτιάχνει, ακόμα κι αν αυτό εν μέρει σε εκθέτει.

Λοιπόν, ξεκινώντας από το πιο αξιοπρεπές και κορυφώνοντας με τα πιο «ξεφτιλισμένα», ορίστε 10 τραγούδια τα οποία ουδέποτε θα τολμούσα να ομολογήσω δημόσια ότι μου αρέσουν:

10. Ας Είχα Τη Δύναμη – Λάμπης Λιβιεράτος.

«Ξαφνικά με κοίταξες στα μάτιαααα και δειλά μου είπες σ’ αγαπώωω…» Νιώθω τόσο φλώρος όταν τραγουδώ αυτό το τραγούδι που καταλήγω να με απολαμβάνω! Χα! Το τραγούδι το έγραψε ο Κονταξάκης ο οποίος είναι σαφώς επηρεασμένος από τον Καρβέλα. Θέλω να πω, «μυρίζει» Καρβέλα από το χιλιόμετρο το συγκεκριμένο τραγούδι. Στο βίντεο κλιπ παίζει η κουκλάρα –τότε- Βίκυ Κουλιανού και θα τη νοσταλγήσεις όταν τη δεις. Ω ναι, δεν θα έπρεπε να γερνά το πλάσμα. Η Μπρέντα μου είπε ότι αν της δώσω τον ρόλο της Κουλιανού, και δεχτώ να κάνω εγώ τον Λιβιεράτο δέχεται να το γυρίσουμε βίντεο κλιπ. Κάτι τέτοια 90ς κομματάκια τα λατρεύω.

09. Έρωτας Είναι – Βικτώρια Χαλκίτη.

«Έρωτας είναι, χτυπάει θες δεν θες, έρωτας είναι, δεν είναι υπερβολές!» Πάρτι Γυμνασίου. Αυτό θυμάμαι μ’ αυτό το τραγούδι. Α, ναι… Και το καλοκαίρι του 1994. Υπέροχα χρόνια. Η Βικτώρια Χαλκίτη έλαμψε μ’ αυτό τότε, έκτοτε ακόμα προσπαθεί να κάνει καριέρα. Οι κακές γλώσσες λένε ότι τραγουδά στη θέση της Καλομοίρας όποτε αυτή βγάζει δίσκο. Ή μάλλον ότι την ντουμπλάρει κανονικά. Αν σκεφτείς ότι στη Γιουροβίζιον του Βελιγραδίου με το Secret Combination η Χαλκίτη έβγαλε το φίδι από την τρύπα, δεν παίζει να είναι και εντελώς ψέματα…

08. Παίζεις; – Καλομοίρα.

Την παίζω Καλομοίρα μου, την παίζω! Μιας που την έφερε η κουβέντα… Πάρε και μια Καλομοίρα στο νούμερο 8. Εντάξει, για την Καλομοίρα δεν ντρέπομαι και τόσο. Ουδέποτε θα τολμούσα να δηλώσω φαν των τραγουδιών της, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν χαμογελώ όταν την πετυχαίνω στο ραδιόφωνο ή ότι με χαλάνε τα από καιρού εις καιρόν σουξέ της. Αυτό το πλάσμα έχει τόσο θετικό vibe που αθωώνει πάσα απόπειρά της να φέρει το μικρόφωνο κοντά στο στόμα. Έχω βίτσιο με την Καλομοίρα, άνετα θα την παντρευόμουνα, λιώνω όποτε την βλέπω, αν και τώρα που μεγάλωσε κι έγινε πιο γυναίκα με χάλασε λίγο. Αυτό το παρθενοπιπινίστικο που είχε παλιότερα με ερέθιζε περισσότερο.

07. ΟΚ – Νίνο.

