Η Πρόβα της Κύπρου

Κοίτα τώρα να δεις, πώς σώζουμε σκηνικά ένα τραγούδι που κατά τα άλλα δεν έχει υπόθεση:

Παίρνουμε όλες τις Γιουροβίζιον των τελευταίων 10 χρόνων, τις παρακολουθούμε και υιοθετούμε από δω κι από ‘κει, ό, τι κόψει ο νους μας μπας και ασχοληθεί κανένας μαζί μας.

Το concept:

Ο Μυλόρδος και οι τραγουδιστές των φωνητικών αιωρούνται, φορώντας εκείνες τις μπότες που φόρεσε και ο Ρουβάς πριν 2 χρόνια στο This Is Our Night και έπεσε το σύμπαν να τον φάει ότι αντιγράφει τη Βίσση μετά από 9 χρόνια, όταν έκανε τα ίδια στο ‘Αγάπη Υπερβολική.’ Εμείς αγρόν αγοράσαμε, άλλωστε η Βίσση δική μας είναι, την αντιγράφουμε όποτε γουστάρουμε και όποιος πει κακή κουβέντα να καεί στην πυρά με τις ξενέρωτες. Στο κάτω, κάτω, δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη, όπως είπε κάποτε και η Θεοπούλα!

Ύστερα, βάζουμε και μια κοπέλα ντυμένη κάτι… που δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβολίζει, να βγάλει μια τσιρίδα και να περιστρέψει μια φωτεινή σφαίρα. Το ξέρουμε, το είδαμε να το κάνει και η Βίσση πάλι στο ‘Απαγορευμένο Τουρ’ την ώρα που τραγουδούσε την ‘Κόντρα.’ Δεν βαριέσαι, ποιος το θυμάται; Η εικόνα είναι τουλάχιστον τρομαχτική, νομίζεις πως βλέπεις τον Οβελίξ έτοιμο να επιτεθεί σε μάχη κρατώντας σιδερένια σφαίρα, ενώ το «βαρβατζιό» που ακούγεται, παραπέμπει τουλάχιστον σε τρίτη τουρκική εισβολή, ή σε Κύπριους σε αεροδρόμιο που περιμένουν πτήση για Αθήνα.

Το Backdrop σεγκοντάρει το όλο θέαμα με πολλές φωτεινές σφαίρες να δαιμονίζονται και να πάλλονται πέρα δώθε, θυμίζοντας σπερματοζωάρια σε μήτρα που λυσσάνε για ωάρια. Επίσης, οι πολύτιμες πέτρες αφηνιάζουν κι αυτές, μοιάζουν να πετάνε σαν νυχτερίδες στον πύργο της Buffy. Μία ομορφιά. Όχι απλώς ομορφιά, αλλά εμπειρία κανονική.

Αποτέλεσμα; Κανένας δεν προσέχει το τραγούδι και τον ερμηνευτή. Που αυτό, στην δική μας περίπτωση, είναι και το ζητούμενο.