Όλα Όσα Μου Έμαθαν Οι Προεκλογικές Εκστρατείες

Είναι η πρώτη φορά στα χρονικά μου που ασχολούμαι με τις βουλευτικές εκλογές. Παλιότερα, ούτε να τις χέσω. Δεν ξέρω γιατί, είναι που μεγαλώνω και αισθάνομαι περισσότερη ευθύνη για την χώρα (χώρα! Λέμε τώρα…) στην οποία ζω; Θα σε γελάσω. Πάντως, φέτος, καταπιάστηκα τόσο πολύ με τις προεκλογικές εκστρατείες που νιώθω σαν να μην είχαμε ποτέ ξανά βουλευτικές σ’ αυτό τον τόπο. Σαν να γίνονται όλα για πρώτη φορά!

Μοιράζομαι μαζί σου διάφορες σκέψεις, έτσι, διάσπαρτα:

Πρώτα απ’ όλα! Αγαπητή, κ. Ρούλα Μαυρονικόλα! Πού βρήκες το κινητό μου και μου στέλνεις μηνύματα; Πότε γνωριστήκαμε; Πότε ανταλλάξαμε νούμερα; Γιατί εγώ δεν θυμάμαι τίποτα; Μου έστειλες τρία μηνύματα μέσα σε τρεις μέρες και η μαλακία είναι ότι δεν μπορώ να σου κάνω reply back να σου πω ότι και να ήθελα να σε ψηφίσω, με αυτή σου την αδιακρισία, θα πάρεις κάτι που θα το θυμάσαι σ’ όλη σου τη ζωή! Μπα που να μην σταυρώσεις ψήφο! Που χτυπά το κινητό μου, τρέχω να δω ποιος είναι, για να βρω μήνυμά σου, ότι: «η αποχή δεν είναι μαγκιά».

Εσένα περίμενα! Άντε από ‘κει χάμω!

Δεύτερον, γνώρισα τη Θέκλα. Τη Θέκλα που «με θέλει μαζί της στη Βουλή.» Την κατασυμπάθησα. Είναι η μόνη που με κάλεσε για καφέ στο γραφείο της (μετά που έγραψα γι αυτήν στο μπλογκ), για να μου εξηγήσει τις θέσεις της και η μόνη που μου μίλησε σαν άνθρωπος και όχι σαν γερόντισσα πολιτικός με ξύλινη γλώσσα. Την πάω γιατί δεν κρατά τους τύπους, θα πει και το αστείο της και έχει και μία αθυροστομία απολαυστικότατη. Επίσης, πρόσεξα ότι όταν είναι καλεσμένη στην τηλεόραση, πάντα απαντά επί του θέματος και η σκέψη της έχει ροή. Σπάνιο για Κύπρια και σπάνιο για πολιτικό! Το μόνο της κακό είναι ότι συζητά με τη Δρακούνα.

Τη ρώτησα τι θα κάνει αν δεν εκλεγεί μεθαύριο και μου απάντησε: «Μα, φυσικά και θα εκλεγώ!» 

Τρίτον. Πιστεύω ότι τα τελευταία επεισόδια με πρωταγωνιστές τους οπαδούς της Ομόνοιας ήταν το ωραιότερο δώρο για τη συσπείρωση των Ελλήνων της Κύπρου εναντίον του υπέρτατου χωρκατοκόμματος. Δεν ελπίζω σε θαύματα βέβαια (που είναι ο απόλυτος καταποντισμός τους), αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Μου είπαν ότι, τις προάλλες, στο συνέδριο του ΔΗΣΥ, βγήκε ο Αναστασιάδης να μιλήσει στο πλήθος και είπε: «Νιώθω πολύ συγκινημένος που βλέπω μπροστά μου τον Γλαύκο Κληρίδη, αλλά δεν θα κλάψω γιατί δεν είμαστε στην Ελίτα!» Χα! Δεν τον χωνεύω τον Αναστασιάδη γιατί ήταν πρωτοστάτης του ‘ΝΑΙ’ στο Δημοψήφισμα, αλλά για κάτι τέτοια τον λατρεύω.

Γέλασα απίστευτα με το κείμενο της Ξένιας (εκείνης που θα κάνει την Ανατροπή) στο Facebook σχετικά με τις καταστροφές στον Σκαραβέο. Πολύ μελό κείμενο, με παρομοιώσεις και καλολογικά στοιχεία έκθεσης Γυμνασίου. «Χάθηκε και ο γάτος που υιοθετήσαμε» γράφει στο τέλος πικραμένη. Εδώ ο κόσμος χάνεται, η έννοια του κάττου μας έπιασε! Ώρες, ώρες δηλαδή… Άσε την ανατροπή και φτιάξε καμιά σπανακόπιτα.

Συμβουλή προς τους επίδοξους βουλευτές για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές: Η λέξη «μαζί» που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στα σλόγκαν σας ΔΕΝ λειτουργεί! Δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα μαζί σας. Καλύτερα μόνοι μας, να γίνεται η δουλειά μας, παρά μαζί, να μας τρώτε την ώρα μας. Δεν ξέρετε και το ρητό; «Αν θέλεις να γίνει η δουλειά σου, καν’ την μόνος σου». Το να μας τάζετε ότι όλα θα τα κάνουμε «μαζί», δεν μας διεγείρει. Αντιθέτως, μας αγχώνει.

Επίσης, θα ήθελα να δω κάτι πέρα από τα τετριμμένα στα σλόγκαν σας. Τη λέξη «Τσίπα» ας πούμε.

Οι εκλογές είναι σαν την Γιουροβίζιον. Δεν μετρά ποιο τραγούδι θα κερδίσει γιατί όλοι ξέρουμε ότι ούτως ή άλλως, μετά θα ξεχαστεί. Το φαν είναι η διαδικασία. Έτσι και οι εκλογές. Δεν μας κόφτει ποιοι θα βγουν, διότι ξέρουμε ότι όλοι πάνω, κάτω είναι για τα μπάζα. Το φαν είναι η διαδικασία και η αγωνία για το ποιος θα εκλεγεί. Επίσης, όπως και στη Γιουροβίζιον, όσο κι αν γκρινιάζουμε για το επίπεδο των τραγουδιών, στον τελικό πάλι την Ελλάδα θα ψηφίσουμε. Έτσι κι εδώ. Βρίσε, βρίσε το κόμμα σου, στο τέλος αυτό θα ψηφίσεις, όπως έμαθες μια ζωή… Εύχομαι φέτος να διαφοροποιηθώ και να ψηφίσω αυτό που πρέπει. Και δεν αποφάσισα ακόμα, είμαι μεταξύ τριών κομμάτων.

Και τώρα θα πω μία μεγάλη σοφία. Όλοι όρθιοι:

Η κάλπη είναι σαν το πεπτικό μας σύστημα. Όταν μπαίνει το ψηφοδέλτιο στην κάλπη όλοι χαίρονται, όπως όταν μπαίνει στο στόμα το φαΐ. Αλλά όταν είναι να βγει το αποτέλεσμα, και στις δύο περιπτώσεις, ξέρουμε πως μυρίζει!

Let the show begin!