Αν μου έλεγες κάποτε ότι θα μου αρέσει τραγούδι του Νίνο, θα σου απαντούσα ότι πιο πιθανό το έχω να γίνω Τούρκος Διάκε μου, την πίστη μου ν’ αλλάξω. Κι όμως, ντρέπομαι, αλλά αυτό το καλοκαίρι πωρώθηκα με το «ΟΚ». Φοίβος, μάνα μου. Μας ταΐζει σκουπίδια κι εμείς για κάποιο ανεξήγητο λόγο τα καταπίνουμε και φτάνουμε στο σημείο να πούμε κι ευχαριστώ. «Κι αν έρχεται το τέλος και η καταστροφή, το μόνο που μετράει, μωρό μου είσαι εσύ». Η κατάσταση χειροτερεύει όταν οφείλω να ομολογήσω ότι μ’ αρέσει και το βίντεο κλιπ. Για περίοδο ισχνών αγελάδων που διανύουμε, έγινε καλή δουλειά. Άσχετη πληροφορία, αλλά στη λέω, φέτος το καλοκαίρι πήγα τουλάχιστον σε τρεις γάμους που άνοιξαν το γλέντι με το εν λόγω τραγούδι. Είδες, υπάρχουν και χειρότερα.

06. Το Τυχερό Αστέρι – Hi5.

«Υπάρχει ένα αστέρι για μας… τυχερόοο» Ναι, άρχισαν να σοβαρεύουν τα πράγματα, άρχισα να ντρέπομαι πολύ. Αλλά το τραγούδι αυτό μ’ άρεσε και δεν είναι κακό, ‘ντάξ; Άσε που αν δεν ήταν και η ξινισμένη η Μάρλεν στο γκρουπ να σπέρνει κακά δαιμόνια, πολύ πιθανόν να μην είχαν διαλυθεί τόσο γρήγορα και να μας είχαν διαποτίσει με κι άλλα ανάλογα αριστουργήματα, λίκνα του πολιτισμού.

Και μπαίνουμε στην πεντάδα. Παίρνω βαθιά ανάσα και ελπίζω να μην αυτοκτονήσατε ακόμα.

05. Η Υπόθεσή Μας Εκκρεμεί – Γιώργος Λεμπέσης.

Μόνο και μόνο που λέω το όνομά του, νιώθω μια δηλητηριώδη ώση να χτυπά το νευρικό μου σύστημα. Ο άνθρωπος που κάποτε δήλωνε «αδελφός με τον Φόιβο» σήμερα δεν έχουμε ιδέα που βρίσκεται και τι κάνει, και ευτυχώς. Ο άνθρωπος ήταν τόσο αντισταρ που ακόμα και ο Φοίβος που κατάφερε να μας πείσει ότι η Βανδή είναι τραγουδίστρια δεν κατάφερε να του βγάλει πάνω από δύο δίσκους. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να μην ομολογήσω ότι σιγοτραγούδησα πολλά τραγούδια του, όπως την «εξάρτηση» και το «που να ‘ναι τώρα το μωρό μου» ειδικά την περίοδο που ήμουν στον στρατό. Το «Η Υπόθεσή Μας Εκκρεμεί» είναι μακράν τον καλύτερό του, Φοίβος at his bests αν με ρωτάς, και θα μπορούσε να το είχε πει κάλλιστα άλλος ερμηνευτής και να ήταν από τις πιο καλές στιγμές της ελληνικής ποπ. «Μωρό μου αν μ’ αγαπάς μην αργείς και τίποτ’ άλλο να μην σκεφτείς, στο λέω δεν έχει ακόμα χαθεί, μωρό μου αν θέλεις λύση θα βρεθεί…»

04. Το Κουκλί, Το Κουκλάκι – Τάσος με τις μασέλες.

Αυτό ήταν το αγαπημένο τραγούδι του φίλου μου του Κυριάκου που καθόταν στο μπροστινό θρανίο το 1995 και το τραγουδούσε κάθε φορά που είχαμε γεωγραφία με μία καβλιάρα καθηγήτρια η οποία μια μέρα του έδωσε ένα τεράστιο χαστούκι γιατί τόλμησε και της είπε στα αραβικά «γαμώ το μουνί σου». Η καθηγήτρια έτυχε να γνωρίζει αραβικά (κοίτα σύμπτωση!) και τον έκανε άχρηστο στο ξύλο. Εμείς που δεν ξέραμε αραβικά μείναμε και χάσκαμε με το θέαμα. Αυτές οι γλυκές αναμνήσεις από το εν λόγω τραγούδι το οποίο όταν ακούω ξυπνά ο Μπούθουλας μέσα μου -με την καλή έννοια- με κάνουν και το τραγουδώ με πάθος εφάμιλλο αυτού που συναντάς σε φεστιβάλ γάλακτος στο Δάλι. «Πήρανε αέρα τα μυαλά της, κι ίσως η αιτία να ‘μαι γω. Όλα της τα έδωσα δικά της, τώρα με κερνάει χωρισμό. Και πίνω, καπνίζω, το παράπονο με πιάνει και αρχίζωωω…»

ΤΟΠ3 της Ντροπής:

03. Ακατάλληλο Για Ανηλίκους – Μπέσσυ Αργυράκη.

Πάμε όλοι μαζί, δυνατά: Μέσα στη μέση του δρόμου φιλιόμαστε, στις λεωφόρους, στα πάρκα, στους κήπους, γίναμε θέαμα πια ακατάλληλο για ανηλίκους. Θα μπορούσε να είναι και πιο kinky και να λέει: «Μέσα στη μέση δρόμου γαμιόμαστε, στις παραλίες, στα γραφεία, στους κήπους…» Η υπέροχη Μπέθθυ γύρισε ένα υπέροχο βίντεο κλιπ γι αυτό το τραγούδι που είμαι θίγουρος θυναγωνίζεται επάξια αυτά της Ρέναθ Παγκράτη από τιθ βιντεοκαθέτεθ. Τύφλα να ‘χει η Lady Gaga, βάλε να δεις…

02. Πάρα Πολύ – Γιώργος Τσαλίκης.

Τραγούδι ό, τι πρέπει για παιδικό πάρτι. Την εποχή μου ακούγαμε τα «παπάκια στη σειρά» τώρα ακούμε «πάρα παρα παπάρα πολύ, στο λεώ στο φωνάζω σ’ αγαπώ πολύ». Μην μου πεις ότι δεν προτιμάς να σου μπήξουν βελόνες στα μάτια παρά να παραδεχτείς δημόσια ότι σου αρέσει τραγούδι του Τσαλίκη. Δεν μπορώ τόση αισιοδοξία και θετική ενέργεια μαζεμένη, μου έρχεται εγκεφαλικό! Παρεμπιπτόντως, μάθε ότι ο Τσαλίκης κυκλοφορεί πολύ στο ίντερνετ και δεν διστάζει να αφήσει και σχόλια στα διάφορα φόρα, οπότε τον περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή να μας ζητήσει εξηγήσεις. Τις προάλλες, μια κοπέλα έγραψε στο twitter της «άσε μας ρε Τσαλίκη» και αυτός (που δεν την κάνει follow) της απάντησε «τι ζόρι τράβηξες;» Αλήθεια. Να φοβάσαι την επαγρύπνηση του ΑΚΕΛ και τον Τσαλίκη σ’ αυτή τη ζωή! Τώρα πάμε να δούμε το βίντεο, ας εστιάσουμε στο 2:10’ που έχει κάποια υπέροχα κωλαράκια εκτεθειμένα.

ΠΩΣ –ΟΝΕ

«Πώς; Πως φτάσαμε ως εδώ; Δίχως λόγο κανένα…»

Κι αυτός ο Θεοφάνους ρε γαμώ το, πείραζε να δώσει τα τραγούδια του στην Ευρυδίκη, στον Ρέμο, στη Γαρμπή, σε κάποιον τέλος πάντων που δεν θα ντρεπόμασταν να τον υποστηρίξουμε; Με αγόρια να κάνουν ομαδικό λουτρό σε slow motion σε βίντεο κλιπ και καβλώνουν οι ρόγες τους, εγώ δεν θέλω δούναι και λαβείν. Είπαμε, να καταπολεμήσουμε την ομοφοβία, αλλά εδώ μιλάμε για παρέλαση. Όπως και να ‘χει, το τραγούδι μου αρέσει. Άρεσε και στον πατέρα μου… Ελπίζω τώρα να το έσωσα. Χαχαχα!

Και τώρα που ξεφτιλιστήκαμε ανεπανόρθωτα, πες μου κι εσύ τραγούδια που σ΄ αρέσουν αλλά ντρέπεσαι, έστω και ανώνυμα. Θα νιώσω καλύτερα!